ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1905

………………..

หลังจากปล่อยพลังขั้นสุดท้ายออกมา มั่วอวิ๋นไร้ความปราณีใดๆ เขากลืนกินพลังรอบตัวอย่างบ้าคลั่ง เพื่อเพิ่มพลังให้ตนเองแข็งแกร่งขึ้น!

สำนักกระบี่ทมิฬดูไม่น่าเชื่อถืออีกแล้ว เขาทำได้เพียงพึ่งพาตัวเองเท่านั้น!

แม้ก่อนหน้าทางสำนักคอยกำชับอยู่หลายครั้งว่า ให้ดำเนินการอย่างระมัดระวัง เมื่อเวลาไม่จำเป็นอย่าเปิดเผยตัวตน

แต่ตอนนี้เขาไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว!

เมื่อเป็นเช่นนี้ต่อไปคงมีเพียงหนทางตายเท่านั้นที่รอเขาอยู่!

วันนี้แม้ว่าเขาต้องตายก็จะเอาคนเหล่านี้ไปด้วย!

…

แต่ก่อนที่มั่วอวิ๋นจะพุ่งไปหาฉู่หลิวเยว่ก็ถูกใครบางคนหยุดเอาไว้

ร่างเรียวบางและสูงสง่าได้พุ่งมาแทบจะชั่วพริบตาเดียวที่เขาเข้ามาขวางมั่วอวิ๋นเอาไว้ได้

นั่นคือหรงซิว!

เมื่อเห็นใบหน้าสูงส่งอันชั่วร้ายนั่นมั่วอวิ๋นก็รู้สึกเคียดแค้นอยู่ในใจ

เมื่อเวลานี้มาถึงสีหน้าของบุรุษผู้นี้ยังคงสงบนิ่งได้เช่นนี้!

ดูเหมือนในใต้หล้านี้คงไม่มีเรื่องอันใดที่ทำให้เขาประหม่าหรือหวาดกลัวได้เลย!

ยิ่งเขาเป็นเช่นนี้อารมณ์ภายในของมั่วอวิ๋นก็ยิ่งระเบิดความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ!

มีสิทธิ์อันใด!

เหตุใดการต่อสู้ในครั้งนี้สำนักกระบี่ทมิฬของพวกเราถึงมีแต่คนตายและคนบาดเจ็บ แต่คนที่อยู่ตรงหน้าเหล่านี้แทบจะไม่ได้รับผลกระทบอันใดเลย

“หรงซิว! เจ้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้า!”

มั่วอวิ๋นตะโกนขึ้นด้วยเสียงรุนแรง

เรื่องที่เกิดขึ้นเช่นนี้มั่วอวิ๋นก็มองออกว่าท่าเรือดอกท้อต้องถูกทำลายให้สิ้น

ในช่วงสองปีที่ผ่านมาเขาได้ใช้กำลังคนและกำลังทรัพยากรทั้งหมดไปมากมายนับไม่ถ้วน สุดท้ายกลายเป็นไม่เหลืออันใดเลยทั้งสิ้น!

แม้แต่ผู้ฝึกตนนับไม่ถ้วนที่อยู่ที่นี่ต้องชดใช้ด้วยชีวิต!

แน่นอนว่ามั่วอวิ๋นไม่ได้สนใจความเป็นความตายของคนพวกนั้นเขาสนใจแต่ตนเอง!

ขณะนี้เขาได้ใช้วิชาลับไปแล้ว เพื่อฟื้นความแข็งแกร่งและเสริมพลังของตนเอง แต่เมื่อเผชิญกับมิติที่พังทลายรอบ ๆ นั่น เขายังรู้อ่อนกำลังเล็กน้อย

แต่เรื่องทั้งหมดเป็นความผิดของฉู่หลิวเยว่!

ถ้าหากนางไม่เรียกเปลวไฟมากมายเช่นนี้ออกมา ถ้าหากนางไม่บังคับควบคุมทัณฑ์สวรรค์เหล่านั้น ถ้าหากไม่ใช่นาง…

มั่วอวิ๋นในเวลานี้กลับลืมไปว่าคนแรกที่ลงมือ แท้จริงแล้วคือตระกูลหนานและสำนักกระบี่ทมิฬของพวกเขา

ถ้าหากพวกเขาไม่ยืนกรานที่จะตามฆ่าพวกฉู่หลิวเยว่ และยอมแลกอะไรไปมากมายเพื่อมัน เรื่องราวต่างๆ คงไม่ดำเนินมาถึงตอนนี้

เพียงแต่เขาเป็นคนเช่นนี้ จะไม่มีวันทรยศตนเอง

ดังนั้นในตอนนี้เขายังคงเอาความแค้นทั้งหมดไปกล่าวโทษที่ตัวฉู่หลิวเยว่และคนอื่นๆ!

หรงซิวเลิกคิ้วขึ้น

“โอ้ว ดูแล้วบทเรียนจากถ้ำปีศาจทมิฬเมื่อก่อนนี้คงยังเรียนรู้ไม่พออย่างนั้นหรือ”

น้ำเสียงของเขานุ่มนวลและแผ่วเบา และปรากฏรอยยิ้มเบาๆ ที่มุมปากของเขา คนที่เหลือต่างมองดูความบริสุทธิ์และอ่อนโยนของผู้สูงส่งและสง่างามผู้นั้น

เมื่อมั่วอวิ๋นมองดวงตาที่ลึกลับเหมือนบึงน้ำลึกคู่นั้น จู่ๆ เขากลับสะดุ้งขึ้นมา

ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงข่าวลือเมื่อหลายปีก่อน

หากพูดว่าเป็นข่าวลือก็ไม่ค่อยถูกต้องนัก เพราะเรื่องเหล่านั้นเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริง

เพียงแต่เขาไม่ได้ประสบมาด้วยตนเอง ล้วนแต่ได้ยินมาจากคนข้างๆ ตัวเท่านั้น

ข่าวลือเมื่อหลายปีก่อนหรงซิวเคยไปที่ถ้ำปีศาจทมิฬเพียงลำพัง เพื่อจัดการที่หลบซ่อนของพวกเขา!

ศึกครั้งนั้นถ้ำปีศาจทมิฬเพ่ายแพ้อย่างหนัก แม้หลังจากเหตุการณ์นี้ไม่นาน พวกเขาจึงเลือกเร้นกายจากโลกภายนอก

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง…ในเวลานั้นที่หรงซิวได้ฆ่าคนของถ้ำปีศาจทมิฬไปไม่น้อย

ในนั้นมีทั้งผู้มีอำนาจระดับสูงมากมาย!

โชคดีที่มั่วอวิ๋นออกไปข้างนอกในเวลานั้น จึงเลี่ยงการต่อสู้ที่รุนแรงนี้ได้พอดี

ดังนั้นสถานการณ์และรายละเอียดมากมายในศึกนั้น ล้วนเป็นเขาที่ได้ยินมาจากคนในสำนักเดียวกัน

เรื่องนี้เมื่ออยู่ในถ้ำปีศาจทมิฬแทบจะเป็นเรื่องต้องห้าม

หลายคนต่างพูดถึงเหตุกาณ์ที่บุรุษผู้นั้นเข้าไปฆ่าคนในถ้ำปีศาจทมิฬเพียงลำพังยังรู้สึกหวาดกลัวมาโดยตลอด

มั่วอวิ๋นยังไม่เคยเห็นหรงซิวมาก่อนจึงไม่รู้ตัวตนของเขา แต่หลังจากที่คนตระกูลหนามาเยี่ยมเขาและได้เค้นถาม เขาถึงได้รู้สถานะของหรงซิวและฉู่หลิวเยว่

เพราะไม่เคยมีประสบการณ์ด้วยตนเองมาก่อน ดังนั้นเขาจึงสงสัยในคำพูดเหล่านี้มาโดยตลอด

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน