ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1939

สุ้มเสียงดังกังวานแผ่ขยายก้องไกลไปทั่วพื้นที่ ลอยเข้าหูทุกคนอย่างชัดเจนหาสิ่งใดเปรียบ!

คนจำนวนมากต่างตกตะลึง

นี่ฉู่หลิวเยว่กำลังร่อนสารท้าทายอย่างโจ่งแจ้งอยู่หนา!?

อีกอย่าง คนที่นางเลือกสู้ด้วยก็คือตระกูลชั้นสูงจากทั่วอาณาจักรเสิ่นซวี่!

นางรู้จริงๆ ใช่หรือไม่ว่าตัวเองกำลังพูดอันใดออกมา!?

อย่างใดเสียท่าเรือดอกท้อก็เพิ่งจะถูกนางครอบครองไว้ได้ ต่อให้จะดีพร้อมในทุกด้าน แต่ภายในระยะเวลาสั้นเพียงนี้ก็ไม่มีทางเตรียมพร้อมทุกอย่างได้ทันการณ์

คนของท่าเรือดอกท้อมีไม่น้อย แต่คนหลากหลายผสมปนเป ต่างฝ่ายต่างก็มีกองกำลังของตัวเอง

ต่อให้ฉู่หลิวเยว่กลายเป็นนายหญิงของท่าเรือดอกท้อ ในช่วงเวลาไม่กี่วันนี้จะไปสร้างกำลังรบอันแข็งแกร่งของตัวเองขึ้นมาได้อย่างใด?

เทียบกับตระกูลชั้นสูงอื่นๆ ที่สืบทอดต่อกันมาหลายพันปี พลังอำนาจของฝ่ายนางก็คงพังครืนตั้งแต่การโจมตีแรกแล้ว!

เมื่อเป็นเช่นนี้ เหตุใดนางยังกล้ากู่ร้องป้องปากตะโกนเช่นนั้นอีก?

…

ในไม่ช้าพวกเขาก็เข้าใจว่าเหตุใดฉู่หลิวเยว่ถึงได้มีความกล้าขนาดนี้

เพราะพริบตาต่อมา นางก็ยกมือขึ้น

มือของแม่นางแรกรุ่นบางเรียวและขาวผ่อง ดูเปราะบางไร้กระดูก

ดูแล้วไม่ได้เป็นภัยคุกคามแม้แต่น้อย

จากนั้น นางก็ไกวมือของตนอย่างแผ่วเบา

ชั่วพริบตานั้นเอง

พรึ่บ…

เสียงกระแสน้ำพวยพุ่งแว่วดังขึ้นมา!

ได้ยินเสียงนี้ก็เดาได้ไม่ยากว่าด้านในกักเก็บไว้ซึ่งพลังอันสมบูรณ์พร้อมจนเรียกได้ว่าน่าหวาดผวาขนาดไหน!

หนานอีฝานพลันหน้าเปลี่ยนสี รู้สึกได้ทันทีว่าไม่ดีแน่!

ประสาทสัมผัสที่หกจากประสบการณ์สู้รบมายาวนานหลายปีบอกเขาว่าต้องรีบถอยห่างเดี๋ยวนี้!

ทว่าเขาเกิดลังเลขึ้นมาชั่วขณะ

เพิ่งจะลงมือต่อหน้าคนจำนวนมากปานนี้ไปหยกๆ ก็รีบเป็นฝ่ายถอยหนีไปก่อนมิออกจะน่าขายหน้าไปหน่อยหรือ?

แต่ในชั่วพริบตาที่ลังเลนี่เอง!

ตูม!

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน