ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1845
………………..
จากนั้นสนิมก็หลุดลอกออกมาอีกแผ่น โล่สีดำเริ่มกลืนกินพลังรอบข้างด้วยความเร็วที่น่าตกใจยิ่งขึ้นกว่าเดิม!
ลมปราณพวยพุ่ง ชายกระโปรงปลิวไสว
เส้นผมหลายเส้นตกลงมาปรกหน้าผาก แต่นางไม่ได้กะพริบตาเลย นางเอาแต่จ้องมองไปที่โล่สีดำอันนั้นตาเขม็ง!
หลังจากที่สนิมหลุดลอกออกไป แสงสว่างที่อยู่ด้านในก็เรืองรองออกมามากยิ่งขึ้น!
เหมือนว่าความดำมืดถูกลำแสงจากท้องฟ้าฉีกขาด มันทั้งสว่างเจิดจ้าและแสบตา!
แทบจะทำให้ผู้คนไม่กล้าหันไปมอง!
น่าเสียดายที่ลำแสงทั้งหมดผ่านประกายวาบไปครู่เดียว
ฉู่หลิวเยว่ได้แต่เบือนสายตาไปเล็กน้อย ยังไม่ทันได้มองอย่างละเอียด ลำแสงที่ไหลผ่านออกมาก็ปกคลุมตัวโล่สีดำนั้นอีกครั้ง
ไม่รู้ว่าเป็นภาพลวงตาหรือไม่ ฉู่หลิวเยว่กลับรู้สึกว่าโล่สีดำนั้นหนักอึ้งขึ้นไม่น้อย
ท่ามกลางความมืดมิด เหมือนว่ามีแรงกดดันกดทับที่ตัวนาง
แต่ว่านั่นไม่ได้ทำให้นางรู้สึกไม่สบายแต่อย่างใด ในทางกลับกันพลังปราณดั้งเดิมภายในร่างกายของนางเหมือนถูกพลังอันใดบางอย่างชักจูง จนเริ่มโคจรอย่างรวดเร็ว!
ตู้ม!
เสียงระเบิดที่แปลกประหลาดดังขึ้น
ซานซานเงยหน้าขึ้นมองทันทีโดยไม่รู้สึกตัว ทันใดนั้นเขาก็ต้องตกใจจนดวงตาเบิกกว้าง
ทันใดนั้นม่านพลังเหนือน่านฟ้าในตำแหน่งที่พวกเขากำลังยืนอยู่ก็ลุกเป็นไฟ!
เมื่อเงยหน้าไปมอง จะทำให้ทุกคนคิดว่าท้องฟ้าถูกเจาะจนเป็นหลุม!
แต่ที่น่าแปลกใจกว่านั้นก็คือ ทิศทางที่เปลวเพลิงกำลังลุกโชนอยู่นั้นมันกลับห้อยหัวลงมา!
ยอดปลายแหลมของเปลวเพลิงนั้นชี้มาทางพวกเขาทั้งหลายอย่างเห็นได้ชัด อีกทั้งยังมีแนวโน้มว่าจะแผ่กระจายออกมาเรื่อยๆ
ดวงตาของซานซานสะท้อนเข้ากับเปลวเพลิงสีน้ำเงินที่กำลังเผาไหม้อยู่ เปลวเพลิงนั้นกระโดดโลดเต้นอย่างมีความสุขราวกับมีจิตวิญญาณ
เปลือกตาของเขากระตุกขึ้นอย่างต่อเนื่อง
นี่มัน…เกิดอันใดขึ้นกันแน่!
เมื่อครู่นี้ยังดีๆ อยู่เลย แล้วเหตุใดม่านพลังถึงพังทลายลงอย่างกะทันหันเช่นนี้ล่ะ?
อีกทั้งมันกำลังเผาไหม้ด้วย!
“นายท่าน!”
เขาตะโกนเรียกฉู่หลิวเยว่ด้วยความตื่นตระหนก
หากการเคลื่อนไหวนี้ทำให้ที่แห่งนี้ถูกเผาจนวอดวายไปจะทำอย่างใดดีล่ะ?
“เถ้าแก่ซาน!”
ในตอนนั้นเองก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นจากด้านนอก
ซานซานตกใจสะดุ้งเฮือก
“มีคนมาแล้ว!”
ในสถานการณ์ทั่วไป ไม่มีใครมาที่ผาธารใสนี้อย่างแน่นอน
แต่คนที่มาหาเขาในเวลานี้เป็นใครนั้น ไม่ต้องพูดก็รู้ดีอยู่แล้ว!
เขาเงยหน้าขึ้นไปมองอีกครั้ง เปลวเพลิงสีน้ำเงินที่กำลังลุกไหม้ม่านพลังจนเปิดเป็นรูนั้นเหมือนกำลังโหมกระหน่ำมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม
น่าเสียดายที่ความสนใจทั้งหมดของฉู่หลิวเยว่ในตอนนี้ยังอยู่ที่โล่สีดำอันนั้น ดังนั้นนางจึงไม่ได้ยินคำพูดของเขาเลย
ซานซานตะโกนขึ้นมาอีกครั้ง แล้วขอความช่วยเหลือจากหรงซิว
“ฝ่าบาท ท่านต้องช่วยข้านะขอรับ! หากให้ผู้อื่นเห็นสถานการณ์เช่นนี้ เกรงว่า…”
“เถ้าแก่ซาน? อยู่ที่นี่หรือไม่?”
เมื่อไม่ได้ยินเสียงตอบรับ คนที่อยู่ด้านนอกก็พูดขึ้นอีกครั้ง
หรงซิวหันมองทางฉู่หลิวเยว่
แม้ว่าดวงตาทั้งสองข้างของนางจะจับจ้องไปที่โล่สีดำอันนั้น แต่หากมองอย่างละเอียดแล้วจะพบว่านั่นเป็นเพียงแค่ภาพลวงตา นางไม่ได้กำลังมองสิ่งใดเลย เหมือนว่านางกำลังตกอยู่ในห้วงความคิด
หรือบางที…นางอาจจะมองเห็นอันใดบางอย่างผ่านโล่สีดำอันนั้นก็เป็นได้!
“เยว่เออร์!”
หรงซิวยื่นมือออกไปและดึงข้อมือของฉู่หลิวเยว่เอาไว้
เหมือนว่าฉู่หลิวเยว่กำลังถูกรบกวน แววตาของนางมีความเย็นชามากขึ้น!
ในขณะเดียวกันนั้นเอง…
แสงสว่างแวววาวบนโล่สีดำอันนั้นปรากฏขึ้นมาอย่างกะทันหัน ก่อนจะตกลงบนกลางฝ่ามือของฉู่หลิวเยว่
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
ขอบคุณมากค่ะ สนุกมากกกค่ะ...
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...