ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1925

………………..

ยามภาพวาดเมฆาเคลื่อนคล้อยคลี่ตัวออก กะความยาวของมันประมาณสามจั้งเห็นจะได้

ด้านในม้วนภาพนั้นว่างเปล่า หากแต่ปกคลุมไปด้วยไอแสงสีแดงเลือนรางชั้นหนึ่ง

ฉู่หลิวเยว่เลิกคิ้ว

“ที่แท้ก็มีผนึกป้องกันไว้ด้วย”

หรงซิวหัวเราะออกมาคำรบหนึ่ง

“อย่างใดเสียก็เป็นถึงหนึ่งในสิบสมบัติศักดิ์สิทธิ์อันยิ่งใหญ่ ตระกูลหนานให้ความสำคัญกับมันอย่างยิ่ง จะเพิ่มผนึกป้องกันก็เป็นเรื่องปกติ”

ฉู่หลิวเยว่ผงกศีรษะรับพลางกวาดสายตาสำรวจม้วนภาพตรงหน้าอย่างละเอียดถี่ถ้วน

ภาพวาดเมฆาเคลื่อนคล้อยชิ้นนี้ นอกจากผนึกด้านบนชั้นหนึ่งแล้ว ก็ไม่สัมผัสได้ถึงกระแสพลังสายใดอีก

ต่อให้วางเอาไว้ก็ยากที่จะมีคนจับสังเกตได้ว่าสิ่งนี้คืออาวุธศักดิ์สิทธิ์

ฉู่หลิวเยว่ครุ่นคิดไปมาพลางหยัดตัวลุกขึ้นนั่ง

หรงซิวมีท่าทีอิดออดไม่อยากแยกจากอยู่บ้าง แต่ก็ยอมปล่อยตัวนาง ทั้งยังยื่นมือเข้ามาช่วยพาดเสื้อคลุมตัวนอกบนไหล่นางให้ด้วย

เรียวนิ้วเพรียวยาวไล้ไปตามลาดไหล่เรียบเนียนของนาง ทิ้งไว้ก็แต่กลิ่นหอมอบอวลสายหนึ่ง

ฉู่หลิวเยว่สวมเสื้อผ้าของนางลวกๆ ก่อนลงจากเตียง

หลังจากนั้น มือขาวก็โบกไหวคราหนึ่ง หม้อน้ำเทวศักดิ์สิทธิ์โปร่งแสงก็ปรากฏขึ้นมากลางห้อง

นางคว้าภาพวาดเมฆาเคลื่อนคล้อยไว้ ก่อนโยนมันลงไปในหม้อ

พรึ่บ!

เปลวเพลิงโปร่งใสพลันลุกโชติช่วงขึ้นมาทันใด!

ชั่วพริบตามันก็จัดการดูดกลืนม้วนกระดาษสีแดงลงไป!

ท่าทีของหรงซิวเอื่อยเฉื่อยเงื่องหงอย เขาเอนกายพิงหัวเตียง สองขายาวไขว่เข้าหากัน ผ้านวมที่ร่วงผล็อยลงมาเผยให้เห็นแผ่นอกแข็งแกร่งดุจหินผา

ฉู่หลิวเยว่ยืนอยู่ข้างหม้อน้ำเทวศักดิ์สิทธิ์พลางใช้สองตาจดจ้องเขม็ง

ภายในนัยน์ตาสุกสกาวสะท้อนภาพเปลวไฟที่ลุกโชนดุจนภสินธุ์อันระยิบระยับ

ทันใดนั้นเอง สุ้มเสียงแตกร้าวพลันแว่วดังขึ้นมา

เคร้ง!

จากนั้น ประกายแสงที่ปกคลุมทั่วม้วนกระดาษสีแดงก็แตกกระจายราวกับแผ่นน้ำแข็ง!

ฉู่หลิวเยว่เงื้อมือขึ้น

ภาพวาดเมฆาเคลื่อนคล้อยจึงลอยตัวขึ้นมาอีกคราหนึ่ง ก่อนร่วงหล่นสู่มือของนาง!

ฟึ่บ!

นางจัดการคลี่ม้วนกระดาษออกอีกรอบ

ครานี้ไร้ซึ่งผนึกป้องกันขวางกั้น นางจึงได้ยลสภาพที่แท้จริงของของสิ่งนี้อย่างชัดเจนในที่สุด

นางอดไม่ได้ที่จะตื่นตกใจ ดวงตาทั้งสองเบิกกว้างน้อยๆ

เส้นไหมสีขาวถักทอเรียงเป็นฐาน สีสันสดใสจำนวนนับไม่ถ้วนสาดกระจายทั่ว เส้นไหมต่างสีต่างซ้อนทับกันและกัน

นี่เหมือนกับภาพวาด แต่ก็หาใช่ไม่

ราวกับมีใครสักคนที่เผลอทำสีผงแตกกระจายโดยไม่ระวัง ทำเอาสีสันทั้งหมดแผ่ขยายไปทั่วพร้อมกัน

ทันทีที่สบมองจะพบกับความยุ่งเหยิงผสมปนเป ทว่าก็นำเอาสุนทรียภาพอันยากจะบรรยายให้ปรากฏ

ฉู่หลิวเยว่รู้สึกตื่นตะลึงอยู่ไม่น้อย

“ที่แท้ภาพวาดเมฆาเคลื่อนคล้อย… มีรูปลักษณ์เช่นนี้เองหรือ?”

นางยื่นมือออกไปอย่างเผลอไผล ยามที่ปลายนิ้วแตะกระทบถึงได้พบว่าลวดลายบนม้วนภาพเป็นปุ่มนูนไม่เสมอกัน

“ไม่สิ นี่มัน…ค่ายกล?”

ฉู่หลิวเยว่ขยับเข้าไปใกล้กว่าเดิมพลางใช้สายตาสำรวจอย่างถี่ถ้วน จากนั้นถึงได้พบว่าบนสีสันที่ซ้อนทับกันจนดูจะยุ่งเหยิงกลับมีค่ายกลอันกระจ้อยกระจายทั่วทุกที่!

ต่อให้ใช้วิสัยทัศน์ของฉู่หลิวเยว่ที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ก็ยังคงมองออกได้ยากเช่นเดิม

จังหวะที่นางจดจ้องค่ายกลอันชวนให้งงงวย ความคิดในหัวนางแล่นพล่าน แล้วจู่ๆ ก็ชูนิ้วขึ้นมาจรด

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน