ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1889
………………..
เปรี้ยง!
ยอดเขาสูงหลายลูกได้รับแรงกระแทกอย่างหนัก ภูเขาสั่นสะเทือน ก้อนหินร่วงหล่น!
รอยแตกขนาดกว้างใหญ่บนภูเขาเชื่อมต่อกันเป็นแนวยาว!
หลังจากนั้นกองเปลวไฟพวยพุ่งออกมาจากรอยแตกเหล่านั้น!
อุณหภูมิภายในสวรรค์และโลกเพิ่มสูงขึ้นในชั่วพริบตา!
ในไม่ช้าแสงสว่างหลายสายพุ่งออกมาจากในเปลวไฟที่ลุกโชนอย่างดุเดือดนั่น! การผสานกันระหว่างทัณฑ์สวรรค์และแสงไฟที่มุ่งตรงไปหาฉู่หลิวเยว่!
ปัง!
โล่ดำขึ้นกำบังด้านหน้าร่างของนาง เพื่อสกัดกั้นพลังที่บ้าคลั่งเหล่านั้นทั้งหมด ขณะเดียวกับที่รอยสนิมเริ่มหลุดลอกออกมามากขึ้นเรื่อยๆ!
แสงเรือนรองบางๆ หายวับไปอย่างรวดเร็ว!
ในที่สุดตัวอักษรลับด้านบนเริ่มค่อยๆ ปรากฏให้เห็นลักษณะแท้จริงของมัน!
พลังโจมตีที่น่าสะพรึงกลัวทำให้แขนของฉู่หลิวเยว่ชาขึ้นอย่างรวดเร็ว
อีกทั้งโล่ดำยิ่งพยายามต้านอย่างสุดกำลังจึงทำให้แบกภาระของนางกลายเป็นยิ่งหนักมากขึ้นเรื่อยๆ
โชคดีที่มีถวนจื่ออยู่ จึงไม่ทำให้ความเร็วของนางลดลงมากเกินไป
หนึ่งคนกับหนึ่งอสูรจึงทะยานไปรอบๆ ในเขาหลินได้เช่นนี้
ในเวลาไม่นานยอดเขาทั้งหมดถูกทัณฑ์สวรรค์ทำลายจนแตกกระจาย
เมื่อมองออกไปไกลเห็นถึงความยุ่งเหยิงวุ่นวายไปทั่ว
เปลวไฟสีน้ำเงินนับไม่ถ้วนกำลังเผาไหม้อยู่บนยอดเขาแทบสะท้อนเกือบครึ่งท้องฟ้า!
ลมปราณที่เผาไหม้อย่างเดือดพล่านปะทะเข้าที่หน้า!
แม้จะอยู่ห่างจากเปลวไฟดวงใหญ่ระยะหนึ่ง แต่ทุกคนยังรู้สึกถึงไฟแผดเผาที่ขึ้นมาบนหน้า!
หนานอวี่สิงยังติดอยู่ในเปลวไฟกลุ่มนั้นจวบจนถึงตอนนี้ก็ยังออกมาไม่ได้เลย และไม่รู้ว่าสถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง…
เขาตั้งมั่นในใจหากก้าวเท้าออกไปแล้วก็ต้องมุ่งไปข้างหน้า
ผู้อาวุโสหลายท่านที่อยู่ด้านหลังรั้งเขาไว้ในทันที
“ลั่วเหยี่ยน! เจ้าจะทำอันใด!”
ลั่วเหยี่ยนขมวดคิ้วพลางเอ่ยขึ้น
“คุณชายใหญ่ยังติดอยู่ตรงนั้น! หากให้ข้ารอโดยไม่ทำอันใด กลัวว่าคุณชายใหญ่มิอาจรอดกลับมาได้!”
ผู้อาวุโสหลายท่านมองหน้ากันไปมา
จริงๆ แล้วเรื่องเช่นนี้พวกเขาไม่รู้อย่างนั้นหรือ
แต่ว่า…
“แท้จริงแล้วสถานการณ์ในตอนนี้ช่างอันตรายยิ่งนัก หากท่านไปโดยไม่ไตร่ตรองให้ดีเสียก่อน เกรงว่าไม่เพียงแต่จะช่วยเขาไม่ได้แล้ว ยังทำให้ตนเองตกอยู่ในอันตรายอีกด้วย! ข้าว่าพวกเราควรคิดหาทางอื่น…”
“ทางอื่นอย่างนั้นหรือ ตอนนี้พวกเจ้ายังมีวิธีอื่นที่ได้ผลอยู่อีกอย่างนั้นหรือ”
ลั่วเหยี่ยนถามกลับไป
ผู้อาวุโสที่กำลังห้ามปรามเข้าพลันหยุดพูดลงในทันที
ผู้อาวุโสหลายท่านที่เหลือต่างลำบากใจ
ลั่วเหยี่ยนกวาดตามองทุกคนด้วยสายตาไม่แยแส
“พวกเจ้ารออยู่ที่นี่ ข้าจะไปเอง!”
หนานอวี่สิงเป็นทายาทคนเดียวของตระกูล ก่อนที่เขาออกมาในครั้งนี้ท่านประมุขได้กำชับเขาอยู่หลายครั้ง ไม่ว่าอย่างไรต้องปกป้องเขาให้ได้
บัดนี้หนานอวี่สิงกำลังลำบากและเผชิญกับความเป็นความตาย ลั่วเหยี่ยนจะเพิกเฉยไม่สนใจได้เช่นไร
แม้รู้ว่าเส้นทางนี้อันตราย เขาก็ต้องไปอย่างแน่นอน!
ในเวลานี้อันที่จริงไม่จำเป็นต้องสงสัยในเหตุการณ์เช่นนี้
ต่อให้รู้ว่าทางข้างหน้าอันตราย ความพยายามของพวกเขาจะต้องเป็นประโยชน์อย่างมากที่สุด สิ่งที่สมควรทำก็ไม่สามารถผ่อนปรนได้อย่างเด็ดขาด!
ไม่เช่นนั้นหากเกิดอะไรจริงๆ กับหนานอวี่สิง เมื่อพวกเขากลับมาสถานการณ์ที่ต้องเผชิญอาจะไม่ได้ดีขึ้นมาก
“ใช่! พวกเราไปด้วยกัน! แบบนี้โอกาสที่จะชนะก็มากขึ้นอย่างแน่นอน!”
หลายคนที่เหลือพยักหน้าอย่างรีบร้อน
ลั่วเหยี่ยนมองหลายคนอยู่ครู่หนึ่ง เขาพยักหน้ารับแล้วหมุนตัวมุ่งตรงไปยังทิศทางที่หนานอวี่สิงติดกับดักอยู่!
ผู้อาวุโสหลายท่านสบตากันด้วยสีหน้าสับสน
แต่สุดท้ายทุกคนล้วนไม่พูดอันใดและเลือกติดตามไป
VERIFYCAPTCHA_LABELประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
ขอบคุณมากค่ะ สนุกมากกกค่ะ...
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...