ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 370

พระราชวัง

ในตอนที่ฉู่หลิวเยว่และฉู่หนิงมาถึง จักรพรรดิจยาเหวินและฮองเฮาได้รอมาอยู่ที่ท้องพระโรงแล้ว

ด้านล่างมีหรงจิ้นและซือถูซิงเฉินนั่งอยู่ด้านล่าง

ส่วนอีกด้านหนึ่งคือ หรงจิ่ว

ฉู่หลิวเยว่ได้ยินเรื่องราวทั้งหมดจากฉู่หนิงโดยละเอียดแล้ว ดังนั้นจึงไม่ได้แปลกใจว่าเหตุใดหรงจิ่วถึงมาอยู่ที่นี่

นางกวาดสายตามองคนในท้องพระโรงอย่างรวดเร็ว

ใบหน้าของจักรพรรดิจยาเหวินไร้อารมณ์ แต่แววตากลับดำมืด

ใบหน้าฮองเฮาดูซีดเซียวกว่าครั้งก่อนที่นางเจอมาก พริบตาเดียวดูเหมือนนางแก่ขึ้นสิบปี

เห็นได้ชัดว่าเหตุการณ์ในช่วงนี้เป็นการทรมานนางมาก

เมื่อหรงจิ้นเห็นฉู่หลิวเยว่ ใบหน้าของเขาดูซับซ้อนขึ้น

ในมือของเขา กำลังถือปิ่นปักผมชิ้นหนึ่งอยู่

ฉู่หลิวเยว่คาดเดาได้ว่า นั่นคือของที่พวกเขากล่าวอ้างว่าเจอที่สวนหลังบ้านเป็นของหรงเจิน

ซือถูซิงเฉินและหรงจิ่วมีสีหน้าราบเรียบ

ฉู่หนิงและฉู่หลิวเยว่คำนับอย่างมีมารยาท

จักรพรรดิจยาเหวินให้พวกเขาทั้งสองนั่งลง

“เอาล่ะ ในเมื่อทุกคนมากันครบแล้ว เช่นนั้น…ก็เริ่มเลยเถอะ”

ตอนนี้จักรพรรดิจยาเหวินหมดความอดทนแล้ว จึงเริ่มเปิดประเด็นเข้าเรื่องทันที จากนั้นก็มองไปที่ซือถูซิงเฉิน จึงถามขึ้นด้วยเสียงแหบพร่าว่า

“ซิงเฉิน ก่อนหน้านี้เจ้าพูดว่าเจ้าเคยเห็นหลิวเยว่กับเจินเจินอยู่ด้วยกัน เรื่องนี้เป็นความจริงหรือไม่?”

ซือถูซิงเฉินลุกขึ้นยืน พร้อมทำความเคารพ

“ทูลฝ่าบาท ซิงเฉินไม่กล้าพูดเท็จ ทุกคำที่พูดล้วนเป็นความจริง เพราะว่าวันนั้นหอคอยจิ่วโยวไฟไหม้ ดังนั้นซิงเฉินจึงจำได้อย่างเม่นยำ หลังจากหอคอยจิ่วโยวพังทลาย วันรุ่งขึ้นต้องเดินทางออกจากสำนักไท่เหยี่ยน ดังนั้นหม่อมฉันจึงต้องรีบกลับไปเก็บสัมภาระ คิดไม่ถึงว่าระหว่างทางจะเจอหรงเจินกับฉู่หลิวเยว่”

จักรพรรดิจยาเหวินถามต่อว่า

“ตอนนี้ยังมีคนอื่นอีกหรือไม่?”

“มีชายสวมชุดสีดำอีกคนหนึ่ง แต่หม่อมฉันไม่เห็นหน้าตาของเขา”

“เช่นนั้นเจ้าได้ยินเรื่องที่พวกเขาคุยกันหรือไม่?”

“ตอนนั้นระยะห่างอยู่ไกลเกินไป หม่อมฉันจึงไม่ได้ยินอันใดเลย แต่ก็เห็นว่าพวกเขาทั้งสองคนยืนใกล้กันมาก หม่อมฉันจึงคิดว่าพวกเขามีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกัน แต่คิดไม่ถึงว่าหลังจากนั้น…”

สีหน้าของจักรพรรดิจยาเหวินเย็นชาขึ้นเรื่อยๆ

ชายชราสวมชุดคลุมสีดำคนนั้น จะต้องเป็นซือเมิ้งอย่างแน่นอน

แต่ถ้าหากซือถูซิงเฉินพูดเรื่องเท็จ เช่นนั้นนางจะรู้จักซือเมิ้งได้อย่างใด?

“ความจริงหลังจากวันนั้นหม่อมฉันก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย” ซือถูซิงเฉินเงยหน้ามองจักรพรรดิจยาเหวิน แล้วพูดอย่างลังเลว่า “เพราะว่าวันนั้นฝ่าบาทพระราชทานสมรสขององค์ชายหลีหวันและฉู่หลิวเยว่ ดังนั้นจึงเห็นว่านางกับหรงเจินอยู่ด้วยกัน หม่อมฉันจึงรู้สึกสับสนมาก” ทุกคนต่างเข้าใจ

ต่อให้ความสัมพันธ์ของฉู่หลิวเยว่กับหรงเจินจะดีเพียงใด ก็ไม่น่าจะอยู่กับนางในงานพระราชทานสมรส

ยิ่งไปกว่านั้น มีใครไม่รู้บ้างว่าทั้งสองคนเคยมีความขัดแย้งกันมาก่อน?

แต่พวกนางกลับอยู่ด้วยกัน มันจะน่าสงสัยเพียงใด

จักรพรรดิจยาเหวินจึงถามต่อว่า

“หลังจากนั้นล่ะ? เจ้าเห็นหรือไม่ว่าพวกเขาไปที่ใด?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน