ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 32

เมื่อฉู่หลิวเยว่พูดจบ นางก็เลิกผ้าม่านรถม้าแล้วกลับเข้าไปกับฉู่หนิงทันที

หรงซิวอึ้งไปชั่วขณะ แล้วค่อยๆ ยกยิ้มมุมปาก จนในที่สุดเขาก็หัวเราะออกมาเสียงทุ้มต่ำ

นางเป็นคนแรกที่บอกว่าเขาขี้เหนียว

เยี่ยนชิงรออยู่ข้างนอกรถม้าด้วยความนอบน้อม เมื่อได้ยินเสียงหัวเราที่หายากยิ่งของเจ้านายตนเอง เขาก็อดตกใจไม่ได้

…นี่มันอะไรกันเนี่ย

แม้เจ้านายจะดูเป็นคนอ่อนโยน แต่ความเป็นจริงนั้นยากที่แยกออกว่าตอนไหนดีใจหรือโกรธเกรี้ยว น้อยนักที่จะหัวเราะเช่นนี้ ท่านผู้นั้นเมื่อครู่นี้…ทำอะไรกับเจ้านายเขากันแน่

หรือว่าเจ้านายของเขาจะมีใจให้คุณหนูตระกูลฉู่ผู้นั้นจริงๆ

“กลับจวน”

น้ำเสียงของหรงซิวดูมีความสุขอย่างเห็นได้ชัด

“พ่ะย่ะค่ะ!”

เยี่ยนชิงรีบขึ้นด้านหน้าเพื่อบังคับรถม้า

แม้จวนหลีอ๋องกับตระกูลฉู่จะไม่ห่างไกลกันมากนัก แต่ก็ใช้เวลาตั้งเกือบครึ่งชั่วยามกว่าจะกลับมาถึงจอน

หรงซิวกลับเข้าไปยังที่พักของตนเอง รอครู่ใหญ่ๆ ก็มีองครักษ์ข้างกายนามว่าอวี๋มั่วรีบรุดมาด้านหน้าแล้วทำความเคารพ

“องค์ชายพ่ะย่ะค่ะ จัดการเรียบร้อยแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

หรงซิวพยักหน้า เดินเข้าไปใกล้โต๊ะแล้ววางของสิ่งหนึ่งบนนั้น

อวี๋มั่วเหลือบมองมันแวบหนึ่งด้วยสายตาตกตะลึง…นั่นเป็นเพียงถ้วยชาใบหนึ่งง!

รูปทรงงดงาม แกะสลักลายวิจิตรงดงาม และด้านนอกก็เคลือบด้วยทองคำจางๆ

นี่มันของใช้ในวังชัดๆ

จากนั้นชั่ววินาทีต่อมา อวี๋มั่วก็เห็นว่าถ้วยน้ำชากำลังแตกเป็นเสี่ยงๆ!

พริบตาเดียวก็กลายเป็นผุยผง!

อวี๋มั่วใจกระตุกวูบ ไม่กล้าถามอะไรอีก จึงทำได้เพียงส่งสายตาขอความช่วยเหลือจากเยี่ยนชิงที่อยู่อีกด้าน

เจ้านายไม่ค่อยบันดาลโทสะเยี่ยงนี้ นี่มัน…อะไรกัน

แต่ดูเหมือนท่าทางของเจ้านายจะไม่ได้โกรธเกรี้ยวแม้แต่น้อย แต่ดูเหมือน…อารมณ์ดีมากกว่า ใช่หรือเปล่านะ

เยี่ยนชิงเลิกคิ้วและหรี่ตาลงโดยไม่พูดอะไรสักคำ

แล้วเขาต้องพูดอย่างไร

ให้พูดว่าเป็นเพราะคุณหนูตระกูลฉู่คนนั้นน่ะหรือ

หรงซิวถอดเสื้อคลุมออกจากร่าง

คราวนี้อวี๋มั่วจึงเห็นว่ามีรอยเลือดสีแดงที่มือของเขา อวี๋มั่วจึงเอ่ยขึ้นด้วยความตกใจ

“องค์ชาย พระองค์ทรงบาดเจ็บหรือพ่ะย่ะค่ะ!”

พระองค์เสด็จไปงานเลี้ยงวันเกิดองค์ชายรัชทายาทมิใช่หรือ เหตุใดจึงบาดเจ็บกลับมาได้

หรงซิวก้มหน้ามองก็เห็นว่ามีรอยเลือดเปื้อนมือของตนเองจริงๆ ด้วย

นี่คือ…เลือดที่เปื้อมมือนาง

สงสัยคงเช็ดไม่เอี่ยม

ก็จริง ใบหน้าของนางมีแต่เลือด ผ้าเช็ดหน้าผืนเดียวจะเช็ดให้สะอาดได้เช่นไร

แววตาของหรงซิวเย็นชาเล็กน้อย

“ช่วงนี้หรงเจินทำอะไรบ้าง”

อวี๋มั่วคิดไม่ถึงว่าเขาจะถามคำถามนี้ เขานิ่งคิดครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยตอบ

“ดูเหมือนช่วงนี้องค์หญิงสี่กำลังต้องการเปลี่ยนสัญญากับสัตว์อสูร เพราะพระนางชอบล่าสัตว์มากพ่ะย่ะค่ะ”

น่าสนใจจริงๆ

หรงซิวครุ่นคิดครู่หนึ่ง เขาเคาะนิ้วเรียวยาวบนโต๊ะสองครั้งก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบนิ่ง

“เช่นนั้นก็ปล่อยให้นางสนุกไปเถอะ”

น้ำเสียงของเขาสงบนิ่ง แต่อวี๋มั่วกลับได้ยินถึงความอาฆาตเล็กน้อย!

“พ่ะย่ะค่ะ!”

อวี๋มั่วอดไม่ได้ที่จะลอบถอนหายใจ

เขาได้ยินมาว่าองค์หญิงสี่มีนิสัยโมโหร้าย ทำอะไรไม่มีขื่อมีแป

ด้วยนิสัยของเจ้านายที่เป็นเช่นนี้ก็ขี้เกียจจะใส่ใจ แต่ก็ไม่รู้ว่านางไปทำอะไรให้ เจ้านายของเขาถึงได้เป็นฝ่ายอาฆาต

“องค์ชาย ตอนนี้พระองค์ทรงอยากอาบน้ำเข้าบรรทมหรือไม่”

หรงซิวคลึงปลายนิ้วเบา ๆ ราวกับว่ายังมีสัมผัสที่อบอุ่นนุ่มนวลคงอยู่

“อืม ถ่ายทอดคำสั่งออกไป บอกว่าวันนี้ข้าได้รับกระแสลมเย็น ต้องการนอนรักษาตัวเงียบๆ ไม่อนุญาตให้ใครเข้าพบ”

“พ่ะย่ะค่ะ”

เยี่ยนชิงตอบรับแล้วถอยออกไปทันที