เข้าสู่ระบบผ่าน

ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1929

คนจำนวนมากต่างสบสายตากันด้วยความตกใจ

ใครคนหนึ่งเลียบๆ เคียงๆ ถามขึ้นมาว่า

“… ท่านประมุขหมายถึง… ท่าเรือดอกท้อหรือขอรับ?”

อี้เหวินเทาผงกศีรษะ

“ถูกต้อง”

“ท่าเรือดอกท้อมีพลังแห่งสวรรค์และโลกสมบูรณ์พร้อม แม้หลายปีมานี้จะมีคนเข้าออกอยู่ตลอด แต่เพราะการสั่นสะเทือนของช่องว่างในอากาศ ค่ายกลไม่มั่นคง ทรัพยากรธรรมชาติด้านในนั้นจึงไม่ถูกใช้ประโยชน์อย่างจริงจัง ยิ่งไปกว่านั้น แหล่งชัยภูมิพิเศษของท่าเรือดอกท้อเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมอย่างยิ่ง”

อี้เหวินเทาเอ่ยออกมาอย่างตรงไปตรงมา

เขาไม่คิดจะปิดบังความทะยานอยากในท่าเรือดอกท้อภายในน้ำเสียงของเขาเลยแม้แต่น้อย

ใครคนหนึ่งเอ่ยขึ้นมาอย่างลังเล

“แต่… ตอนนี้ท่าเรือดอกท้อตกอยู่ในความดูแลของซั่งกวนเยว่ หากพวกเราบุ่มบ่ามเข้าไป เกรงว่า…”

อี้เหวินเทาคลี่ยิ้มออกมา

“นางเป็นพระชายาของหรงซิว โอรสสวรรค์แห่งพระราชวังเมฆาสวรรค์ ตั้งตนเป็นราชาครองท่าเรือดอกท้อเช่นนั้นจะนับเป็นอันใดได้?”

คนจำนวนมากลอบพยักหน้า

คำพูดนี้ก็มีเหตุผลเช่นกัน…

อีกอย่างทั้งสองคนนั้นเพิ่งอภิเษกสมรสกันได้ไม่นาน

การกระทำเช่นนี้ของฉู่หลิวเยว่ย่อมเลี่ยงที่จะทำให้ผู้อื่นคิดมากได้ยาก

เพียงแต่ยังไม่ได้กำจัดความเป็นไปได้ที่ว่านี่คือความคิดของหรงซิว

“อีกอย่าง ในอาณาจักรเสิ่นซวี่น่ะ ผู้แข็งแกร่งคือทุกอย่าง”

แม้อี้เหวินเทาจะยิ้มอยู่ หากแต่แววตากลับแฝงด้วยแววยโสอยู่หลายส่วน

ต่อให้ตอนนี้ท่าเรือดอกท้อจะเป็นของซั่งกวนเยว่ การที่นางรักษาเอาไว้ได้ต่างหากจึงจะนับว่ามีความสามารถ!

“จิ่วชิง เจ้าคิดเห็นเช่นไร?”

เขาหันศีรษะไปมองจิ่วชิงแวบหนึ่ง

แววตาของจวินจิ่วชิงเป็นประกายน้อยๆ

“ท่านประมุขพูดถูกต้องทุกอย่างขอรับ”

บทที่ 1932 อดเปรี้ยวไว้กินหวาน 1

Verify captcha to read the content.VERIFYCAPTCHA_LABEL

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์