คนจำนวนมากต่างสบสายตากันด้วยความตกใจ
ใครคนหนึ่งเลียบๆ เคียงๆ ถามขึ้นมาว่า
“… ท่านประมุขหมายถึง… ท่าเรือดอกท้อหรือขอรับ?”
อี้เหวินเทาผงกศีรษะ
“ถูกต้อง”
“ท่าเรือดอกท้อมีพลังแห่งสวรรค์และโลกสมบูรณ์พร้อม แม้หลายปีมานี้จะมีคนเข้าออกอยู่ตลอด แต่เพราะการสั่นสะเทือนของช่องว่างในอากาศ ค่ายกลไม่มั่นคง ทรัพยากรธรรมชาติด้านในนั้นจึงไม่ถูกใช้ประโยชน์อย่างจริงจัง ยิ่งไปกว่านั้น แหล่งชัยภูมิพิเศษของท่าเรือดอกท้อเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมอย่างยิ่ง”
อี้เหวินเทาเอ่ยออกมาอย่างตรงไปตรงมา
เขาไม่คิดจะปิดบังความทะยานอยากในท่าเรือดอกท้อภายในน้ำเสียงของเขาเลยแม้แต่น้อย
ใครคนหนึ่งเอ่ยขึ้นมาอย่างลังเล
“แต่… ตอนนี้ท่าเรือดอกท้อตกอยู่ในความดูแลของซั่งกวนเยว่ หากพวกเราบุ่มบ่ามเข้าไป เกรงว่า…”
อี้เหวินเทาคลี่ยิ้มออกมา
“นางเป็นพระชายาของหรงซิว โอรสสวรรค์แห่งพระราชวังเมฆาสวรรค์ ตั้งตนเป็นราชาครองท่าเรือดอกท้อเช่นนั้นจะนับเป็นอันใดได้?”
คนจำนวนมากลอบพยักหน้า
คำพูดนี้ก็มีเหตุผลเช่นกัน…
อีกอย่างทั้งสองคนนั้นเพิ่งอภิเษกสมรสกันได้ไม่นาน
การกระทำเช่นนี้ของฉู่หลิวเยว่ย่อมเลี่ยงที่จะทำให้ผู้อื่นคิดมากได้ยาก
เพียงแต่ยังไม่ได้กำจัดความเป็นไปได้ที่ว่านี่คือความคิดของหรงซิว
“อีกอย่าง ในอาณาจักรเสิ่นซวี่น่ะ ผู้แข็งแกร่งคือทุกอย่าง”
แม้อี้เหวินเทาจะยิ้มอยู่ หากแต่แววตากลับแฝงด้วยแววยโสอยู่หลายส่วน
ต่อให้ตอนนี้ท่าเรือดอกท้อจะเป็นของซั่งกวนเยว่ การที่นางรักษาเอาไว้ได้ต่างหากจึงจะนับว่ามีความสามารถ!
“จิ่วชิง เจ้าคิดเห็นเช่นไร?”
เขาหันศีรษะไปมองจิ่วชิงแวบหนึ่ง
แววตาของจวินจิ่วชิงเป็นประกายน้อยๆ
“ท่านประมุขพูดถูกต้องทุกอย่างขอรับ”

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
ขอบคุณมากค่ะ สนุกมากกกค่ะ...
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...