ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 300

มู่ชิงเห่อเห็นหอคอยจิ่วโยวที่กำลังถูกเผาไหม้ก็ขมวดคิ้วทันที

เมื่อเห็นปีศาจแดงพุ่งเข้าไปข้างใน ในใจของเขาก็รู้สึกตกใจแต่ก็ไม่ได้ห้ามเอาไว้

เพียงพริบตาเดียว ปีศาจแดงก็ทะลุผ่านเปลวไฟสีดำนั้นเข้าไปแล้ว แล้วร่างเล็กๆ นี้ก็เข้าไปในหอคอยจิ่วโยวทันที!

“นี่…”

ซุนจ้งเหยียนรั้งเอาไว้ไม่ทันจึงเห็นนกกระจอกสีฟ้าหายไปต่อหน้าต่อตาทันที

เขามองไปยังเยี่ยจือถิงด้วยสีหน้าสงสัย

แต่เยี่ยจือถิงกลับดูนิ่งสุดๆ

“นั่นคือสัตว์อสูรระดับเจ็ด ไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้นแน่นอน ถ้าไม่ดีก็ยังมี…เจ้าของมันอยู่”

ซุนจ้งเหยียนจึงวางใจ…ก็จริงเขาเกือบจะลืมไปแล้วว่ามู่ชิงเห่อก็มาด้วย

เขามองไปยังมู่ชิงเห่อก่อนจะทำมือคำนับ

“รองแม่ทัพมู่!ท่านมาได้อย่างใด?”

มู่ชิงเห่อพูดด้วยน้ำเสียงเฉยชา

“ก่อเรื่องวุ่นวายถึงเพียงนี้ คนรู้กันทั่วบ้านทั่วเมืองแล้ว”

อย่าว่าแต่เขาเลย ไม่รู้ว่าตอนนี้มีคนมายังสำนักเทียนลู่ทากตั้งเท่าใดแล้ว

ซุนจ้งเหยียนรู้สึกประหม่าทันที

มู่ชิงเห่อจ้องมองหอคอยจิ่วโยวที่ถูกเผาไหม้เอาไว้พลางขมวดคิ้ว

“ไม่นึกเลยว่าชั้นล่างของหอคอยของพวกเขาจะซ่อนอสูรร้ายแบบนี้เอาไว้ด้วย”

ก่อนหน้านี้เขายังสงสัยเล็กน้อยว่าสัตว์อสูรอะไรถึงสามารถทำร้ายปีศาจแดงได้

แต่ตอนนี้เมื่อเห็นฉากนี้แล้ว เขาจึงเข้าใจบ้างแล้ว

ซุนจ้งเหยียนไม่รู้ว่าจะพูดอย่างใดต่อ จึงลังเลสักพัก และยังคงเอ่ยปากด้วยความกังวล

“รองแม่ทัพมู่ ตอนนี้ที่แห่งนี้อันตรายมาก แต่เมื่อครู่นี้สัตว์อสูรของท่านได้บินเข้าไปข้างในแล้ว…”

ไม่เกิดอันใดขึ้นก็ดี แต่ถ้าหากว่าเกิดแค้นเขาเกรงว่าจะเป็นเรื่องยากที่เขาจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องมู่ชิงเห่อยังคงทำหน้าเฉยชาอยู่อย่างนั้น

“มันรู้ตัวเองดี”

ถึงแม้จะอันตราย แต่ก็คงไม่ถึงชีวิต

นี่ถือเป็นโอกาสที่ดีในการฝึกฝนของปีศาจแดง เหตุใดถึงจะให้มันลองฝึกไม่ได้

มู่ชิงเห่อพูดขนาดนี้แล้ว ซุนจ้งเหยียนก็ไม่รู้จะพูดอันใดต่อ จึงกลับไปยืนข้างเยี่ยจือถิงที่กำลังเร่งการใช้ค่ายกลผนึกสวรรค์

แววตาของมู่ชิงเห่อค่อยๆ กวาดผ่านไปบนค่ายกลผนึกสวรรค์ สุดท้ายก็หยุดอยู่ที่สากเงินที่อยู่ตรงกลาง และรู้สึกมีความแปลกใจเกิดขึ้นทันที

นั่นมัน…

ดูเหมือนว่าสำนักเล็กๆ อย่างสำนักเทียนลู่จะซับซ้อนกว่าที่คิดเอาไว้มากเหมือนกัน

…

ปีศาจแดงทะลุผ่านเปลวไฟสีดำไปโดยไม่ได้บาดเจ็บอันใด

แต่หอคอยจิ่วโยวที่ปิดอยู่กลับทำให้มันใช้ต้องเวลานาน

ประตูข้างล่างถูกปิดเอาไว้อย่างหนาแน่น ส่วนหน้าต่างชั้นอื่นๆ ก็ปิดหมดแล้วเช่นกัน

สุดท้ายแล้ว ไม่ง่ายเลยกว่ามันจะหารอยร้าวของหอคอยจิ่วโยวที่ปล่อยเปลวไฟออกมาไม่หยุดเจอ แล้วบินเข้าไป!

ตึง!

ฉู่หลิวเยว่กำลังปะทะกับสัตว์อสูรร้ายตัวนั้นจู่ๆ ก็ได้ยินเสียงแปลกประหลาดดังขึ้นด้านบนหัว

นางเริ่มเงยหน้ามองขึ้นไป จากนั้นก็เห็นเงาของนกกระจอกสีฟ้าที่คุ้นเคย!

นางค่อยๆ ลืมตาโตด้วยความตกใจ

“ปีศาจแดง เจ้ามาได้อย่างใด?”

พูดจบนางก็รู้สึกว่าน้ำเสียงของตัวเองดูสนิทสนมเกินไปจึงมองไปข้างหลังของปีศาจแดงด้วยความหวาดระแวง

โชคดีที่มู่ชิงเห่อไม่ได้มาด้วย

ปีศาจแดงรีบกระพือปีกบินเข้ามา ก่อนจะมองลงไปในหม้อยาใส และเปลวไฟสีดำที่ลุกโชนอย่างบ้าคลั่ง ระหว่างนั้นมันก็สัมผัสได้ถึงการข่มขู่ที่คุ้นเคย!

เจ้านี่เองที่ทำให้มันต้องบาดเจ็บ!

ปีศาจแดงลืมตาโตและกำลังจะพุ่งเข้าไปล้างแค้นทันที!

แต่ทันใดนั้น จู่ๆ มันก็ได้ยินเสียงของฉู่หลิวเยว่ดังขึ้น

มันเงยหน้าขึ้นด้วยความตะลึงและเพิ่งจะเห็นว่าฉู่หลิวเยว่อยู่ที่นี่

มันนิ่งชะงักไปสักพัก ก่อนจะรับหันกลับไปแล้วบินไปหาฉู่หลิวเยว่

แต่ยังไม่ทันได้บินไป ก็มีเงามีแดงบินผ่านแล้วรั้งทางผ่านของมันทันที

นั่นก็คือถวนจื่อนั่นเอง

ก็เหมือนกับเมื่อก่อนตอนที่ถวนจื่อจ้องปีศาจแดงด้วยแววตาเกลียดชังเพื่อบ่งบอกว่าไม่อยากให้มันเข้าใกล้ฉู่หลิวเยว่

ปีศาจแดงก็รู้สึกโมโหแล้วเปลวไฟบนตัวก็ลุกไหม้ขึ้นทันที สัตว์อสูรตัวเล็กทั้งสองกำลังจะปะทะกันอีกครั้ง ฉู่หลิวเยว่มองพวกมันด้วยความประหม่ารู้อยู่แล้วว่าถ้าพวกมันสองตัวมาเจอกัน ต้องไม่ถูกกันแน่นอน

มีที่ไหนกันที่เพิ่งเคยเจอหน้าก็ต่อสู้กันทันที?