ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 385

ทันใดนั้นการเคลื่อนไหวของฉู่หลิวเยว่ก็หยุดชะงักอย่างกะทันหัน

แทบจะในเวลาเดียวกัน เงาร่างสีเขียวแดง ปรากฏขึ้นที่ด้านหน้าของฉู่หลิวเยว่อย่างรวดเร็ว

นั่นคือปีศาจแดงและถวนจื่อ

ถวนจื่อพุ่งไปด้านหน้าทางดาบไม้อย่างรวดเร็ว ร่างที่เต็มไปด้วยขนนุ่มฟูยืนบนดาบไม้อย่างง่ายดาย

วินาทีถัดมา มันอ้าปากกว้าง พร้อมงับลงไปอย่างแรง

“แคว่ก”

เสียงแตกของไม้ดังขึ้นมาอย่างชัดเจน ทำให้รู้ว่าดาบไม้เล่มนั้นถูกถวนจื่อกัดเข้าไปคำใหญ่แล้ว

ส่วนอีกด้านหนึ่งปีกของปีศาจแดงก็กระพืออย่างรุนแรง เปลวไฟสีฟ้ากลุ่มหนึ่งหล่นใส่ดาบไม้เล่มนั้น จนเกิดเสียงดัง “ตู้ม”

เป็นเสียงระเบิดดังขึ้นนั่นเอง

ถวนจื่อสัมผัสได้ว่ามีการเคลื่อนไหว มันจึงหันกลับไปมอง แล้วพบว่าเปลวไฟลูกนั้นเกือบจะไหม้หางของมันแล้ว!

มันมองไปที่ปีศาจแดงอย่างโกรธแค้น ปีศาจแดงก็มองมันด้วยสายตาเยาะเย้ย

ในตอนนั้นเอง ปีศาจทั้งสองก็ถอยไปคนละทิศคนละทาง ดาบไม้ที่หมายจะโจมตีฉู่หลิวเยว่ กลายเป็นแค่ก้อนขี้เถ้าก้อนหนึ่งเท่านั้น

ถวนจื่อกระโดดกลับไปเกาะที่ไหล่ของฉู่หลิวเยว่เป็นตัวแรก มันคว้าหางของตัวเองให้ฉู่หลิวเยว่ดู แล้วทำท่าเหมือนไม่ได้รับความเป็นธรรม

“โอ๊วๆ”

นกตัวนั้นช่างน่ารังเกียจยิ่งนัก

ฉู่หลิวเยว่มองมันครู่หนึ่งแล้วพูดว่า

“อื้อ ขนไหม้ไปสามเส้น เจ้ารู้ตัวช้าเกินไป แต่ไม่เป็นไรเดี๋ยวมันก็งอกขึ้นมาใหม่”

ถวนจื่อ “…”

ปีศาจแดงส่งเสียงร้องสองครั้ง จากนั้นก็กางปีกทั้งสองข้างตัวเองขึ้นอย่างภูมิใจ

สมน้ำหน้า!

ใครใช้ให้เจ้าเคลื่อนไหวช้าเช่นนั้นเล่า!

เวลาก็ผ่านมาตั้งนานแล้ว แต่เจ้ายังไม่พัฒนาเลยนะ!

ถวนจื่อโมโหอย่างมาก แต่เมื่อคิดว่าตนเองนั้นยังไม่เก่งพอ จึงต้องเสียเปรียบเช่นนี้ มันจึงทำได้เพียงหันหลังชี้ก้นไปทางปีศาจแดงอย่างโมโหเท่านั้น

ความจริงแล้วฉู่หลิวเยว่อยากจะวิจารณ์คำพูดของหงเยาที่พูดว่า “เอาอำนาจมาใช้แก้แค้น” แต่เมื่ออยู่ต่อหน้ามู่ชิงเห่อ นางก็รู้ดีว่าอันใดควรอันใดไม่ควร

แล้วที่ปีศาจแดงลงมือก็เพื่อช่วยนาง

นางค่อยๆ ลดแขนลง กล้ามเนื้อที่เคยแข็งเกร็งก็ผ่อนคลายลง

ในแววตาของมู่ชิงเห่อมีประกายความผิดหวังอยู่

เมื่อครู่เขาเห็นท่าทางของฉู่หลิวเยว่ จึงนึกว่า…

“รองแม่ทัพมู่ นี่ท่านกำลังจะทำอันใด?” ราวกับว่าฉู่หลิวเยว่ไม่ได้สังเกตถึงความผิดปกติเหล่านั้นเลย นางค่อยๆ ยิ้มขึ้นมาแล้วพูดว่า “เกรงว่าท่านจะประเมินข้าสูงเกินไปแล้วล่ะ ตอนนี้ข้ายังไม่สามารถรับกระบวนท่าใดๆ ของท่านได้หรอก โชคดีมากที่เมื่อครู่มีถวนจื่อและปีศาจแดง”

สีหน้าของมู่ชิงเห่อเย็นชาขึ้นเล็กน้อย เขาส่งสายตาเตือนปีศาจแดง

ปีศาจแดงที่เคยทำท่าภูมิใจก็ชะงักไปทันที

เมื่อครู่มันวู่วามเกินไป จึงพุ่งเข้าไปแบบนั้น!

ฉู่หลิวเยว่รู้สึกกังวลใจเล็กน้อย

ตอนที่นางเตรียมตัวลงมือแต่นางก็ตระหนักได้ว่าที่มู่ชิงเห่อทำเช่นนี้ก็เพื่อทดสอบนางอย่างแน่นอน

ในสถานการณ์เช่นนี้ สามารถเปิดเผยสัญชาตญาณของตนเองออกมาได้ง่ายมาก

นางออกกระบวนท่าไปแล้วครึ่งหนึ่ง! หากปล่อยกระบวนท่านี้ไปอย่างสมบูรณ์ มู่ชิงเห่อจะต้องจับได้แน่ว่ามีอันใดบางอย่างผิดปกติไป

ยังดีที่ถวนจื่อและปีศาจแดงลงมือได้ทันเวลา

ฉู่หลิวเยว่ตบที่ตัวของถวนจื่อเบาๆ เมื่อสัมผัสกับขนนุ่มฟูของมัน นางก็รู้สึกสงบใจขึ้นไม่น้อย

“เจ้าตามข้ามานี่หน่อย”

มู่ชิงเห่อกล่าวเสียงเย็น

ฉู่หลิวเยว่ชะงักไป “ตอนนี้หรือ?”

มู่ชิงเห่อเหลือบตามองนาง “เหตุใด เจ้ายังมีธุระที่อื่นต่ออีกหรือ?”

ฉู่หลิวเยว่ส่ายหน้า “ไม่มีเจ้าค่ะ”

ต่อให้มี เกรงว่ามู่ชิงเห่อเองก็จะไม่สนใจ

ในที่แห่งนี้ ยังจะมีใครกล้ายั่วโมโหเขาอีกหรือ

ต่อให้เป็นจักรพรรดิจยาเหวินก็ยังต้องหลีกทางให้เขา แล้วคนอื่นเล่า?

มู่ชิงเห่อพยักหน้า จากนั้นก็สาวเท้าไปด้านหน้า

ฉู่หลิวเยว่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็ตัดสินใจเดินตามไปอยู่ดี

“รองแม่ทัพมู่ ข้าขอถามอันใดท่านสักข้อได้หรือไม่ พวกเราจะไปที่ไหนกันหรือเจ้าคะ?”

“ถึงแล้วเดี๋ยวเจ้าก็รู้เอง”

คำตอบของมู่ชิงเห่อนั้นเย็นชาและเผด็จการอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าฉู่หลิวเยว่ไม่มีสิทธิต่อรองเลย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน