ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1856
………………..
เมื่อคำพูดนั้นหลุดออกไป เสียงกระซิบกระซาบวุ่นวายก็จางหายไปในทันที
ทุกคนหันกลับไปมองด้วยสีหน้าตื่นตระหนก ในแววตามีความหวาดระแวงและหวาดกลัวในระดับที่แตกต่างกัน
ชื่อของมั่วอวิ๋นเป็นที่เลื่องลือมากในท่าเรือดอกท้อแห่งนี้
ต่อให้คนที่ไม่ชอบสำนักกระบี่ทมิฬ แต่เมื่อเห็นมั่วอวิ๋นก็ยังมีความรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย
ท้ายที่สุดแล้วเขาก็แข็งแกร่งมาก
เมื่อเห็นมั่วอวิ๋น หัวใจของคนจำนวนไม่น้อยก็เต้นโครมครามขึ้นมา
แม้ว่าปกติแล้วมั่วอวิ๋นจะจัดการเรื่องน้อยใหญ่ภายในสำนักกระบี่ทมิฬ แต่เขาก็ไม่ค่อยได้เปิดเผยตัวต่อสาธารณชน
แต่ตอนนี้เขากลับมาที่นี่อย่างกะทันหัน ดังนั้นไม่ต้องพูดพวกเขาก็เข้าใจกันเป็นอย่างดี
ความเงียบเข้าปกคลุม
บรรยากาศตึงเครียด
มั่วอวิ๋นสาวเท้าไปด้านหน้าด้วยใบหน้าเย็นชา
เขามองสถานการณ์ภายในยอดเขาหลานชิงอยู่ครู่หนึ่ง
ภูเขาส่วนบนครึ่งหนึ่งถูกแนวเพลิงเส้นหนึ่งขวางกั้นอยู่
เปลวเพลิงสีน้ำเงินพวยพุ่งออกมาจากก้อนหินที่แตกร้าว พร้อมกระโดดโลดเต้นขึ้นมาอย่างมีความสุข
อุณหภูมิรอบข้างเหมือนจะสูงขึ้นกว่าเดิมไม่น้อย
หัวใจของมั่วอวิ๋นกระตุกวูบ
สถานการณ์นี้ร้ายแรงกว่าที่เขาคิดเอาไว้มาก
อีกทั้ง…เปลวเพลิงเหล่านั้นก็ยังลุกลามขึ้นอย่างต่อเนื่อง!
แม้ว่าความเร็วจะไม่นับว่าสูง แต่หากไม่รีบดับมัน เกรงว่าผลลัพธ์จะต้องน่าหวาดกลัวกว่าที่จินตนาการได้แน่นอน!
เมื่อทุกคนเห็นดังนั้นก็รู้ว่าเขากำลังจะลงมือแล้ว ดังนั้นจึงถอยหลังลงไปด้วยความระมัดระวัง
ในขณะเดียวกัน การเคลื่อนไหวของมั่วอวิ๋นก็เป็นไปตามการคาดเดาของพวกเขา
…เปลวเพลิงเหล่านั้นที่อยู่บนยอดเขาหลานชิง มีส่วนเกี่ยวข้องกับสำนักกระบี่ทมิฬจริงๆ ด้วย!
หากด้านล่างซ่อนของวิเศษอันใดเอาไว้จริงๆ …เกรงว่าสำนักกระบี่ทมิฬจะต้องยึดเป็นของตนเองแล้วแน่นอน!
เรื่องนี้ต้องทำให้คนหลายคนไม่พอใจอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
“สำนักกระบี่ทมิฬนี่เผด็จการจริงๆ เพิ่งจะมาถึง แต่ไม่ทันได้พูดอันใดสักคำก็ลงมือเสียแล้ว…ดูจากท่าทางของเขา หากคนที่ไม่รู้จะคิดว่าที่แห่งนี้เป็นฐานที่มั่นของสำนักกระบี่ทมิฬไปแล้วนะเนี่ย!”
“ชู่ว! เบาเสียงหน่อย! ระวังหายนะจะออกมาจากปากของเจ้า!”
“แค่พูดมันจะเป็นอันใดไป? วันนี้มีคนมาที่นี่ตั้งมากมาย พวกเขาต่างก็เห็นอย่างชัดเจน! หรือว่าพวกเขาจะสามารถปิดตา ปิดปากคนเหล่านี้ทั้งหมดได้อย่างนั้นหรือ?”
“…แต่พูดไปแล้วมันก็ไม่มีประโยชน์อันใด ตอนนี้ท่าเรือดอกท้อทั้งหมด แทบจะเป็นพื้นที่ของสำนักกระบี่ทมิฬแล้วไม่ใช่หรือ…แต่ว่า พวกเรามาดูก่อนเถอะว่ามั่วอวิ๋นจะสามารถจัดการกับเปลวเพลิงเหล่านั้นได้หรือไม่ แล้วค่อยว่ากันอีกที…”
…
เสี้ยววินาทีต่อมา มั่วอวิ๋นก็ชักกระบี่หงส์ออกมาทันที พลังปราณดั้งเดิมอันทรงพลังหลั่งไหลเข้ามาภายใน!
ในตอนนั้นเสียงกระบี่ก็คำรามขึ้น! พร้อมแผ่กระจายทั่วฟ้าดิน!
ครืน!
ลำแสงกระบี่สายหนึ่งฟันลงมาอย่างรุนแรง!
กลางอากาศมีรอยแตกร้าวของมิติสีดำปรากฏเป็นรอยยาว!
พลังอันบ้าคลั่งพวยพุ่งออกมา!
เสียงลมพายุดังขึ้น!
ต้นไม้บนยอดเขาหลานชิงถูกปราณกระบี่กวาดทำลายจนล้มระเนระนาดเป็นพื้นที่ขนาดใหญ่!
ภายในเวลาชั่วพริบตา พลังอันแหลมคมและน่าหวาดกลัว ก็ผ่าลงตรงไหล่เขานั้น!
โครม!
เปลวเพลิงที่ลุกโชนกลุ่มหนึ่งปะทะกับปราณกระบี่อย่างรุนแรง!
ในตอนนั้นเองประกายเพลิงก็กระจายออกไปทั้งสี่ด้าน
พลังที่เหลืออยู่น่าหวาดกลัวและร้อนระอุเป็นอย่างมาก จากนั้นก็แผ่ขยายออกไปโดยรอบ!
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
ขอบคุณมากค่ะ สนุกมากกกค่ะ...
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...