ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 369

หลังจากที่หรงซิวจูบจนพอใจแล้ว เขาก็ค่อยๆ ปล่อยฉู่หลิวเยว่ออกมาอย่างช้าๆ

เขาหลุบตามอง ริมฝีปากแดง และบวมเล็กน้อยของผู้หญิงตรงหน้า เขาลูบปลายนิ้วบนริมฝีปากนั้นอย่างเบามือ พร้อมพูดอย่างเนิบนาบ

“อื้อ ดูเหมือนว่าเจ้าจะตัดสินใจถูกต้องแล้ว”

ฉู่หลิวเยว่ได้สติกลับมาก็หันไปมองที่เขาทันที

แววตาเครือหยาดน้ำ ไม่มีความดุร้ายเลยแม้แต่นิดเดียว และยังดูงดงามน่าหลงใหลอีกด้วย

หรงซิวหัวเราะเบาๆ จูบนางซ้ำๆ ในที่สุดก็ปล่อยนางออก

“มานี่สิ”

ฉู่หลิวเยว่เดินอ้อมโต๊ะมาหยุดยืนที่ข้างเขา พร้อมเอนตัวไปมองหนังสือที่เขาเพิ่งอ่านไป

“ท่านกำลังอ่านอันใดอยู่หรือ?”

เกือบทุกครั้งที่นางมาหา เขาจะอ่านหนังสืออยู่ตลอด

นางเหลือบตามอง เหมือนว่าสิ่งนั้นจะเป็นชีวประวัติเล่มหนึ่ง

หรงซิวกอดเอวบางๆ ของนางไว้ในอ้อมแขน

ฉู่หลิวเยว่พิงศีรษะกับหน้าอกของหรงซิว

มือข้างหนึ่งของหรงซิวโอบกอดฉู่หลิวเยว่ มืออีกข้างหนึ่งก็หยิบหนังสือขึ้นมา

“อยากอ่านหรือไม่?”

ฉู่หลิวเยว่คิดว่ามือของหรงซิวมีเวทย์มนต์แน่นอน เพียงแค่เขาวางมือไว้ที่เอว ก็รู้สึกร้อนขึ้น ร่างกายของนางก็เหมือนจะรู้สึกอบอุ่น และผ่อนคลาย

ทำให้ความเหนื่อยล้าที่สะสมในช่วงนี้ ผ่อนคลายลงไม่น้อย

นางรับหนังสือเล่มนั้นมา เมื่อเห็นชื่อหนังสือ นางก็เงยหน้าขึ้นมาด้วยความตกใจ

“เจ้าย้ายออกมาจากสำนักแล้วหรือ?”

นางจำได้ว่าหนังสือเล่มนี้ที่ลานอี๋เฟิงมาก่อน

หรงซิวเองก็ไม่แปลกใจที่นางจำได้ เขาจึงพยักหน้าน้อยๆ

“เสด็จแม่เก็บของให้ข้าเรียบร้อยแล้ว ข้าจึงไม่จำเป็นที่จะอยู่ที่นั้นต่อ”

แน่นอนว่าเขายังมีเหตุผลที่สำคัญกว่านั้น นั่นเพราะจะให้คนที่อยู่ในอ้อมกอดอยู่ที่นั่นนานไม่ได้

ฉู่หลิวเยว่นึกขึ้นได้ว่านางเองก็เก็บของมาจากหอคอยจิ่วโยวแล้ว นางจึงพยักหน้า แล้วเปิดหนังสือดู

ตั้งแต่หรงซิวกลับมาถึงเมืองหลวงเขาก็แกล้งป่วยมาตลอด เขาออกจากตำหนักองค์ชายหลีหวันน้อยมาก โดยปกติจะอยู่ที่นี่ตลอด

ความจริงแล้ว นางสงสัยมาก ปกติแล้วหรงซิวอ่านหนังสือแบบไหน หลังจากที่เหลือบตามอง ฉู่หลิวเยว่ก็ตกตะลึงมาก

ด้านบนโต๊ะเป็นแผนที่

อีกทั้งเป็นแผนที่ของเมืองหลวง

หลังจากที่นางมาเกิดใหม่ นางเคยตรวจสอบสถานการณ์รวมถึงภูมิประเทศโดยรวมของเมืองหลวง แม้ว่านี่จะเป็นครั้งแรกที่นางเห็นแผนที่เมืองหลวง แต่นางก็สามารถรู้ได้ทันทีเลย

แต่สิ่งที่ทำให้นางรู้สึกตกใจมากกว่านั้นคือบนแผนที่นี้ มีรายละเอียดเขียนถึงจำนวนของกองกำลังทหารโดยละเอียดด้วย

สามารถเห็นสถานการณ์ป้องกันทั้งหมดของเมืองหลวงได้ทั้งหมด

หัวใจของฉู่หลิวเยว่เต้นผิดจังหวะไป

เดิมทีสิ่งที่หรงซิวอ่านทุกวันไม่ใช่หนังสือ แต่เป็น…

นางเงยหน้ามองหรงซิวโดยไม่รู้ตัว

“นี่…” สีหน้าของหรงซิวราบเรียบ เหมือนว่ามันไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่อันใด

ฉู่หลิวเยว่คิดว่า หรงซิวต้องคิดไม่ถึงอย่างแน่นอนว่าเขาอ่านแผนที่นี้ออก นางจึงอดกุมเสื้อตรงหน้าอกของหรงซิวไม่ได้

“หรงซิว เจ้า…อ่านสิ่งนี้ทุกวันหรือ?”

หรงซิวมองนาง ริมฝีปากยกยิ้มขึ้น พร้อมพูดเสียงเรียบ

“ไม่ใช่ทุกวัน อ่านบ้าง บางครั้งเพื่อคลายความเบื่อหน่าย”

ฉู่หลิวเยว่ “…” คลายความเบื่อหน่าย?

คนแบบไหนถึงจะอ่านของแบบนี้เพื่อคลายความเบื่อหน่าย

มีแผนที่ฉบับนี้หรงซิวจะสามารถครอบครองเมืองหลวงได้อย่างง่ายดาย

หากเขามีกำลังพล…แผนการทำลายเมืองหลวง ไม่ว่าช้าเร็วอย่างใดก็ต้องเกิดขึ้น!

ริมฝีปากของฉู่หลิวเยว่ยกขึ้น ในที่สุดก็อดเอ่ยปากถามขึ้นไม่ได้

“เจ้า…อ่านแผนที่เมืองหลวงหรือ?”

เดิมทีนางจะคิดว่าหรงซิวจะมีสีหน้าตกใจ แต่ว่าเขากลับยกยิ้มเล็กน้อยเท่านั้น พร้อมก้มหน้าแล้วจูบหน้าผากของฉู่หลิวเยว่

“เจ้าอ่านออกจริงๆ ด้วย”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน