ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1824

………………..

ระหว่างคิ้วของเด็กรับใช้เต็มไปด้วยความสุข

“นั่นแน่นอนอยู่แล้ว! ทั่วทั้งท่าเรือดอกท้อไม่มีสถานที่ใดจะมีสมุนไพรและโอสถครบครันและเต็มจำนวนได้อย่างเช่นของพวกเราอีกแล้ว!”

ฉู่หลิวเยว่เชื่อในคำพูดนี้อยู่หลายส่วน

ก่อนหน้านี้ที่นางเคยมาที่นี่ นางเคยไปหอโอสถมาหลายแห่ง

แต่ก็ไม่สามารถเทียบกับร้านนี้ได้เลย

ไม่รู้เถ้าแก่ร้านนี้มีเบื้องลึกเบื้องหลังอันใด ถึงได้มีอำนาจที่น่าทึ่งเช่นนี้

ทางด้านท่าเรือดอกท้อ แม้ว่าจะมีพลังสวรรค์และโลกท่วมท้น แต่เหมือนว่าจะไม่มีของวิเศษอันใดเทือกนั้น

สมุนไพรและโอสถคุณภาพดีล้วนอยู่ในตลาดแห่งนี้ แต่กรรมวิธีในการจัดการก็ยากมาก

ด้านหนึ่งจะต้องมีวิธีที่จะขนส่งของเหล่านั้น อีกด้านหนึ่งก็ต้องมีฝีมือเพียงพอที่จะรับประกันได้ว่าของเหล่านั้นจะสามารถส่งมาได้อย่างปลอดภัย อีกทั้งยังขายดี

ก่อนหน้านี้ท่าเรือดอกท้อมีคนล้มตายมากมาย มีการบุกชิงปล้นฆ่าเป็นระยะ

นอกจากหมัดของเจ้าจะแข็งมากพอ ถึงจะสามารถตั้งรกรากที่นี่ได้

ฉู่หลิวเยว่รู้สึกสงสัยกับเถ้าแก่คนนี้เล็กน้อย

“สมุนไพรเหล่านี้มาจากท่าเรือดอกท้อหรือ?”

หรงซิวที่ยืนอยู่ด้านข้างก็ถามขึ้นมาอย่างกะทันหัน

เด็กรับใช้คนนั้นพยักหน้า “ใช่แล้ว! ยิ่งไปกว่านั้นพวกมันเป็นของวิเศษของผาธารใสด้วย! ซึ่งของทั้งหมดมีคุณสมบัติอยู่ในระดับสูง!”

ฉู่หลิวเยว่รู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก

“ผาธารใส?”

นางรู้จักสถานที่แห่งนี้ แต่ที่นั่นเป็นเพียงหน้าผาธรรมดาเท่านั้น นับว่าเป็นสถานที่ที่ไม่โดดเด่นในท่าเรือดอกท้อเลย

เหตุใดตอนนี้ถึงกลายเป็นสถานที่ที่มีของวิเศษปรากฏออกมาได้

“พวกท่านอาจจะยังไม่รู้ เมื่อสองปีก่อนหน้านี้ที่ท่าเรือดอกท้อมีทัณฑ์สวรรค์ผ่าลงมาอย่างรุนแรง และผ่าลงมาที่ผาธารใสพอดี ทำให้ผาธารใสถูกแบ่งเป็นสองส่วน ซึ่งทุกคนถึงค้นพบว่า ภายในด้านในมีพื้นที่มิติขนาดเล็กอยู่ด้วย! และที่แห่งนั้นมีของวิเศษมากมายจำนวนนับไม่ถ้วน! ในตอนนี้ผาธารใสจึงกลายเป็นสถานที่ที่ได้รับความนิยมอย่างมาก!”

เมื่อพูดถึงตรงนี้แล้ว เขาก็ยิ้มออกมา

“ร้านของพวกเราไปถึงก่อน ดังนั้นจึงได้เปรียบมากกว่า อีกทั้งตอนนี้ร้านค้าของพวกเราก็กำลังเติบโตขึ้นแล้ว!”

พื้นที่มิติขนาดเล็กภายในผาธารใส?

อีกทั้งยังมีของวิเศษจำนวนมากมายนับไม่ถ้วน?

ฉู่หลิวเยว่หันไปสบสายตากับหรงซิว

เรื่องนี้ทำให้ผู้คนตกใจได้มากทีเดียว

“พวกเราไม่ได้มาที่นี่หลายปีก็เลยไม่ค่อยรู้เรื่องเหล่านี้ แต่ว่าเรื่องใหญ่ขนาดนี้เหตุใดที่ด้านนอกถึงไม่มีข่าวคราวอันใดเลย?”

ฉู่หลิวเยว่ถามขึ้น

เด็กรับใช้คนนั้นเผยสีหน้าลึกลับออกมา

“ฮูหยินผู้นี้ ในเมื่อท่านเคยมาที่นี่แล้ว แล้วเหตุใดถึงไม่รู้ว่าท่าเรือดอกท้อเป็นสถานที่แบบใด? ของวิเศษเหล่านี้ไม่เพียงพอต่อคนในท่าเรือดอกท้ออยู่แล้ว แล้วเหตุใดพวกเราถึงต้องยินยอมป่าวประกาศเรื่องนี้ออกไปด้วยล่ะ?”

มีแต่คนที่เข้ามาในท่าเรือดอกท้อเท่านั้นถึงจะรู้เรื่องเหล่านี้

ฉู่หลิวเยว่ครุ่นคิด ก็คิดว่าอีกฝ่ายกล่าวได้ถูกต้อง

คนของท่าเรือดอกท้อคงอยากจะเก็บเรื่องนี้เอาไว้เป็นความลับตลอดกาล โดยที่ไม่เปิดเผยให้คนภายนอกรู้

ไม่เช่นนั้นจะต้องเป็นการดึงดูดคนให้เข้ามาแย่งชิงกันมากมายแน่นอน เรื่องนี้ก็ไม่ได้มีประโยชน์ต่อพวกเขาเลย

ก่อนหน้านี้ท่าเรือดอกท้อก็ไม่ได้มีของวิเศษอันใด ดังนั้นนี่จึงเป็นเหตุผลที่ตระกูลส่วนใหญ่ไม่อยากจะมาที่นี่

แต่ถ้าเรื่องนี้แพร่กระจายออกไป…

ก็ไม่รับประกันว่าจะดึงดูดคนแบบไหนเข้ามา

ในขณะเดียวกันนั้นเองก็มีคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามา

จิตสังหารที่น่าประหวั่น พร้อมกับความอันตรายที่ไม่สามารถอธิบายได้

ผู้มาเยือนมีทั้งหมดสี่คน และทุกคนล้วนแต่งตัวเหมือนกันทุกประการ

เมื่อเด็กรับใช้ที่อยู่ในร้านเห็นดังนั้นก็รีบออกมาต้อนรับด้วยรอยยิ้มกระตือรือร้น แต่ในแววตามีประกายความหวาดกลัว

“วันนี้ท่านทั้งหลายมีเวลาว่างมาที่นี่หรือ? ผู้น้อยไม่ได้เตรียมการต้อนรับล่วงหน้า หวังว่าพวกท่านจะให้อภัย!”

ชายที่ยืนอยู่ด้านหน้าสุดมองเขาด้วยความเย็นชา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน