ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1857

………………..

คนที่มานั้นก็คือเฉินอี!

“คารวะนายท่าน”

เฉินอีโค้งศีรษะคำนับ

ฉู่หลิวเยว่มองหน้าเขาด้วยความประหลาดใจ

“เฉินอี? เจ้า…เจ้าเข้ามาที่นี่ได้อย่างใด?”

สำนักกระบี่ทมิฬมีการคุ้มกันที่เข้มงวด อีกทั้งยังมีผู้คุ้มกันมากมาย หากต้องการจะเข้ามาด้านในอย่างไร้สุ้มไร้เสียง มันยากลำบากเสียกว่าการขึ้นสวรรค์เสียอีก

แต่สิ่งที่ทำให้ฉู่หลิวเยว่รู้สึกหวาดกลัวก็คือ ทั่วทั้งสำนักกระบี่ทมิฬนั้นมีม่านพลังโปร่งแสงครอบคลุมเอาไว้อยู่

แม้กระทั่งนางยังไม่กล้ารับประกันว่าตนเองจะสามารถบุกเข้ามาได้โดยไม่ทำให้ดึงดูดความสนใจ

ใดๆ แต่เฉินอีกลับปรากฏตัวขึ้นมาอย่างกะทันหันเช่นนี้!

“ข้าใช้เล่ห์กลเล็กน้อย”

เฉินอีพูดขึ้นเสียงเรียบ

หลังจากรู้เรื่องราวเหล่านี้แล้ว เขาก็มุ่งหน้ามาที่สำนักกระบี่ทมิฬทันที

เพียงแต่ว่าการที่จะเข้ามาในสำนักกระบี่ทมิฬเป็นเรื่องยากมาก

เขาระมัดระวังและรอบคอบมาโดยตลอด โดยเฉพาะเวลาเช่นนี้ เขาได้ทดลองใช้วิธีมากมาย

หลังจากที่เขาเสียเวลาและพละกำลังมาไม่น้อย ในที่สุดเขาก็สามารถเข้ามาที่นี่ได้

ซานซานยกนิ้วโป้งให้ด้วยความตื่นตะลึง

“พี่ใหญ่! สมแล้วที่เป็นเจ้า!”

เขาอยู่ภายในท่าเรือดอกท้อมานานขนาดนี้ และยังเคยเข้าออกสำนักกระบี่ทมิฬมาหลายครั้ง แต่เมื่อมาถึงจุดนี้ เขาก็ไม่กล้าบุกเข้ามาภายใน แต่คาดไม่ถึงว่าพี่ใหญ่จะเข้ามาได้อย่างง่ายดายเช่นนี้!

สายตาของหรงซิวหันมามองเขาเล็กน้อยด้วยความราบเรียบ ริมฝีปากแดงยกยิ้มขึ้น ก่อนจะหันไปมองทางฉู่หลิวเยว่

“ลูกน้องของเจ้าแข็งแกร่งจริงๆ”

ฉู่หลิวเยว่หัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก

นางเองก็ไม่รู้ว่าเฉินอีมีความสามารถถึงขนาดนี้…

แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาถามเรื่องนั้นแล้ว

“เฉินอี เจ้าบุกมาอย่างหุนหันพลันแล่นเช่นนี้ มันอันตรายมากนะ”

ไม่มีใครรู้ว่าภายในสำนักกระบี่ทมิฬนั้นยังมีอันตรายอื่นใดที่ซ่อนอยู่อีก หากพวกเขาพบตัวเฉินอีเข้า…

“นายท่านวางใจได้เลย ข้ามาที่นี่เพื่อมายืนยันความปลอดภัยของท่านและฝ่าบาท นอกจากนี้จะขอแจ้งสถานการณ์ภายนอกให้ท่านทราบ และข้าจะไม่อยู่ที่นี่อีก”

การที่เขาจะเข้ามาที่นี่ได้นั้นก็ต้องใช้ความพยายามอย่างมาก

หากเขาอยู่ที่นี่เป็นเวลานานเกินไป เขาก็ไม่กล้ารับประกันความปลอดภัยของตนเอง

ฉู่หลิวเยว่เห็นว่าเขาวางแผนเช่นนี้ก็เบาใจ

“พวกเราไม่เป็นไร เพียงแค่ถูกมั่วอวิ๋นคุมขังเอาไว้ที่นี่ชั่วคราว ภายในระยะเวลานี้ เขาไม่มีทางทำอันใดพวกเราแน่นอน”

เพียงแต่ถ้าอยากจะออกไปนั้น เกรงว่าจะเป็นเรื่องยากเล็กน้อย

“พี่ใหญ่ ที่ท่านบอกว่าสถานการณ์ภายนอก? ตอนนี้ด้านนอกเป็นอย่างใดหรือ?”

ซานซานจับใจความสำคัญ ก่อนจะถามขึ้นมาด้วยความรีบร้อน

เฉินอีชะงักไปเล็กน้อย

“ยอดเขาหลานชิงถูกเผาไหม้จนหมดแล้ว”

…

ทันทีที่สิ้นเสียง ภายในห้องก็ถูกปกคลุมด้วยความเงียบ

เฉินอีอธิบาย

“ในตอนเวลากลางวัน บนยอดเขาหลานชิงมีเปลวเพลิงสายหนึ่งลุกโชนขึ้นมาอย่างกะทันหัน มีคนต้องการจะขึ้นไปสำรวจว่า ที่แห่งนั้นมีของวิเศษปรากฏขึ้นมาหรือไม่ แต่ผลปรากฏว่า เขาก็ถูกเปลวเพลิงกลืนกินจนสูญเสียชีวิตของตนเอง หลังจากมีคนตายไปหลายคนก็แทบจะไม่มีใครเดินทางขึ้นไปอีก แต่หลังจากนั้นมั่วอวิ๋นก็เดินทางมาที่นั่น…”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน