ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1913

………………..

ฉู่หลิวเยว่หวีดร้องออกมา!

หลอมร่างศักดิ์สิทธิ์สำเร็จแล้ว!

เกราะอ่อนที่งดงามปกคลุมร่างกาย พร้อมทั้งมีประกายงดงาม!

ลำแสงตกลงมาจากฟากฟ้า ส่องสะท้อนเข้าที่ร่างของนางทำให้แสงสว่างพรั่งพราว

นางเบิกตากว้าง!

ลมปราณยิ่งใหญ่และมหาศาลระเบิดภายในร่างกายของนาง!

ทุกคนรู้สึกตื่นตะลึงอย่างมาก!

ตอนนี้ฉู่หลิวเยว่เป็นเพียงแค่ผู้แข็งแกร่งระดับเทพขั้นสูง แต่แรงกดดันของร่างศักดิ์สิทธิ์สามารถเทียบเท่ากับผู้แข็งแกร่งระดับเทพศักดิ์สิทธิ์ได้ทีเดียว!

เมื่อสัมผัสได้ถึงพลังอันยิ่งใหญ่ภายในร่างกาย ฉู่หลิวเยว่ก็ถอนหายใจออกมายาวๆ

“เฮ้อ…”

ที่แท้การมีร่างศักดิ์สิทธิ์ก็เป็นความรู้สึกแบบนี้นี่เอง…

นางหลุบตาต่ำ

ตอนนี้ท่าเรือดอกท้อเต็มไปด้วยความสับสนวุ่นวาย

ภายในเมืองยังปกติดี แต่เทือกเขาสลับซับซ้อนที่อยู่ด้านนอกเมืองแทบจะถูกทำลายไปทั้งหมดแล้ว

หุบเหวร่องลึกมีร่องรอยของเปลวเพลิงปรากฏอยู่ทุกที่

กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งหนาแน่น

ฉู่หลิวเยว่ขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย

ท่าเรือดอกท้อกลายเป็นสภาพนี้ นางจะต้องรับผิดชอบส่วนหนึ่งอย่างไม่ต้องสงสัย

นางยกโล่ที่อยู่ในมือขึ้น

ก่อนสาวเท้าก้าวขึ้นมาหนึ่งก้าว

ระลอกคลื่นเบาๆ จากอาณาเขตเซียนเทพที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าก็จางหายไปด้วย!

ก้อนหินเหล่านั้นค่อยๆ เก็บอาณาเขตเซียนเทพ ก่อนกลับคืนสู่สภาพสีขาวเทาดังเดิม

ฉู่หลิวเยว่โบกมือขึ้น ก้อนหินเหล่านั้นค่อยๆ ลอยกลับไป

ก้อนหินที่อยู่ด้านหน้าของนางกระโดดโลดเต้นอยู่สองสามครั้ง ท่าทางมีความสุขอย่างยิ่ง ราวกับกำลังรอคำชมเชยจากนาง

ส่วนก้อนหินที่อยู่ด้านหลังก็กระโดดตามไปด้วย เพราะกลัวว่าจะรั้งท้าย

หากก่อนหน้านี้ฉู่หลิวเยว่ไม่ได้สอนใครพวกเขาเชื่อฟังคำสั่ง ไม่แน่ว่าพวกมันอาจจะแซงแถวกันไปแล้ว จนทำให้เกิดเรื่องวุ่นวายมากยิ่งขึ้น

เมื่อเห็นว่าก้อนหินเหล่านี้กระโดดไปมา มุมปากของฉู่หลิวเยว่ก็ยกยิ้มขึ้นอย่างอดไม่ได้ ในแววตาก็ยังแฝงด้วยรอยยิ้ม

“ไม่เลวเลย”

เมื่อได้ยินคำชมเชย ก้อนหินทุกก้อนก็รู้สึกตื่นเต้นยินดี และกระโดดเข้าไปในแหวนเฉียนคุนของนาง

ทุกคนเบิกตากว้างอ้าปากค้าง

เป็น…เป็นแบบนี้ได้อย่างใด

แต่ฉู่หลิวเยว่กลับไม่สนใจพวกเขา

ไม่ว่าเรื่องที่ควรเห็นหรือเรื่องที่ไม่ควรเห็น พวกเขาก็ได้เห็นหมดแล้ว

ดังนั้นจึงไม่มีอันใดต้องปิดบังกันอีก

นอกจากนี้ นางก็ยังฉวยโอกาสนี้ให้ทุกคนในท่าเรือดอกท้อทราบถึงนิสัยของนาง

ความจริงแล้วในตอนแรกนางก็ไม่ได้คิดอันใดมาก

แต่เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้วก็ใช่ว่าจะไร้ประโยชน์

พลังส่วนใหญ่ภายในทัณฑ์ทลายเทพล้วนถูกฉู่หลิวเยว่กลืนกินไปทั้งหมดเพื่อนำมาหลอมร่างศักดิ์สิทธิ์แล้ว

อีกหนึ่งส่วนที่เหลือก็ถูกหลอมรวมกับภายในก้อนหินเหล่านั้น

ซึ่งนี่เป็นเรื่องน่ายินดีมาก

สุดท้ายฉู่หลิวเยว่พลิกข้อมือแล้วหยิบของสิ่งหนึ่งออกมา

คนที่อยู่ด้านล่างก็มองเห็นได้ไม่ชัดเจน

“ในมือของนางนั้นคืออันใดกัน”

“ไม่รู้สิ…ของชิ้นนั้นมันเล็กมาก”

“เหมือนว่าจะเป็นต้นอ่อน?”

…

ตอนที่ทุกคนกำลังเต็มไปด้วยความสงสัย พวกเขาก็เห็นว่าฉู่หลิวเยว่โบกมือไปมา

ใบไม้สีเขียวขจี พริ้วไหวตามสายลม

พลังที่อุดมสมบูรณ์ระหว่างฟ้าดินก็เริ่มพวยพุ่งขึ้น!

พรึ่บ…

พลังราวกับกระแสน้ำ พลุ่งพล่านดุจระลอกคลื่น!

ลำแสงจากฟากฟ้าสะท้อนลงมา

ค่ายกลของท่าเรือดอกท้อที่อยู่ในระยะไกลกลับคือสู่สภาพเดิมอีกครั้ง

“นั่นมัน…เมล็ดพันธุ์ศักดิ์สิทธิ์?”

คนหนึ่งพูดขึ้นเสียงทุ้มต่ำอย่างไม่อยากจะเชื่อ

ทุกคนรู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก

นั่นมันเป็นของวิเศษที่หาได้ยาก!

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน