ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 228

ฉู่หลิวเยว่กำลังจะส่งเสียงออกไป เหิงจิ่งชั่วดูเหมือนจะรับรู้ถึงอะไรบางอย่าง แสงสลัวแวบผ่านดวงตาของเขา จากนั้นเขาก็เคลื่อนตัวไปทางฉู่หลิวเยว่อย่างรวดเร็ว!

สิ่งนั้นเร็วมากในชั่วพริบตา เหิงจิ่งชั่วรีบวิ่งไปที่ร่างของฉู่หลิวเยว่ เขาสะบัดแขนเสื้ออย่างไม่ลังเล พลังก็พุ่งออกมาอีกครั้ง

หึ!

พลังดั้งเดิมถูกรวมเข้ากับลำแสงทรงกลม ทำให้พลังที่อ่อนลงแต่เดิมเพิ่มขึ้นอีกครั้ง! และเข้าใกล้ฉู่หลิวเยว่ด้วยความเร็วที่เร็วขึ้น

การบีบบังคับอันน่าสะพรึงกลัวได้มาถึง ฉู่หลิวเยว่รู้สึกราวกับว่าหน้าอกของนางถูกกดทับด้วยหินก้อนใหญ่ แม้แต่การหายใจก็กลายเป็นเรื่องยาก นับประสาอะไรที่จะเอ่ยพูด ใบหน้าของนางซีดลง นางไม่สามารถขยับไปไหนได้เลยจึงต้องยืนอยู่นิ่ง และนางกำลังจะโดนลำแสงทรงกลมโจมตี!

‘จบเห่! เกรงว่าฉู่หลิวเยว่จะแพ้!’

‘เหตุใดจู่ๆ นางก็ออกมาจากพรมแดนไวฑูรยะ? ถ้านางซ่อนอยู่ข้างใน…’

‘ไม่มีทางที่จะอยู่ในนั้นได้ตลอด เหิงจิ่งชั่วแข็งแกร่งมากเขาสามารถผลักนางออกจากเวทีพร้อมกับพรมแดนไวฑูรยะได้อย่างแน่นอน! เพียงแค่…เวลานี้นางไม่มีพลังที่จะกลับคืนสู่สวรรค์…’

หลายคนต่างออกความเห็นกับสถานการณ์นี้อย่างประหม่า

บางคนส่ายหน้าด้วยความสงสาร ราวกับว่าพวกเขาได้ทํานายผลลัพธ์สุดท้ายไว้แล้ว

อย่างไรก็ตาม ณ เวลานี้! จู่ๆ ร่างสีแดงก็โผล่ออกมา ปรากฏตัวต่อหน้าฉู่หลิวเยว่

ฉู่หลิวเยว่รู้สึกคันที่แก้มของนาง นางพยายามยกมือขึ้นเพื่อปัดออกแต่ก็ต้องตรงใจเมื่อนางได้พบกับพอนโลหิตที่ออกมาเมื่อไรไม่รู้!

ยิ่งกว่านั้น มันยังยืนอยู่ต่อหน้านางด้วย!

“ถวนจื่อ! กลับมา!”

ฉู่หลิวเยว่รู้สึกกังวลในใจ จนกัดฟันตะโกนลั่น นางมีเลือดออกที่มุมปาก หากนางสามารถพุ่งไปข้างหน้าได้ในเวลานี้ เขาจะเห็นว่าดวงตาของถวนจื่อเต็มไปด้วยความโกรธเคืองราวกับเปลวเพลิง ขนบนตัวมันตั้งขึ้นเห็นได้ชัดว่ามันตั้งใจจะพุ่งออกตัวหนี!

เหิงจิ่งชั่วหรี่ตาลง มองดูสิ่งที่มีขนยาวสีแดงที่จู่ๆ ก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา

“…เพียงพอนโลหิต?”

เมื่อเห็นรูปลักษณ์ของศัตรูนั้นคือเพียงพอนโลหิต ในที่สุดเขาก็อดหัวเราะไม่ได้

“ฉู่หลิวเยว่ นี่คือสัตว์อสูรของเจ้างั้นหรือ นี่เจ้าล้อเล่นใช่หรือไม่”

แม้ว่านี้จะเป็นสัตว์อสูรระดับสาม แต่ในความเป็นจริงพลังการต่อสู้นั้นแทบไม่มีเลย สามารถใช้เป็นสัตว์อสูรเพื่อหยอกล้อได้ แต่พอเป็นการท้าดวลแบบนี้ มันจะไม่มีประโยชน์สำหรับเจ้านายของมัน

โชคดีที่เขาคิดว่าฉู่หลิวเยว่ก่อนหน้ามีพลังมาก แต่ตอนนี้นางเป็นเพียงแม่นางตัวเล็กๆ ที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ และไม่มีแม้แต่สัตว์อสูรที่ดี เพียงพอนโลหิตนี้ ส่วนใหญ่มันจะถูกเจ้าของเลี้ยงเพียงเพื่อความสนุกสนานใช่หรือไม่

ไร้สาระ!

เมื่อได้ยินคำพูดของเขา ความเกลียดชังในดวงตาของถวนจื่อก็ยิ่งรุนแรงขึ้น การหัวเราะเยาะฉู่หลิวเยว่ก็เทียบเท่ากับการหัวเราะเยาะมันเช่นกัน!

เพียงครู่เดียวทันใดนั้นร่างเล็กก็พุ่งตัวออกไป!

ความเร็วของมันนั้นเร็วมาก ผู้คนที่เห็นเพียงส่วนเว้าโค้งสีแดงในอากาศ…และนั่น มันกำลังมุ่งสู่ลำแสงทรงกลม!

การเยาะเย้ยปรากฏขึ้นที่มุมปากของเหิงจิ่งชั่ว

“ตั้กแตนขวางทางเกวียน[1]”

พลังของตะครุบจันทร์มันทรงพลังเพียงใด ครานี้เกรงว่าจะต้องสังหารเพียงพอนโลหิตนี้ได้ทันที ฉู่หลิวเยว่ต้องการที่จะหยุดมัน แต่เนื่องจากนางถูกบีบบังคับนางจึงไม่สามารถพูดประโยคที่สมบูรณ์ได้

ถวนจื่อนี้หุนหันพลันแล่นนัก ภายในลำแสงทรงกลมของตะครุบจันทร์ มันมี…

“โอ๊ย!” ถวนจื่อพุ่งตรงไปที่ลพแสงทรงกลมที่เปล่งพลังอันน่าสะพรึงกลัว ฉู่หลิวเยว่ซึ่งเดิมเต็มไปด้วยความกังวลก็ตกตะลึงในทันใด

นี่มันไม่ถูกต้อง!

เมื่อยืนอยู่ตรงนี้นางถูกพลังบีบบังคับจนหายใจไม่ออก ร่างกายของนางก็เต็มไปด้วยเลือด เหตุใดถวนจื่อถึงรีบวิ่งเข้าไปตรงๆ อย่างนั้นล่ะและดูเหมือนว่าจะไม่ได้รับผลกระทบเลย!

มัน…มันผ่านไปได้อย่างไร?

ก่อนที่นางจะคิดออกเหตุการณ์ที่น่าทึ่งยิ่งกว่านั้นก็เกิดขึ้น!

นางเห็นถวนจื่อง้างปากแล้วกัดลงอย่างดุเดือด!

หงั่บ!

เสียงกัดดังขึ้นอย่างคมชัดบนลำแสงทรงกลมนั้นมันถูกกัดเป็นช่องโดยถวนจื่อ แก้มของมันโปนขึ้น และดูเหมือนว่าหัวของมันจะมีขนาดเกือบครึ่งหนึ่งของตัวมัน

หงั่บ!