………………..
อารมณ์ของเขาพลุ่งพล่าน โมโหเป็นฟืนเป็นไฟ กระอักเลือดออกมาคำโตเพราะถูกยั่วโมโหด้วยประโยคเหล่านั้นของฉู่หลิวเยว่
ทั่วทั้งสี่ทิศตกอยู่ในความเงียบสนิท
คนตระกูลหนานต่างมีสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ
กระทั่งสายตาของคนตระกูลอี้ที่ใช้มองหนานอีฝานเองก็เปลี่ยนไปเช่นกัน
หรือว่าเรื่องพวกนั้นที่ฉู่หลิวเยว่พูดจะเป็นความจริง?
หนานอีฝานทำเรื่องพวกนั้นจริงๆ หรือ?
หากเป็นอย่างนั้นจริง เช่นนั้น… นับจากนี้เป็นต้นไป ก็เรียกได้ว่าชื่อเสียงของหนานอีฝานถูกทำลายจนย่อยยับ!
รักษาตำแหน่งประมุขไว้ไม่ได้ไม่พอ ถึงขั้นกลายเป็นหนูในตลาดให้คนเขาด่าทอไล่ตี!
คนที่กล้าลงมือทำเช่นนั้นกับลูกในไส้ของตัวเอง ใครจะยังกล้าทำงานร่วมกับเขา? ใครจะยังแสดงสีหน้าดีๆ ให้เขาได้?
ท้ายที่สุด ก็มีคนจากตระกูลหนานลุกออกมาเอ่ยถามว่า
“ท่านประมุข ท่านมิมีสิ่งใดอยากพูดหน่อยหรือ?”
สายตาลุกวาวของคนทุกผู้จับจ้องไปที่หนานอีฝานเป็นตาเดียว
พวกเขาต้องการคำอธิบายสักอย่าง!
ในใจหนานอีฝานเจ็บแค้นเคืองโกรธยิ่งนัก
ก่อนหน้านี้พอรู้ว่าพวกลั่วเหยี่ยนถูกจับขัง ในใจของเขาแม้จะรู้สึกไม่สงบอยู่บ้าง แต่แท้จริงแล้วหาได้กังวลว่าพวกเขาจะเลือกทรยศจริงๆ ไม่!
ต้องเข้าใจก่อนว่าคนพวกนี้ล้วนเป็นคนสนิทที่ติดตามเขามาหลายปี เป็นคนที่เขาเชื่อใจมากที่สุด!
ยิ่งไปกว่านั้น ในช่วงระยะเวลานี้ส่วนใหญ่เขาจมปลักอยู่ในความโศกเศร้าและโกรธแค้น สภาพจิตใจอยู่ในภาวะตึงเครียดมาโดยตลอด ในใจเต็มไปด้วยความคิดหมายจะแก้แค้น เดิมจึงไม่มีแรงกายแรงใจเหลือไปสนใจเรื่องอื่นแล้ว
คิดไม่ถึงเลย!
เอาเรื่องราวทุกอย่างมาเปิดเผยต่อหน้าคนจำนวนมากปานนี้!
ภายในอกของหนานอีฝานราวกับมีไฟสุมทรวง ลุกลามแผดเผาภายในนัยน์ตาของเขาจนฉาบไปด้วยสีแดงก่ำ!
เขาค่อยๆ ปาดคราบเลือดที่มุมปากออก แล้วหันศีรษะกลับไปมองแวบหนึ่ง
แววตาเย็นเฉียบไร้ความปรานีดุจคมดาบแหลมกวาดมองคนตระกูลหนานทุกคน แล้วเจาะจงหยุดลงที่ร่างของคนที่เพิ่งพูดออกมาพักใหญ่
ใจของคนผู้นั้นกระตุกกึก เผลอถอยหลังครึ่งก้าวโดยไม่รู้ตัว
สายตาของหนานอีฝาน… ช่างชวนให้หวาดหวั่นเกินไปแล้ว
“พวกเจ้าล้วนเป็นคนที่กุมอำนาจสำคัญภายในตระกูล ยังต้องให้ข้าสอนพวกเจ้าอีกหรือว่าควรเชื่อใครไม่เชื่อใคร!?”
หนานอีฝานสองหมัดกำเข้าหากันแน่น ทุกทุกคำราวกับเล็ดลอดออกมาจากไรฟันก็มิปาน
ทันใดนั้นเขาก็เงื้อมือขึ้น แล้วชี้ไปทางพวกลั่วเหยี่ยน
“คนพวกนี้ถูกขังอยู่ในท่าเรือดอกท้อมาหลายวันแล้ว! ใครจะไปรู้ว่าช่วงระยะเวลานี้มีเรื่องอันใดเกิดขึ้นบ้าง!?” พวกเจ้าไม่เชื่อข้า แต่จะไปเชื่อพวกมันแทนน่ะหรือ?”
คำถามโต้กลับชุดนี้ทำเอาคนตระกูลหนานต่างหวั่นไหวขึ้นมาอีกรอบ
แม้ที่ลั่วเหยี่ยนพูดมาจะดูเหมือนเรื่องจริง แต่คำพูดพวกนี้ของหนานอีฝานเองก็ใช่ว่าจะไร้เหตุผล…
ใครจะรู้เล่าว่าเบื้องหลังมีคนคอยชักใยอันใดอยู่หรือเปล่า?
หนานอวี่สิงตายไปแล้ว
หนานอีอีก็เช่นกัน
สรุปแล้วความจริงเป็นอย่างใด ความเห็นแตกต่างกระจัดกระจายก็ไร้หนทางตรวจสอบได้
สรุปแล้วควรเชื่อใครกันแน่ พวกเขาเองก็เต็มไปด้วยความลังเลเช่นกัน
ฉู่หลิวเยว่เลิกคิ้ว
แน่นอนอยู่แล้วว่าหนานอีฝานไม่มีทางยอมรับ
ทันทีที่เรื่องพวกนี้ถูกยืนยัน ตัวเขาต้องย่อยยับไม่มีชิ้นดีแน่!
หนานอีฝานกล่าวขึ้นมาอีกว่า
“หากพวกเจ้ายังนับว่าตัวเองคือคนตระกูลหนาน วันนี้… ก็บุกโจมตีไปกับข้า!“
ชึ่บ!
ในมือของเขาพลันปรากฏหอกยาวสีเงินเล่มหนึ่ง!
หัวหอกเฉียบคมหาสิ่งใดเปรียบมิได้ ลายสลักบนด้ามหอกเกี่ยวพันรัดรึง ซ้อนทับกันไปมา!
“ข้าขอดูหน่อยซิว่าพวกเจ้าจะแก้ต่างให้ตัวเองได้ไปถึงไหน!”
ยังไม่ทันเอ่ยจบ เขาก็สะกิดฝ่าเท้าพุ่งตรงเข้าหาฉู่หลิวเยว่!
ใต้ฝ่าเท้าของเขามีประกายสายฟ้าสีเงินไหววูบตาม ส่งเสียงปะทุเปรี๊ยะออกมา!
เขาคือผู้แข็งแกร่งระดับเทพศักดิ์สิทธิ์ พละกำลังแข็งแกร่งเป็นทุนเดิม บัดนี้ลงมือใช้เคล็ดวิชาฝ่าเท้าอีก ความเร็วจึงทวีคูณมากกว่าเก่า!
เพียงชั่วพริบตาก็ไปหยุดอยู่ตรงหน้าค่ายกลแล้ว!

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
ขอบคุณมากค่ะ สนุกมากกกค่ะ...
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...