ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1897

………………..

“มาดูเร็ว! ดูเหมือนว่าไม่ใช่เป็นเพราะนาง แต่เป็นเพราะสำนักกระบี่ทมิฬ!”

เสียงโอดครวญดังมาจากในกลุ่มคนอีกครั้ง

คนจำนวนมากพุ่งขึ้นไปทีละคนและมองดูทางด้านนั้น

ในขณะนั้นท้องฟ้ากว่าครึ่งถูกปกคลุมไปด้วยเมฆดำหนาๆ จนระหว่างสวรรค์และโลกมืดครึ้มไปทั้งหมด

อีกทั้งเมฆเหล่านั้นยังแผ่กระจายอย่างรวดเร็วจากทิศทางในเมืองนั่น!

ทัณฑ์สวรรค์ที่พลุ่งพล่านไปมาท่ามกลางในหมู่เมฆอย่างบ้าคลั่ง

เสาเทพยดาสีเลือดที่สูงใหญ่ลอยอยู่กลางท้องฟ้า

“นั่นคือ…เสาเทพยดาของสำนักกระบี่ทมิฬอย่างนั้นหรือ!”

มีคนที่ดวงตาแหลมคนจำลักษณะของเสาเทพยดาได้จึงพูดพึมพำออกมาด้วยความประหลาดใจ

“ทัณฑ์สวรรค์เหล่านี้…เห็นได้ชัดว่าเกิดจากพวกเขา!”

“นั่นคือพวกมัน!”

จู่ๆ บุรุษหนุ่มคนหนึ่งที่อยู่ในกลุ่มเอ่ยขึ้นอย่างมั่นใจ

“สิ่งนี้คือวิธีการหนึ่งของสำนักกระบี่ทมิฬ! ในทุกเดือนพวกเขาจะเรียกว่าการทดสอบ แท้ที่จริงแล้วก็คือการใช้วิธีเช่นนี้! เพียงแค่ทุกคนร่วมมือกันด้วยรูปแบบที่แสดงออกเหมือนกันจึงจะทำให้เกิดทัณฑ์สวรรค์ได้อย่างรวดเร็ว! พวกเขาใช้ทัณฑ์สวรรค์เหล่านี้คัดกรองผู้ฝึกตนที่เข้าร่วมการทดสอบ จึงมีเพียงผู้ที่มีความสามารถโดดเด่นและมีกำลังแข็งแกร่งเพียงพอเท่านั้น ถึงจะผ่านไปได้!

ทุกคนต่างรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา

บนทางเงียบสงัดไปครู่หนึ่ง หลังจากนั้นก็เดือดพุ่งขึ้นมาอย่างรวดเร็ว!

“เรื่องจริงหรือโกหก คนเหล่านั้นตายแล้วอย่างนั้นหรือ

“เป็นไปไม่ได้หรอกที่สำหนักกระบี่ทมิฬจะมีการทดสอบในทุกเดือน สามารถผ่านได้ไม่เกินสองในสิบ ถ้าหากคนที่เหลือเหล่านั้นล้วนตายกันหมด เช่นนั้น…ในสองปีนี้คนที่พวกเขาฆ่าก็มีจำนวนนับไม่ถ้วนเช่นนั้นหรือ”

“ได้ยินแล้วจะเป็นเช่นใด เรื่องนี้ข้าเห็นมากับตา ไม่ใช่เรื่องโกหกอย่างแน่นอน! อีกทั้งเวลานานเช่นนี้แล้ว ทุกท่านไม่เคยสงสัยมาก่อนเลยหรือว่าเพราะเหตุใดคนที่ไม่สามารถเข้าสำนักกระบี่ทมิฬถึงออกจากท่าเรือดอกท้อและไม่เคยปรากฏตัวอีกเลย”

ทุกคนต่างเงียบลงในทันที

อันที่จริงไม่ใช่ว่าไม่มีใครไม่สงสัยเรื่องเหล่านี้ เพียงแต่สำนักกระบี่ทมิฬมีอิทธิพลอย่างมากในท่าเรือดอกท้อ แม้ว่าจะมีคนรู้สึกสงสัยอยู่ก็ตาม แต่มีไม่กี่คนที่กล้าไปตรวจสอบจริงๆ

ในขณะนั้นจู่ๆ มีคนพูดสิ่งเหล่านี้ขึ้นมา แน่นอนว่าทำให้คนไม่น้อยรู้สึกจิตใจสั่นไหว

“ทุกท่านยังมีเวลาสงสัยว่าจริงหรือไม่ที่นี่หรือไม่สู้ลองคิดดูว่าต่อไปควรทำอย่างใด! ในครั้งนี้เห็นได้ชัดว่าสำนักกระบี่ทมิฬตั้งใจจะฆ่าหรงซิวและซั่งกวนเยว่อย่างแน่วแน่ แม้กระทั่งราคาที่ต้องยอมจ่ายทั้งหมด! มั่วอวิ๋นจึงยอมลงมือด้วยตัวเอง! หากท่าเรือดอกท้อพังทลายลงทั้งหมดจริงๆ…เมื่อถึงเวลานั้นทุกคนคงไม่มีชีวิตรอดไปได้อย่างแน่นอน!”

เสียงของบุรุษคนนั้นทรงพลังและทุ้มต่ำ ทำให้คนมากมายตื่นตกใจ

พวกเขาล้วนไม่ได้โง่และรู้ว่าคำพูดเช่นนี้ไม่ได้สร้างความตื่นตระหนกใจแต่อย่างใด

ชั่วครู่คนจำนวนมากต่างรู้สึกไม่พอใจสำนักกระบี่ทมิฬ

เจ้าต้องการฆ่าคนก็ไม่เป็นไร หรือต่อให้เจ้าเองต้องการรนหาที่ตายก็ช่าง

แต่เจ้าไม่ควรให้คนจำนวนมากที่ท่าเรือดอกท้อถูกฝังไปพร้อมกับเจ้าใช่หรือไม่

หากสร้างความเคลื่อนไหวให้ยิ่งใหญ่เช่นนี้ ไม่ใช่ว่าเป็นแสดงออกอย่างชัดเจนว่าต้องการให้ทุกคนในเมืองทุกข์ทรมานไปพร้อมกับเขาด้วยหรอกหรือ

หากท่าเรือดอกท้อถูกทำลายลง คนที่นี่จะหนีออกไปไม่ได้แต่แต่คนเดียว!

“ถ้าเช่นนั้นตอนนี้จะให้พวกข้าทำอย่างใด”

มีคนถามขึ้นด้วยความหวาดหวั่น

บุรุษผู้นั้นครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งพลางเอ่ยขึ้น

“ตามที่ข้ารู้มาทั้งหมด ค่ายกลของพวกเขาแปลกประหลาดอย่างมาก เมื่อมีคนเข้าร่วมมากขึ้น พลังก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้น! เมื่อครู่ข้าเห็นมั่วอวิ๋นปล่อยสัญญาณเรียกทุกคนของสำนักกระบี่ทมิฬแล้ว ข้าคิดว่าหรือไม่ปล่อยให้พวกเขาเพิ่มกำลังสนับสนุนไปก่อน! จากความเห็นของข้า… มิสู้พวกเราไปหยุดคนของสำนักกระบี่ทมิฬเอาไว้ก่อน! เมื่อคนที่ไปน้อยลงแล้ว ค่ายกลนี้ก็จะไม่มีกำลังสนับสนุนที่มากขึ้น แน่นอนว่าก็ไม่มีทางสำเร็จ!”

“แต่นั่นคือสำนักกระบี่ทมิฬเชียวนะ! คนของพวกเรามีเพียงไม่กี่คน…จะไปเป็นคู่ต่อสู้ของพวกเขาได้อย่างนั้นหรือ”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน