ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1860

………………..

มือสัมผัสอุ่นร้อน เรียบเนียน

ข้อมือของนางบางมาก เพียงแค่ขยับเพียงเล็กน้อย ข้อมือของนางจะสามารถหักได้อย่างง่ายดาย

อีกทั้งยังเหมือนกับหยกมันแพะขาวชั้นดี อ่อนโยนเนียนละเอียด ล้ำค่าราคาแพง แต่หากไม่ระวังจะสามารถแตกหักได้อย่างง่ายดาย

น้องแปดหันกลับมามองด้วยความประหลาดใจ

เพราะว่าตกใจ จึงลืมสะบัดมือออก

เมื่อเยี่ยนชิงสัมผัสได้ว่านางกำลังตื่นตระหนกจึงรีบปล่อยมือในทันที

ท่าทางของเขาร้อนรนอยู่เล็กน้อย เขาสัมผัสกับกำไลหยกบนข้อมือของนางอย่างบังเอิญจนทำให้เกิดเสียงกระจ่างชัดขึ้นมา

“ใต้เท้าเยี่ยนชิง?”

น้องแปดดึงสติกลับคืนมา ภายในใจกลับมีความรู้สึกสนใจขึ้น

ใต้เท้าเยี่ยนชิงผู้นี้ปฏิบัติกับนางด้วยความเย็นชามาโดยตลอด อีกทั้งยังหลีกเลี่ยงนางมาก

แต่ในครั้งนี้กลับเป็นฝ่ายพูดคุยกับนางก่อน อีกทั้งยังจับมือนางด้วย…

นี่ถือว่าเป็นครั้งแรกเลย

ดวงตาที่งดงามของน้องแปดเปล่งประกาย และมองสำรวจร่างกายของเยี่ยนชิงอย่างกำเริบเสิบสาน

“ใต้เท้าเยี่ยนชิงมีอันใดจะพูดกับข้าหรือ?”

เยี่ยนชิงหยุดชะงักไปชั่วคราว และพยักหน้าเบาๆ

“ไม่ทราบว่าแม่นางแปดจะสะดวกพูดคุยด้วยหรือไม่”

น้องแปดแทบจะไม่ได้นอนตลอดทั้งคืน ในตอนนี้นางอยากจะล้มตัวนอนลงที่เตียงมากที่สุด

แม้กระทั่งพี่ใหญ่นางก็ไม่ได้สนใจจะสนทนากันเท่าไร

ด้วยนิสัยแบบนางแล้ว ไม่ว่าจะเป็นเรื่องใหญ่ขนาดไหน ก็ต้องรอให้นางพักผ่อนเรียบร้อยก่อนแล้วค่อยว่ากัน

“ตอนนี้เชิญใต้เท้าเยี่ยนชิงพูดออกมาได้เลย”

เยี่ยนชิงเดินติดตามมา แต่ครั้งนี้เขาไม่ได้ติดตามมาจนใกล้ชิด เขายังคงรักษาระยะห่างเอาไว้สามก้าว

เมื่อเผชิญหน้ากับรอยยิ้มและสายตาสงสัยของนาง เขาก็หลุบใบหน้าลงต่ำ

หลังจากผ่านมาสักพัก จากนั้นเขาก็ตัดสินใจแล้วพูดขึ้นว่า

“แม่นางแปด เมื่อวานนี้ ฝ่าบาทออกไปพร้อมกับพระชายา”

น้องแปดพยักหน้า

นางรู้!

เรื่องนี้ทุกคนก็รู้ไม่ใช่หรือ?

“ฝ่าบาทนั้นแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก อีกทั้งยังรักและทะนุถนอมพระชายา ไม่ว่าจะเกิดเหตุการณ์อันใดขึ้น ฝ่าบาทไม่มีทางปล่อยให้พระชายาตกอยู่ในอันตรายอย่างแน่นอน ดังนั้น…ต่อให้พวกเขายังไม่สามารถออกมาได้ แต่พวกเจ้าก็สามารถวางใจได้เลย”

คิ้วที่เรียวงามของน้องแปดขมวดขึ้นเป็นปม

เหมือนว่าพวกเขาจะยังไม่ได้พูดให้ร้ายกับคนผู้นั้นเลยไม่ใช่หรือ?

เหตุใดเยี่ยนชิงถึงมาพูดเรื่องนี้กับนางอย่างกะทันหันล่ะ?

“ใต้เท้าเยี่ยนชิง เวลาของข้ามีค่ามาก เจ้าอยากจะพูดอันใดก็พูดมาตามตรงเถอะ อย่าอ้อมค้อมเลย”

น้องแปดพูดขึ้น จากนั้นก็หาวอีกครั้ง

นางรู้สึกง่วงจริงๆ …

เยี่ยนชิงเงยหน้าขึ้นมอง

แม่นางอยู่ตรงหน้าของเขานั้นมีเสน่ห์พร่างพราวเป็นอย่างมาก เหมือนกับดอกไม้ที่บานสะพรั่งอย่างสดใส ทั้งอันตรายและเปราะบาง

เขาชะงักไปเล็กน้อย แล้วพูดขึ้นมาอย่างตั้งใจว่า

“ด้วยความแข็งแกร่งของฝ่าบาทจะต้องสามารถปกป้องพระชายาได้อย่างแน่นอน ดังนั้นพวกเจ้าไม่ต้องเป็นห่วง แล้วอีกอย่าง…แม่นางแปดไม่จำเป็นจะต้องทำถึงขนาดนั้น…”

ท้ายที่สุดแล้วนางก็ยังสาว เมื่อถูกคนพูดต่อหน้าเช่นนี้ อาจจะรู้สึกลำบากใจเป็นอย่างมาก…

แต่เขาก็จำเป็นจะต้อง…

“เมื่อครู่นี้ เจ้าพูดว่าอย่างใดนะ?”

น้องแปดกัดฟันกรอด คำพูดเล็ดลอดออกมาจากซอกฟันอย่างยากลำบาก

เยี่ยนชิงประสานหมัดทั้งสองข้างทำความเคารพ

“หากเป็นการล่วงเกิน ได้โปรด…”

น้องแปดสั่นสะท้านด้วยความโกรธ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน