ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 21

เมื่อหรงจิ้นถ่ายทอดคำสั่งลงไป ซ่งหยวนที่ยืนอยู่ด้านหลังก็ปรบมือทันทีเพื่อเป็นสัญญาณให้ผู้ใต้บังคับบัญชาไปแจ้งให้ทางสนามล่าสัตว์ทราบ

ทุกคนต่างเผยสีหน้าตื่นเต้นเล็กน้อย

มีข่าวลือว่าที่นี่เป็นพื้นที่ล่าสัตว์อรูสที่องค์รัชทายาททรงดูแลเอาใจใส่มาหลายปี สัตว์อสูรข้างในนั้นมีหลากประเภทและหลายระดับขั้น มันเทียบไม่ได้กับพื้นที่ล่าสัตว์อรูสทั่วไปอย่างแน่นอน!

หากโชคดี อาจจะได้ทำสัญญากับสัตว์อสูรหายากก็เป็นได้!

ฉู่เซียนหมิ่นประสานมือที่หน้าท้อง กิริยาสง่างามสมกับเป็นกุลสตรี แต่ทว่านางกลับควบคุมความตื่นเต้นในสายตามิได้

นางก็คิดไม่ถึงเช่นกันว่ารัชทายาทจะทำเพื่อนางได้ถึงเพียงนี้

แม้กระทั่งวันเกิดพระองค์เอง ยังทรงเตรียมของขวัญชิ้นใหญ่ให้แก่นาง!

แม้นางจะไม่เคยเข้าไปดู แต่นางก็ทราบชัดเจนดีว่าพระองค์ทรงให้ความสำคัญกับพื้นที่ล่าสัตว์แห่งนี้ขนาดไหน สัตว์อสูรภายในนั้นจะไม่ทำให้ทุกคนต้องผิดหวังแน่นอน!

แม้ตระกูลฉู่จะมีพื้นที่ล่าสัตว์เป็นของตนเอง แต่ก็ไม่มีสัตว์อสูรอะไรให้เข้าไปล่าอีกแล้ว นางไม่เห็นมันอยู่ในสายตาตั้งนานแล้ว

พรสวรรค์ของนางดีเลิศอยู่แล้ว หากนางทำสัญญากับสัตว์อสูรอันทรงพลังอีกสักตัวหนึ่ง มันก็จะติดกับง่ายๆ โดยมิต้องสงสัย

“หมินหมิ่น คราวนี้เจ้าจะสามารถแย่งสัตว์อสูรตัวที่ร้ายกาจที่สุดหรือไม่ คราวนี้ทุกคนจะได้เห็นความสามารถของเจ้า”

หรงจิ้นขยับเข้ามาใกล้นางอีกนิด ก่อนจะยิ้มแล้วเอ่ยขึ้น

ฉู่เซียนหมิ่นพยักหน้าให้อย่างเขินอาย

“เสด็จพี่จิ้นทรงเมตตา หมินหมิ่นทราบดีเพคะ ฉะนั้นหมินหมิ่นจะพยายามอย่างสุดความสามารถเลยเพคะ”

หรงจิ้นหัวเราะร่วน

เขาชอบความฉลาดหลักแหลมของฉู่เซียนหมิ่น รู้ว่าตอนไหนควรพูดอะไรหรือควรทำสิ่งใด

เมื่อเห็นเขาอารมณ์ดี ฉู่เซียนหมิ่นจึงเกิดความรู้สึกหวั่นไหว

จากนั้น นางก็เก็บรอยยิ้มบนใบหน้า เผยสีหน้าลำบากใจก่อนจะกล่าวเบาๆ ว่า

“น่าเสียดายจริงๆ ที่คราวนี้พี่สาวหม่อมฉันไม่ได้มาด้วยเพคะ”

หรงจิ้นชักสีหน้า และเผยความเย็นชาเล็กน้อย

ผู้คนแถวนั้นเมื่อได้ยินประโยคนี้ก็รีบหันมาดู

น่าสนใจ!

ฉู่เซียนหมิ่นเอ่ยถึงพี่สาว มิใช่ใครอื่นไกล ย่อมเป็นคุณหนูใหญ่ฉู่หลิวเยว่แน่นอน!

ใครเล่าจะไม่ทราบบ้างว่านางมีสัญญาแต่งงานกับองค์ชายรัชทายาท แต่เพราะชีพจรของนางพิการแต่กำเนิด ดังนั้นนางจึงไม่เข้าตารัชทายาทตั้งแต่แรก

รัชทายาทไม่ได้เชิญนางมาร่วมงานวันเกิดหลายปีแล้ว ถ้าหากฉู่เซียนหมิ่นไม่เอ่ยถึง ยังจะมีใครจำนางได้อีกหรือ

หรงจิ้นเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“นางน่าเบื่อยิ่งนัก หากนางมาจะเป็นการทำลายบรรยากาศของทุกคนเสียมากกว่า”

คราวนี้ฉู่เซียนหมิ่นรู้ตัวว่าวาจานี้ไม่เหมาะสมจึงรีบขอโทษสำหรับความอึดอัดนี้

“เสด็จพี่จิ้นอย่าโกรธเลยเพคะ หมินหมิ่นก็แค่คิดว่าพี่สาวอยู่บ้านไม่มีสิ่งใดทำ ก็เลยคิดว่าหากนางได้มาเที่ยวด้วยกันก็คงจะดีเพคะ…”

ไม่มีสิ่งใดทำอย่างนั้นหรือ

คนไร้ความสามารถเช่นนั้นมีสิ่งใดให้ทำด้วยหรือ!

ทุกคนต่างลอบสบตากันด้วยความเยาะเย้ย

รัชทายาทโชคร้ายเหลือเกิน คุณหนูตระกูลสูงศักดิ์มีตั้งมากมาย แต่กลับเลือกพระคู่หมั้นที่เป็นคนไร้ความสามารถ ช่างน่าอัปยศจริงๆ!

“เพราะหมินหมิ่นกังวลมากเกินไป พิธีหมั้นระหว่างเสด็จพี่จิ้นกับท่านพี่ใกล้จะมาถึงแล้ว ท่านพี่กำลังยุ่งๆ ก็เลยไม่มีเวลามาดูแลเรื่องนี้…”

เสียงของฉู่เซียนหมิ่นแผ่วลงเรื่อยๆ พร้อมกับศีรษะที่ก้มต่ำลง และน้ำเสียงของนางก็เต็มไปด้วยความเสียใจและเจ็บปวด

“หมินหมิ่นไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดหรือทำเรื่องพวกนี้…”

หรงจิ้นยิ้มเย็นในใจ

ก่อนหน้านี้ตอนที่ซ่งหยวนกลับมาก็ได้รายงานเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนั้นให้เขาฟังอย่างละเอียดแล้ว ฉู่หลิวเยว่ยังคิดที่จะจัดพิธีหมั้นอยู่อีกหรือ

ฝันไปเถอะ!

ค่ำคืนนี้ ในวังยังจัดเตรียมงานเลี้ยงวันเกิดสำหรับเขาเป็นพิเศษอีกด้วย เมื่อถึงคราวนั้นเขาจะอธิบายเรื่องนี้ต่อหน้าพระพักตร์เสด็จพ่อแน่นอน เขาจะกำจัดเสี้ยนหนามอย่างคนไร้ค่าผู้นั้นให้สิ้นซาก!

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ เขาจึงเอ่ยเสียงเรียบ

“จะเอ่ยถึงผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องทำไม ไม่มีใครสามารถบอกได้ว่าเกิดสิ่งใดขึ้นในอนาคต เจ้าแค่จัดการเรื่องของตัวเองก็พอแล้ว”

ฉู่เซียนหมิ่นรู้สึกดีใจ

นี่องค์ชายรัชทายาทหมายความว่า…จะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับฉู่เซียนหมิ่นแล้วใช่หรือไม่

ก่อนหน้านี้ที่ฉู่หลิวเยว่เอ่ยถึงสัญญาแต่งงานด้วยท่าทีสงบนิ่ง นางยังคิดอยู่เลยว่าองค์ชายรัชทายาทคิดอะไรกับฉู่หลิวเยว่จริงๆ วันนี้ดูแล้ว ฉู่หลิวเยว่ก็แค่ทำเป็นทำเป็นหน้าใหญ่ใจโตเท่านั้น!

เมื่อรับรู้ถึงสายตาอิจฉาริษยาของผู้คนที่อยู่รายล้อมเหล่านั้น ฉู่เซียนหมิ่นจึงพยักหน้าเชื่อฟัง และหลุบตาลงต่ำเพื่อบดบังความสะใจในแววตาของตนเอง

แน่นอนว่าบริเวณนั้นมีคนฉลาด เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้จึงรับบทสนทนาต่อ

“ฮ่าๆ! วันนี้องค์ชายทรงมีเมตตา พวกเราอย่าได้พลาดโอกาสนี้เชียวล่ะ!”

“ถูกต้อง! ประเดี๋ยวข้าไม่ยอมแพ้ให้แก่พวกท่านเป็นแน่!”

“มาสิ! นานแล้วที่พวกเราไม่ได้ประลองกัน ประเดี๋ยวข้าจะไปฝึกปรือกับพวกท่านสักหน่อย!”