ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1826

คนทั่วไปสามารถฟังน้ำเสียงประจบประแจงนี้ออก

แต่เมื่อคำพูดเหล่านี้ออกจากปากของเขากลับฟังแล้วดูจริงใจมากเป็นพิเศษ

จากนั้นเขาก็โค้งคำนับทำความเคารพคนทั้งสอง ก่อนจะยืดตัวเหยียดหลังตรง แล้วกล่าวกับฉู่หลิวเยว่ด้วยความชื่นชมว่า

“นายท่าน เดิมทีข้าคิดว่าไม่มีผู้ชายคนใดบนโลกนี้ที่จะเหมาะสมกับนายท่าน แต่คิดไม่ถึงเลยว่า ข้าจะคิดผิดไปอย่างมหันต์!”

มุมปากของหรงซิวยกยิ้มขึ้น

ซานซานผู้นี้สมคำร่ำลือจริงๆ

แม้ว่าเขาจะรู้เจตนาของอีกฝ่าย แต่น้ำเสียงของเขาก็ทำให้ผู้คนรู้สึกสดชื่นราวกับอาบน้ำในช่วงฤดูใบไม้ผลิ และเขาสามารถสัมผัสได้ถึงความจริงใจของอีกฝ่าย จึงทำให้ผู้คนรู้สึกเชื่อใจอย่างไม่รู้ตัว

เรื่องที่พูดนี้เป็นความจริง

ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาจะประสบความสำเร็จอย่างรวดเร็วภายในสถานที่อย่างท่าเรือดอกท้อแห่งนี้

เมื่อได้ยินคำพูดของซานซาน มุมปากของฉู่หลิวเยว่ก็กระตุกขึ้นเล็กน้อย

ไม่ได้เจอกันแค่ไม่กี่ปี แต่เขาก็เก่งขึ้นไม่น้อยเลย

นางใช้สายตากวาดสำรวจซานซานขึ้นลง

“ดูเหมือนว่าช่วงที่ผ่านมานี้เจ้าจะอยู่อย่างสุขสบายทีเดียว หึๆ ดูสิคางของเจ้ามีสามชั้นแล้ว”

ซานซานหัวเราะขึ้นเบาๆ จนดวงตาหยีเล็กลง เขาตัวขาวและนุ่มนิ่ม ทำให้ผู้คนรักใคร่เอ็นดูยิ่ง

เขาไม่ได้เจอฉู่หลิวเยว่เป็นเวลานานมากแล้วจริงๆ ดังนั้นเขาจึงคิดถึงนางเป็นอย่างมาก

จนกระทั่งได้ยินคำหยอกล้อที่คุ้นเคย เขาก็รู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก

“นั่นก็เป็นเพราะข้าดีใจที่นายท่านและโอรสสวรรค์กำลังจะแต่งงานกัน ข้าที่ดีใจมากก็เลยกินข้าวเพิ่มสองถึงสามถ้วยเชียว!”

ฉู่หลิวเยว่ “…”

“นายท่าน พี่สามแค่ไม่ใช่คนเลือกกิน แต่เมื่อใดที่เขาอารมณ์ดี เขาก็จะกินมากกว่าเดิมสองสามถ้วยจริงๆ”

ไม่เหมือนกับเขาเลย เขาเลือกกินมาก ดังนั้นจึงทำให้กินข้าวได้ไม่เยอะ

ซานซานหนังตากระตุก เขาเป็นคนที่ผิวหยาบและหนังหนามาโดยตลอด คนรอบข้างพูดอันใด เขาไม่มีทางเก็บมาใส่ใจ

แต่ทุกครั้งที่สือฟังอ้าปากคำพูดของอีกฝ่ายเหมือนเป็นมีดที่แทงเข้ามาอย่างรุนแรง

เขาเหลือบสายตาหันมองทางสือฟัง

“สือฟัง เจ้าไม่ต้องพูดบ้างก็ได้นะ”

สือฟังหดคอลง เขาสัมผัสได้ถึงอันตราย ดังนั้นจึงตอบรับอย่างเชื่อฟัง

“อื้อ”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน