ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1911

………………..

ลำแสงงดงามที่แทบจะปกคลุมทั่วทั้งท้องฟ้า หลังจากมันหยุดนิ่งอยู่ชั่วครู่ ในที่สุดมันก็ค่อยๆ พังทลายลง!

ทัณฑ์ทลายเทพแตกกระจายออกเป็นแสงดาวจำนวนนับไม่ถ้วน ก่อนตกลงไปอยู่ในอาณาเขตเซียนเทพสามพัน!

เหมือนกับทางช้างเผือกที่มีหมู่แสงดาวลอยเข้าไปจำนวนนับไม่ถ้วน!

ลมที่บ้าคลั่งพัดชายกระโปรงสีแดงของหญิงผู้นั้นให้ปลิวไสว

ลำแสงงดงามเจิดจ้าสาดส่องอยู่รอบกายของนาง แต่ลำแสงเหล่านั้นยังไม่สว่างไสวเท่านาง!

ภาพเหตุการณ์นี้เหมือนดั่งภาพวาด แต่ภาพของนางนั้นสดใสมากกว่าน้ำหมึกร้อยเท่าพันเท่า!

ทันใดนั้นก็ทำให้ผู้คนรู้สึกเหมือนมีภาพลวงตา

ฟ้าถล่มแผ่นดินทลาย นางคือพระเจ้าเพียงองค์เดียว!

คนจำนวนนับไม่ถ้วนเงยหน้าขึ้นมอง สีหน้ามึนงง ภาพเหตุการณ์นี้จะตราตรึงอยู่ในหัวใจของเขาตลอดไป

ไม่ว่าจะผ่านมานานแค่ไหนจะต้องมีคนที่จดจำได้ว่าเคยมีผู้หญิงคนหนึ่ง พลิกวิกฤตด้วยพลังของตัวเอง!

นางคือคนที่ทำให้ลำแสงลอยย้อนกลับขึ้นไป

นางคือคนที่ทำให้พลังอันบ้าคลั่งดุจกระแสน้ำไหลย้อนกลับ

นางคือคนธรรมดาที่สามารถต้านทานทัณฑ์ทลายเทพได้!

…

กลิ่นคาวเลือดอันหนาแน่อบอวนอยู่ในซอกฟัน

หัวใจเต้นกระหน่ำอย่างรุนแรง เหมือนสามารถกระโดดออกจากอกได้ตลอดเวลา

สมองของนางเต้นตุ๊บๆ ด้วยความเจ็บปวด และตึงขึงราวเชือกเส้นสุดท้าย

แขนทั้งสองข้างรู้สึกเจ็บปวดและชาหนึบ

เลือดสีแดงสดและเหนียวไหลออกมาจากแขนทั้งสองข้างของนาง

ฉู่หลิวเยว่สูดลมหายใจเข้าลึกๆ และพยายามกลืนมันลงคอ

ตึง!

ท่ามกลางความมืดมิด เหมือนมีมือที่มองไม่เห็นกำลังดีดฉินอย่างอ่อนโยนภายในร่างกายของนาง

เสียงฉินทั้งโศกเศร้าและเคร่งขรึม อีกทั้งยังเร็วมากจนทำให้นางได้สติ

นางเงยหน้าขึ้นแล้วมองรอบข้าง

ไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็จะเห็นเพียงลำแสงสว่างสดใส

ทัณฑ์ทลายเทพหายไปแล้ว และกลายเป็นลำแสงอันงดงามจำนวนนับไม่ถ้วน มันกำลังพุ่งไปมาอยู่เหนือศีรษะของนาง

แต่ใต้ฝ่าเท้าของนางนั้นคือก้อนหินเหล่านั้นที่รวมกันเป็นอาณาเขตเซียนเทพสามพัน!

ฉู่หลิวเยว่รู้สึกประทับใจ ก่อนถอนหายใจออกมาเบาๆ

“อาณาเขตเซียนเทพทุกท่าน…ข้าเบาไปแล้วจริงๆ …”

ในตอนแรกเริ่มนางคิดว่าคงไม่มีหนทางอื่นจริงๆ เมื่อจนปัญญาในที่สุดนางก็เลือกลองใช้วิธีนี้

ภายในใจของนางไม่กล้าคาดหวังอันใด

ท้ายที่สุดแล้วหินเหล่านี้ก็ถูกเก็บมาจากสุสานสังหารเทพ และดูเหมือนว่าพวกมันก็ดูเหมือนจะไม่มีความแข็งแกร่งใดๆ

แม้ว่าก้อนหินแต่ละก้อนจะมีอาณาเขตเซียนเทพหนึ่งสาย แต่ก็ไม่นับว่าแข็งแกร่งอันใด

ในตอนแรกฉู่หลิวเยว่ก็พวกมันติดหนึบมากเกินไป และนางก็ยากที่จะต้านทาน ดังนั้นจึงเลือกที่จะพาพวกมันมาด้วย

แม้ว่าก้อนหินเหล่านี้จะซุกซนเป็นบางครั้ง แต่ในเวลาส่วนใหญ่แล้วมันก็เชื่อฟังและอ่อนโยนมาก

ไม่ว่าอย่างใดฉู่หลิวเยว่ก็คิดไม่ถึงว่า นางจะสามารถทำให้มันสร้างค่ายกลได้ ก่อนระเบิดความแข็งแกร่งออกมาเช่นนี้…

แต่เรื่องที่ทำให้นางตกใจมากที่สุดก็คือ หลังจากอาณาเขตเซียนเทพเหล่านี้ผสานกันแล้ว เจตจำนงในการต่อสู้ของพวกมันก็เพิ่มขึ้นเป็นเท่าทวีคูณ!

นางสามารถสัมผัสได้ถึงความยึดมั่นที่ไม่อาจทำลายและนางไม่เคยเห็นมาก่อน!

นั่นคือความบ้าคลั่งและดื้อรั้นที่นางไม่เคยรู้สึกมาก่อน!

ในตอนนั้นเองฉู่หลิวเยว่ก็คิดว่า อย่าว่าแต่ทัณฑ์ทลายเทพเลย

ต่อให้เป็นท้องฟ้าผืนนี้พวกมันก็สามารถพลิกลงได้!

ในตอนนั้นเองลำแสงที่งดงามสายหนึ่งก็พุ่งเข้ามาอย่างกะทันหัน

สิบสามผู้พิทักษ์เยว่ที่เพิ่งจะวางใจลงได้ เมื่อเห็นสถานการณ์ดังนั้น หัวใจของพวกเขาก็กระตุกขึ้น

“นายท่านระวัง!”

ฉู่หลิวเยว่กลับสายหน้าเบาๆ บอกให้พวกเขาไม่ต้องเป็นกังวล

นางไม่รู้สึกถึงแรงคุกคามใดๆ จากลำแสงนั้นเลย

ในทางกลับกัน นางกลับสัมผัสได้ถึงการร้องเรียกที่คล้ายมีคล้ายไม่มี

ความรู้สึกที่แผ่วเบาไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้

แต่นางรู้ว่า มันไม่ทำร้ายนางแน่นอน

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน