ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 34

ฉู่หลิวเยว่ตามคนที่เดินชนตัวเองไปจนสุดทาง และออกห่างจากย่านใจกลางเมืองอย่างรวดเร็ว

จนกระทั่งถึงทางตัน ชายผู้หลบหนีผู้นั้นก็หยุดลง

ฉู่หลิวเยว่ยกมือขึ้นกอดอก

“เอาของคืนมา”

ชายผู้นั้นหันกลับมา มองนางอย่างดุร้าย เขาแสยะยิ้มแล้วเขย่าถุงเงินที่แย่งมาจากฉู่หลิวเยว่อย่างเยาะเย้ย

“อยากได้ก็มาเอาเองสิ!”

ฉู่หลิงเยว่เหลือบมองถุงเงินแบนๆ นั่นแล้วถอนหายใจเบาๆ

“เจ้าแน่ใจหรือว่าข้าพกเงินติดตัวมาด้วย”

สีหน้าของชายผู้นั้นหยุดนิ่ง และทันใดนั้นเขาก็นึกถึงบางสิ่ง เขาจึงเปิดกระเป๋าเงินของนางออก แต่เห็นว่าไม่มีอะไรนอกจากผ้าเช็ดหน้าสีขาวอยู่ในนั้น!

เขาเผยสีหน้าหงุดหงิด แต่เดี๋ยวๆ ก็หายไป จากนั้นจึงยิ้มยียวนให้ฉู่หลิวเยว่

“เจ้าคิดว่าข้าไล่ตามเจ้ามาเพราะเงินจริงๆ หรอกกระมัง”

ขณะที่เขาพูด เขาก็ชักมีดสั้นออกมาจากเอวของเขา!

จิตสังหารอันน่าสะพรึงกลัว!

ฉู่หลิวเยว่ไร้ซึ่งความตื่นตระหนกแต่ใบหน้ากลับเผยรอยยิ้มมีเลศนัย

ชายผู้นั้นตกตะลึง จากนั้นก็เรียกสติกลับคืนทันที ไม่มีเงินอยู่ในถุงผ้านี้ตั้งแต่แรก ต่อให้ถูกขโมยไป ฉู่หลิวเยว่ก็ไม่เห็นต้องสนใจ แต่นางก็ยังตามเขามาอีก!

นางจงใจตามเขามา

“หากแมวขโมยอย่างเจ้าทำสำเร็จ อยากขโมยของของข้าก็คิดตื้นๆ ไปหน่อย แต่ใมเมื่อพวกเจ้าอยากให้ข้ามา ข้าก็มา”

คำพูดของฉู่หลิวเยว่ทำให้สีหน้าของชายผู้นั้นย่ำแย่ยิ่งขึ้น

“รนหาที่ตาย”

ชายผู้นั้นตะหวาดลั่น แล้วแทงมีดสั้นในมือไปที่ฉู่หลิวเยว่ด้วยความรวดเร็ว

ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสี่!

ที่เขาลงมือเมื่อครู่นี้ ทำให้ฉู่หลิวเยว่พิจารณาระดับความสามารถของเขาได้อย่างรวดเร็ว

นางหรี่ตา

ดูท่าทาง เรื่องที่พวกซ่งเหลียนสามคนหายตัวไปคราวก่อน คงทำให้คนที่อยู่เบื้องหลังสงสัยในตัวนางแล้ว

แต่คราวนี้ถึงกับส่งผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสี่มาฆ่านางเองเลย!

ฉู่หลิวเยว่สะบัดเท้าก้าวถอยหลังอย่างรวดเร็ว งอขาข้างขวาเล็กน้อย จากนั้นแตะปลายเท้าแล้วกระโดดออกแรง

นางดูเหมือนคนผอมแห้งแรงน้อย แต่นางกลับเต็มไปด้วยความแข็งแกร่งที่น่าทึ่งและพลังระเบิด จากนั้นจึงพุ่งออกไปทันที!

นางเลือกต่อสู้ตัวต่อตัวกับผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสี่

ฉู่หลิวเยว่พุ่งเตะข้อมือของชายผู้นั้น

ข้อมือของเขาหมุนบิดอย่างรวดเร็ว เพื่อคิดที่จะใช้มีดสั้นแทงขาของฉู่หลิวเยว่

เคร้ง!

เสียงบาดคมดังขึ้นมา

ชายผู้นั้นสัมผัสได้ถึงแรงกระแทกอันทรงพลังจากขาและเท้าของฉู่หลิวเยว่ ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกชามือไปทั่วทั้งข้าง

และมีดสั้นของเขาก็ไถลออกไป ทิ้งประกายไฟแสบตาไว้เบื้องหลัง!

เกิดอะไรขึ้น

เขาตกใจและเงยหน้าขึ้นทันที เขาเห็นพื้นรองเท้าของฉู่หลิวอย่างเลือนลาง ซึ่งแววตาเต็มไปด้วยแสงที่เย็นเฉียบและคมกริบ!

เพราะนั่นคือ…ใบมีดที่ทำจากเหล็กกล้าชั้นดี!

เขาไม่รู้ว่าทำไมฉู่หลิวเยว่ถึงมีอาวุธดังกล่าวอยู่บนตัวของนาง แล้วทันใดนั้นเขาก็รู้สึกเจ็บแปลบที่ข้อมือ!

ซี๊ดๆ!

ข้อมือของเขาถูกอาวุธคมเฉือนเข้าจนชั้นเนื้อหนังถูกปาดออกไป

“อ๊าก!”

เขากรีดร้องด้วยความเจ็บปวดแล้วถอยหลังไปอย่างรวดเร็ว!

เขาก้มมองท่อนแขนของตนเองที่ตอนนี้เลือดไหลอาบ

ฉู่หลิวเยว่ทิ้งตัวลงพื้นแล้วมองสถานการณ์ แล้ส่ายหน้าอย่างนึกไม่พอใจ

“ยังไม่ค่อยคมเท่าไหร่…”

นางรู้ตัวดีว่าตอนนี้มีศัตรูรอบด้าน ดังนั้นนางจึงระมัดระวังการกระทำและคำพูดเป็นอย่างมาก

ตอนที่ระดับยุทธ์ยังไม่ฟื้นฟู นางจึงต้องเสริมความแข็งแกร่งให้การต่อสู้ด้านอื่นๆ ของนาง

ใบมีดที่ซ่อนอยู่ในพื้นรองเท้าทำไว้สำหรับให้ฉู่หนิงโดยเฉพาะ

หากมันคมกว่านี้คงตัดข้อมือชายผู้นั้นขาดไปแล้ว

น่าเสียดายที่วัสดุที่ใช้หล่อใบมีดนี้ไม่ดีเท่าที่ควร แต่ก็ถือว่าใช้แก้ขัดไปก่อนได้

เมื่อเห็นท่าทางไม่ยี่หระของนาง ชายหนุ่มที่บาดเจ็บก็หงุดหงิดโมโห

ตัวเองเป็นถึงผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสี่ แต่กลับต้องมาสูญเสียมือข้างหนึ่งเพราะคนไร้ชีพจรพิการอย่างฉู่หลิวเยว่!