ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1927

………………..

“จำได้”

ฉู่หลิวเยว่เก็บหม้อน้ำเทวศักดิ์สิทธิ์กลับไป ก่อนสาวเท้าเดินไปทางหรงซิว

“เหตุใดหรือ?”

หรงซิวกล่าวว่า

“กลุ่มคนที่ประมือกับพวกเราตอนนั้นก็มีบางส่วนที่มาจากถ้ำปีศาจทมิฬด้วย”

ฉู่หลิวเยว่ตื่นตกใจก่อนเป็นอันดับแรก ในแววตาแฝงไว้ซึ่งความตื่นตกใจ จากนั้นสีหน้าก็กลับมาเป็นปกติ

“… ข้าน่าจะรู้ได้ตั้งนานแล้ว…”

ตอนนั้นท่าเรือดอกท้อมีคนมากมายผสมปนเป ต่างฝ่ายต่างไม่รู้ตัวตนที่ชัดเจนของกันและกัน

อีกอย่างพอมีเรื่องขโมยสมบัติเกิดขึ้น ผู้คนก็ยิ่งรวมตัวกันมากกว่าเก่า จึงย่อมมิอาจตรวจสอบที่มาของคนทุกคนได้อย่างชัดเจน

ฉู่หลิวเยว่ในตอนนั้นมิรู้เลยว่าตนเองถือครองอาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นยอดไว้ในมือ ดังนั้นหลังจากเรื่องราวจบลงก็ไม่ได้ใส่ใจอีก

บัดนี้พอมาคิดดูแล้ว คนของถ้ำปีศาจทมิฬก็ไล่ตามโล่สีดำมาตั้งแต่แรกแล้วน่ะสิ?

หรือไม่ก็ไล่ตามเนื้อเพลงฉินส่วนที่อยู่ภายในร่างของนาง…

ฉู่หลิวเยว่นิ่วหน้าน้อยๆ

หรงซิวยื่นมือไปหานาง รวบเอาตัวคนเข้าอ้อมอก จากนั้นประทับจูบลงกลางกระหม่อม

“วางใจเถอะ ไม่ว่าใครจะมาก็ยังมีข้าอยู่”

ฉู่หลิวเยว่เหลือบตาขึ้นมองเขาแวบหนึ่ง

“เจ้าหมายความว่า… คนของถ้ำปีศาจทมิฬและตระกูลหนานต่างก็มุ่งหน้ามาที่นี่?”

มุมปากของหรงซิวหยักยกน้อยๆ

นางมักจะหัวไวอยู่เสมอ ทั้งยังสามารถคาดเดาความหมายของคำพูดเขาได้ในคราเดียว

“ท่าเรือดอกท้อเป็นสถานที่อันเลอค่า หลายปีมานี้มีคนจำนวนมากต่างหมายปอง แต่เพราะต้องเผชิญกับค่ายกลที่ไม่เสถียรจึงไม่อาจลงมือได้ บัดนี้เจ้าได้ท่าเรือดอกท้อไปครอง ไม่แปลกที่จะทำให้คนจำนวนมากพากันอิจฉาตาร้อน”

แท้จริงแล้วฉู่หลิวเยว่เองก็เดาได้ถึงเรื่องนี้อยู่แล้ว

สองสามวันมานี้นางจึงให้พวกเฉินอีเร่งมือจัดการเรื่องสำคัญในท่าเรือดอกท้อ เพื่อจะได้เตรียมตัวรับมือกับอันตรายที่คืบคลานเข้ามา

เพียงแต่ว่าแค่นั้นอาจจะยังไม่พอ

“ไม่ช้าคนของพระราชวังเมฆาสวรรค์ก็คงมาถึง ท่าเรือดอกท้อนี่เป็นของเจ้า ใครก็มาแย่งไปจากเจ้าไม่ได้”

สุ้มเสียงของหรงซิวเรียบเรื่อย หากแต่แฝงด้วยแรงกดดันรุนแรงที่ขจัดออกไปไม่ได้ง่ายๆ!

ลึกลงไปในแววตาราวกับมีกระแสคลื่นน้ำโหมกระหน่ำยิ่งกว่าเก่า

ฉู่หลิวเยว่พยักหน้าน้อยๆ

“วางใจเถอะ ของของข้า ข้ารักษาไว้ได้อยู่แล้ว”

…

ข่าวเรื่องฉู่หลิวเยว่ยึดครองท่าเรือดอกท้อไว้ได้กระจายไปทั่วอาณาจักรเสิ่นซวี่ในไม่ช้า

ทุกตระกูลใหญ่ต่างตกอยู่ในความอลวนวุ่นวายด้วยใจที่เต็มเปี่ยมด้วยความตื่นตะลึง!

ท่าเรือดอกท้อน่ะหรือ!

นั่นมันพื้นที่ชั้นยอดที่คนนับไม่ถ้วนในอาณาจักรเสิ่นซวี่ลอบจ้องตาเป็นมันกันนี่นา!

ทั้งเฟื่องฟูไปด้วยพลังแห่งสวรรค์และโลก ตำแหน่งชัยภูมิหรือก็ยอดเยี่ยม ไหนจะทรัพยากรธรรมชาติที่มีให้ใช้ได้ไม่หมดไม่สิ้น…

เป็นพรมแดนที่เลิศล้ำมิอาจจินตนาการได้โดยแท้!

แม้ว่าหลายปีนี้จะมีคนนับไม่ถ้วนย่อยยับกลับมา แต่ก็ยังมีคนอีกไม่น้อยที่โอบกอดความหวังริบหรี่นั่นเอาไว้ คิดหาโอกาสทำให้ท่าเรือดอกท้อตกมาเป็นของตนให้ได้

พวกที่มีความคิดเช่นนี้ส่วนใหญ่แล้วล้วนแต่เป็นตระกูลชั้นสูงทั้งสิ้น

…ส่วนพวกที่ระดับและพลังอ่อนแอลงมาแม้จะมีฝันใหญ่โต แต่ต่างก็รู้ว่าตัวเองมิอาจทำได้สำเร็จ

คนทั้งหลายต่างเคยเกิดคำถามนี้ขึ้นมาในหัวว่า ท้ายที่สุดแล้วท่าเรือดอกท้อจะไปตกแก่ใครกันแน่?

อีกทั้งคนผู้นั้นคือฉู่หลิวเยว่ด้วย!

ตัวตนของนางคือใครกัน?

พระชายาของหรงซิว โอรสสวรรค์แห่งพระราชวังเมฆาสวรรค์!

ลูกศิษย์ของหนานซู่ไหว เจ้าสำนักหลิงเซียว!

ทายาทสืบทอดของซั่งกวนจิ้ง ช่างหลอมอาวุธระดับปรมาจารย์!

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน