ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1932

………………..

สีหน้าของเฉินอีพลันฉายแววรู้ทันขึ้นมาในทันที

นัยน์ตาเรียวยาวแฝงแววเฉื่อยชาหรี่ลงน้อยๆ ราวกับว่าเขากำลังยิ้มอยู่

“ห่างออกไปเพียงประมาณหนึ่งเค่อเท่านั้น ไม่ใช่ก็ต้องใช่แล้ว”

ฉู่หลิวเยว่เข้าใจความหมายของเขาในพริบตา เรียวคิ้วขมวดแน่น จากนั้นก็คลี่ยิ้มเย็นเยียบออกมา

“ที่แท้ตระกูลอี้ก็คิดจะมาผสมโรงในความวุ่นวายครานี้ด้วยนี่เอง”

หรงซิวเองก็เดินออกมาเช่นกัน

“สองตระกูลนี้ไม่ได้สนิทชิดเชื้อกันแม้แต่น้อย ผ่านมาหลายปีนี้ การไปมาหาสู่กันของแต่ละตระกูลแทบจะนับนิ้วได้”

ฉู่หลิวเยว่ยิ่งมั่นใจในข้อสันนิษฐานของตนมากกว่าเดิม

ดูแล้วสองตระกูลนี้คงร่วมมือกันเป็นแน่…

เพียงแต่ตระกูลอี้กับพวกเขาไม่ได้ขัดผลประโยชน์กันแต่อย่างใด

พวกเขาทำเช่นนี้คงไม่พ้นถูกตระกูลหนานยุยงมาเป็นแน่

“ดูไปแล้ว หนานอีฝานไม่ได้กังวลเลยแม้แต่น้อย”

อย่างน้อยที่สุดก็ยังลากตระกูลอี้ให้มาช่วยสนับสนุนได้

เพื่อลากพันธมิตรฝ่ายนี้มาข้องเกี่ยว… หากให้เดา… คงจะสละอันใดไปไม่น้อยเลยทีเดียว

ฉู่หลิวเยว่พลันรู้สึกว่านี่ออกจะน่าหัวเราะอยู่ไม่น้อย

เห็นได้ชัดว่าเป็นตระกูลหนานที่ไม่มีเหตุผล ตัวเองล่วงเกินคนอื่นก่อน บัดนี้พวกเขายังมีหน้ามาอยู่หน้าประตูอีก

ถึงขั้นที่ลากเอาพันธมิตรมาด้วย

“ตระกูลหนานมากันยี่สิบสี่คน ทั้งหมดนี้รวมถึงหนานอีฝานแล้ว ทั้งหมดมีผู้แข็งแกร่งระดับเทพศักดิ์สิทธิ์จำนวนแปดคน ตระกูลอี้มาสิบแปดคน แต่ผู้แข็งแกร่งระดับเทพศักดิ์สิทธิ์มากันสิบคน นับว่ามากกว่าครึ่ง”

สุ้มเสียงของเฉินอียังคงเรียบนิ่งไร้อารมณ์ดังเดิม

“เดี๋ยวพวกเราออกไป”

คนที่กำลังรออยู่… ก็คือพวกเขา!

นางอยากดูนักว่าใครจะกล้ามาเล่นหัวนางได้อีก!

สองตระกูลนี้รวมกันแล้ว ทั้งหมดกลายเป็นผู้แข็งแกร่งระดับเทพศักดิ์สิทธิ์จำนวนสิบแปดคน

ต้องเข้าใจก่อนว่า ผู้แข็งแกร่งระดับเทพศักดิ์สิทธิ์ในตระกูลชั้นสูงธรรมดาทั่วไปปกติแล้วล้วนไม่เกินห้าถึงหกคน

อีกทั้งเพื่อสู้ชิงเอาท่าเรือดอกท้อครั้งนี้ของพวกเขา ต่างฝ่ายถึงได้ส่งคนมาเยอะปานนี้!

เห็นได้ชัดเจนเลยว่าเบื้องหลังของตระกูลพวกนี้แข็งแกร่งมากโดยแท้!

เพียงแต่…

ครานี้ใครจะอยู่หัวเราะเป็นคนสุดท้ายยังไม่อาจรู้ได้!

…

ณ ด้านนอกค่ายกลของท่าเรือดอกท้อ

คนของตระกูลหนานและตระกูลอี้แบ่งออกเป็นสองฟาก

มีระยะห่างประมาณหนึ่งระหว่างแต่ละฝ่าย

ความสัมพันธ์ของสองตระกูลเปราะบางอย่างมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อตอนนี้ต่างก็พากันมาท่าเรือดอกท้อ

นอกจากหนานอีฝานและอี้เหวินเทาแล้วก็ไม่มีผู้ใดรู้เรื่องการร่วมมือกันเลยแม้แต่น้อย

ดังนั้นเมื่อทั้งสองฝ่ายประจันหน้ากัน คนส่วนใหญ่ถึงได้รักษาระยะป้องกันจากอีกฝ่ายเอาไว้สูงมาก

หนานอีฝานและอี้เหวินเทาทักทายกันอย่างสุภาพ แจ้งเจตจำนงต่อกันว่าเป้าหมายที่มาเยือนครานี้ก็คือฉู่หลิวเยว่และหรงซิว จากนั้นก็แยกย้ายกันไปรอฝั่งใครฝั่งมัน

บรรยากาศโดยรวมตึงเครียดอย่างมาก

ด้านนอกประตูเมือง ตอนนี้ทหารรักษาการณ์ที่รับผิดชอบการเฝ้ายามต่างรวบรวมกำลังใจเต็มเปี่ยมจดจ้องคนของตระกูลหนานและตระกูลอี้ด้วยตาเขม็ง

“นั่นสิ! แล้วเจ้าก็รู้สึกหรือไม่ว่าค่ายกลนี้ดูจะไม่ค่อยเหมือนเดิมเท่าไรนัก… ไหนจะทหารรักษาการณ์เฝ้าเวรยามพวกนั้นที่มีท่าทางดูจงรักภักดีนั่นอีก… ท่าเรือดอกท้อมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไร?”

“ดูแล้วข่าวลือพวกนั้นคงจะเชื่อได้อยู่บ้างจริงๆ… ไม่รู้เลยว่าพวกเขาทำแบบนี้ได้อย่างใดกันแน่?”

บรรดาฝูงชนพากันวิพากษ์วิจารณ์เสียงเบา

ก่อนหน้านี้พวกเขาไม่ค่อยปักใจเชื่อเท่าไรนัก ทว่าพอมาเห็นกับตาตัวเองตอนนี้กลับอดไม่ได้ที่จะสงสัย

ทหารรักษาการณ์พวกนั้นดูแตกต่างจากพวกที่ได้รับการฝึกแบบปกติโดยสิ้นเชิง ใครที่ตาดีหน่อยก็จะรู้ว่านี่คือ “กองทัพแบ่งกลุ่ม”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน