ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1910

………………..

ก้อนหินเหล่านั้นมีอาณาเขตเซียนเทพรายล้อม

ในตอนนี้เขาสามารถสัมผัสได้ถึงพลังแห่งการอัญเชิญของอันใดบางอย่าง อาณาเขตเซียนเทพพวยพุ่งออกมาจากเศษฝุ่นผงของก้อนหินเหล่านั้น ก่อนเชื่อมต่อแล้วผสานกัน!

แต่ละจุดเชื่อมต่อกันเป็นเส้น

แต่ละเส้นเชื่อมต่อกันเป็นรูปวาด

เหนือท้องฟ้าสีดำ อาณาเขตเซียนเทพที่ดูเหมือนว้าวุ่นกระจัดกระจาย ก่อนจะรวมตัวกันอย่างไร้เสียง!

หากมองแยกแต่ละส่วนจะเห็นว่าก้อนหินเหล่านี้ต่างแสดงอาณาเขตเซียนเทพของตนเอง และไม่ได้แข็งแกร่งเท่าใด

แต่ความจริงแล้ว เพราะมันถูกเคี่ยวกรำมาเป็นเวลาหมื่นปี แต่อาณาเขตเซียนเทพเหล่านี้เคยเป็นอาณาเขตเทพเซียนของผู้บำเพ็ญเพียรที่แข็งแกร่งจำนวนมาก แต่สุดท้ายตอนนี้เหลือเอาไว้เพียงพลังสายหนึ่งเท่านั้น

พลังเหล่านี้อาจจะไม่เพียงพอ

อาณาเขตเซียนเทพเหล่านี้อาจจะไม่ใช่เรื่องที่ต้องหน้ากังวล

แต่หากพวกมันรวมตัวกันขึ้นมาแล้ว พลังก่อร่างรวมตัวจนเกิดเป็นแรงกดดันอันยิ่งใหญ่และน่าตกใจ!

น่านฟ้าทลาย ตอนนี้ทั่วทั้งท่าเรือดอกท้อตกอยู่ในค่ำคืนอันยาวนาน

แต่ท่ามกลางราตรีก็ยังมีแสงดาวประกายวิบวับพร่างพราวเช่นเดิม!

อาณาเขตเซียนเทพของก้อนหินจำนวนนับไม่ถ้วนเชื่อมต่อกันจนกลายเป็นตาข่ายขนาดยักษ์ทั้งสดใสและอ่อนนุ่ม

สิ่งที่น่าตื่นตาตื่นใจมากที่สุด ก็คือตรงกลางของตาข่ายยักษ์นั้นมีลำแสงที่สว่างสดใสและงดงาม!

เหมือนลมพัดแล้วยกตาข่ายขนาดยักษ์นี้ขึ้นเบาๆ

ภายในพริบตาเดียว เสียงกระแสน้ำสาดซัดก็พัดเข้ามาอย่างต่อเนื่อง

พรึ่บ…

พลังแห่งสวรรค์และโลกที่อุดมสมบูรณ์พวยพุ่งออกมา!

แม้กระทั่งกลุ่มแสงขนาดใหญ่ก็ยังได้รับผลกระทบไปด้วย ภายในตาข่ายขนาดยักษ์นั้นก็โยกไหวไปมาเบาๆ

ทุกคนในท่าเรือดอกท้อมองภาพเหตุการณ์นั้นยังเหม่อลอย

นั่นมัน…

มีคนมาเขย่าทัณฑ์ทลายเทพหรือ

แต่คนที่สามารถทำเรื่องเหล่านี้ได้ นอกจากตัวของฉู่หลิวเยว่เอง มันจะเป็นใครอื่นได้อีก?

ความคิดที่ไร้สาระจนถึงบ้าคลั่งปรากฏขึ้นมาภายในหัวใจของคนจำนวนนับไม่ถ้วน แต่พวกเขาก็รีบระงับความคิดนั้นลง

เป็นไปไม่ได้…

ทัณฑ์ทลายเทพที่มีพลังโจมตีน่ากลัวแบบนั้น แม้กระทั่งผู้แข็งแกร่งระดับเทพศักดิ์สิทธิ์ของตระกูลหนานก็ยังไม่สามารถต้านทานได้

ยิ่งไปกว่านั้นอาศัยเพียงแค่ฉู่หลิวเยว่ที่เป็นผู้แข็งแกร่งระดับเทพขั้นสูงอย่างนั้นหรือ?

…

คนจำนวนนับไม่ถ้วนกลั้นลมหายใจ

ความเงียบปกคลุมทั่วทั้งท่าเรือดอกท้อในทันที

ในตอนนั้นสายตาทุกคู่หันมองตามแสงไฟที่เปล่งประกายกลุ่มนั้น

มันโยกไหวเบาๆ และเหมือนว่าพลังที่อยู่ด้านบนจะถูกลดทอนลงอย่างต่อเนื่อง

อาณาเขตเซียนเทพที่อยู่โดยรอบเหล่านั้นกลับกลืนกินพลังนั้นอย่างบ้าคลั่ง!

ลำแสงหลากสีพุ่งตรงเข้ามาที่ท้องฟ้ายามราตรีด้วยความเร็ว เหมือนกับผ้าทออันวิจิตรงดงาม

“นางบ้าไปแล้ว…คาดไม่ถึงเลยว่าจะกล้าแย่งชิงพลังของทัณฑ์ทลายเทพ?”

ในที่สุดลั่วเหยี่ยนก็พูดออกมาด้วยความตกใจ

เขาเป็นคนที่สามารถสะกดกลั้นอารมณ์ยินดีและกรุ่นโกรธอยู่เสมอ แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้แล้ว ใบหน้าเต็มไปด้วยความตกตะลึง

หลังจากที่พวกเขาเอาภาพเมฆาเคลื่อนคล้อยกลับมาแล้ว พวกเขาก็ถอยห่างออกมาไกลมากแล้ว

อีกทั้งพวกเขาทั้งหลายเป็นผู้แข็งแกร่งระดับเทพศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้นซึ่งมีความอ่อนไหวเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงของพลังและระลอกคลื่นอยู่แล้ว

หลังจากมองไปได้สักพัก พวกเขาก็ต้องตกใจที่พบว่า พลังทัณฑ์ทลายเทพกำลังจางหายไปอย่างต่อเนื่อง!

ฉู่หลิวเยว่บ้าไปแล้วจริงๆ คาดไม่ถึงว่านางจะกล้าทำเช่นนี้!

นี่มันเป็นการแย่งอาหารจากปากเสือเชียว!

ผู้อาวุโสหลายคนมีใบหน้าไม่อยากจะเชื่อ

ทัณฑ์ทลายเทพ!

คนอื่นๆ อยากจะหลบแต่ก็หลบไม่พ้น ทว่านาง…คาดไม่ถึงว่าจะใจกล้าเช่นนี้!

หรือว่านางจะสู้กับกฎสวรรค์ด้วยฐานะมนุษย์เช่นนี้?

“ทัณฑ์ทลายเทพเป็นความแข็งแกร่งที่อยู่ในระดับใด ใครกันที่อนุญาตให้นางกำเริบเสิบสานเช่นนี้…”

ลั่วเหยี่ยนสูดลมหายใจเย็นๆ เข้าปอด เขารู้สึกว่าวันนี้เขาได้เห็นอันใดมากมาย มากยิ่งกว่าครึ่งชีวิตที่เขาผ่านมาอีก

เขาเพิ่งพูดจบไปได้ไม่นาน ทัณฑ์ทลายเทพก็เปล่งแสงเจิดจ้าขึ้นมาอีกครั้ง!

หัวใจของเขาเต้นกระหน่ำอย่างรุนแรง จากนั้นเขาก็ถอยหลังลงไปอีกครั้ง!

“หนีเร็ว!”

ผู้อาวุโสที่เหลืออีกสามคนสัมผัสได้ว่ามีอันใดผิดปกติไป ดังนั้นจึงรีบติดตามมาอย่างใกล้ชิด!

เปรี้ยง!

เสียงกึกก้องดังมาจากบนท้องฟ้า!

ดอกไม้ไฟที่สว่างพร่างพราวกระจายทั่วท้องฟ้าสีดำ!

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน