สรุปเนื้อหา บทที่ 386 ของปลอม [รีไรท์] – ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ
บท บทที่ 386 ของปลอม [รีไรท์] ของ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ในหมวดนิยายการเกิดใหม่ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
วังหลวง ห้องทรงอักษร
จักรพรรดิจยาเหวินมองหนังสือเล่มเล็กในมือ พร้อมขมวดคิ้วแน่นขึ้น ในที่สุดก็มีเสียงดัง ตุ้บ เขาขว้างของสิ่งนั้นทิ้งไปอย่างแรง
“ฉู่หนิง เจิ้นให้เจ้าไปตรวจสอบตรอกชีเจี่ยวเซี่ยงอย่างเต็มที่ แต่เจ้าบอกว่าไม่พบสิ่งใดผิดปกติงั้นหรือ?”
ซูหนิงรีบคุกเข่าลงทันที แล้วยกมือทำความเคารพ พร้อมพูดว่า
“ฝ่าบาท ข้าน้อยใช้ทุกวิธีอย่างสุดความสามารถแล้ว แต่ในตอนนี้สืบค้นได้เท่านี้จริงๆ พ่ะย่ะค่ะ แม้ว่าจะมีโครงกระดูกนับร้อยในตรอกชีเจี่ยวเซี่ยง แต่นอกจากระบุว่าพวกเขาเป็นผู้บำเพ็ญเพียรแล้ว เรื่องฐานะ และตัวตนของพวกเขาล้วนหาไม่พบเลยพ่ะย่ะค่ะ อย่างใดก็ตามที่ทำกระทำแบบนี้จะต้องมีความชำนาญ และละเอียดรอบคอบแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ ข้าจึงไม่สามารถหาเบาะแสได้เลย แต่ยกเว้น…ศพที่ถูกแขวนอยู่ แต่โครงกระดูกชิ้นอื่นไม่มีแม้กระทั่งเสื้อผ้าที่บ่งบอกอันใดได้เลยพ่ะย่ะค่ะ”
คนที่ทำเรื่องเช่นนี้จะต้องเป็นคนที่รอบคอบอย่างมากแน่นอน
ฉู่หนิงไม่ได้นอนมาหลายวันแล้ว เขาถึงกับขุดพื้นที่ตรอกชีเจี่ยวเซี่ยงลงไปสามชุนเพื่อตรวจสอบ แต่นอกจากโครงกระดูกสีขาวแล้ว เขาไม่มีความคืบหน้าอื่นๆ เลยจริงๆ
จักรพรรดิจยาเหวินขมวดคิ้วแน่นอย่างหงุดหงิด
เขารู้ดีว่าเรื่องนี้ไม่สามารถตรวจสอบได้อย่างง่ายดายขนาดนั้น ตอนนี้รีบร้อนไปก็ไม่มีประโยชน์ แต่เมื่อนึกถึงโกศสำริดที่เปื้อนคราบเลือดใบนั้น ในใจของเขาก็เต็มไปด้วยความกังวล
ฉู่หนิงแอบมองจักรพรรดิจยาเหวินครู่หนึ่ง จากนั้นก็พูดต่อว่า
“จากการสืบค้นข้อมูลพบว่า จักรพรรดินีจะไปที่ตรอกชีเจี่ยวเซี่ยงสองเดือนต่อหนึ่งครั้ง ท่าทางดูมีลับลมคมใน อีกทั้งทุกครั้งที่ไปนางก็ใช้เวลาอยู่ที่นั่นไม่นาน ดังนั้นเวลาผ่านมานานขนาดนี้แล้ว แต่กลับไม่มีใครพบเลยสักคน”
ใบหน้าของจักรพรรดิจยาเหวินมืดครึ้มขึ้นอย่างมาก
ความจริงแล้ว เขาถามจักรพรรดินีด้วยตัวเองอยู่หลายรอบ แต่ปากของนางปิดสนิทมาก ตั้งแต่ต้นจนจบรู้เพียงแค่ว่านางทำด้วยตัวคนเดียว แต่ไม่เคยพูดว่านางเตรียมไว้ให้หรงจิ้นใช่หรือไม่ และยิ่งไม่พูดว่าทั้งหมดนั้นทำไปเพื่อสิ่งใด
ระหว่างนั้นพวกบ่าวรับใช้ที่อยู่ด้านล่างได้รับคำตอบรับอย่างกลายๆ แล้วว่าจะต้องทำการประหารจักรพรรดินี แต่ว่าตอนนี้ยังหาหลักฐานอันใดไม่ได้เลย
เพียงเขานึกขึ้นได้ว่าจักรพรรดินีหลอกลวงเขามาหลายปี อีกทั้งตนเองก็ไม่ได้รู้สึกระแคะระคายอันใดเลย ทำให้เขารู้สึกขนลุกตั้งแต่หัวจรดเท้า หัวใจของเขาสั่นไหวอย่างมาก
“ฝ่าบาท องค์ชายสามมาขอเข้าพบพ่ะย่ะค่ะ”
ขันทีหมินพูดขึ้นจากด้านนอกประตูอย่างระมัดระวัง
“ให้เขาเข้ามา”
จักรพรรดิจยาเหวินสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วมองไปประตูในขณะที่หรงจิ่วกำลังก้าวเข้ามา พร้อมถามว่า
“ทางเจ้าได้ข้อมูลอันใดมาบ้างหรือ?”
หลังจากที่หรงจิ่วเข้ามา และเห็นว่าฉู่หนิงคุกเข่าอยู่ที่พื้น ก็รู้ได้ทันทีว่า ทางนั้นน่าจะค้นอันใดไม่เจอเลย
เขาจึงทำความเคารพก่อน แล้วค่อยๆ พูดขึ้นอย่างช้าๆ
“ลูกได้ไปสอบสวนพวกบ่าวสอบในตำหนักจักรพรรดินีด้วยตนเองแล้ว ได้ข้อมูลมาเล็กน้อย บางทีอาจจะมีประโยชน์ได้บ้าง”
ในที่สุดจักรพรรดิจยาเหวินก็ได้สติขึ้นมา
“รีบพูดมา” หรงจิ่วกล่าว “ตามคำบอกเล่าของนางกำนัลรับใช้ที่อยู่ข้างกายของจักรพรรดินี จักรพรรดินีจะเก็บกล่องใบหนึ่งติดตัวตลอด ไม่ยอมให้ใครแตะต้อง บางครั้งก็จะจักรพรรดินีจะขังตัวเองอยู่ในตำหนัก ตอนแรกคนในตำหนักก็ไม่เคยคิดเรื่องนี้เป็นจริงเป็นจัง แต่ต่อมามีขันทีคนหนึ่งเข้าไปโดยไม่ได้ตั้งใจ ในที่สุดก็ได้รู้ว่า จักรพรรดินีที่อยู่ข้างในกำลังดูของที่อยู่ในกล่องใบนั้น”
จักรพรรดิจยาเหวินครุ่นคิดอยู่สักพักหนึ่ง
“นั่นมันเป็นกล่องอันใดกันแน่? นางถึงให้ความสำคัญขนาดนั้น เหตุใดข้าถึงไม่เคยรู้มาก่อน?”
หรงจิ่วยิ้มเยาะอยู่ภายในใจ
ความสัมพันธ์ระหว่างจักรพรรดิจยาเหวินกับจักรพรรดินีล้วนไม่มีเยื่อใยต่อกันเลย โดยเฉพาะจักรพรรดิจยาเหวินที่กลัวว่าจักรพรรดินีจะล่วงรู้ความคิดของเขา
หากเขาเคยสนใจจักรพรรดินีสักนิด เขาต้องไม่ยอมให้จักรพรรดินีก่อเรื่องวุ่นวายใต้หนังตาของตัวเองหรอก
จักรพรรดินีมักจะเข้าออกที่ตรอกชีเจี่ยวเซี่ยงอยู่เป็นประจำ แม้กระทั่งเรื่องที่ฆ่าผู้บำเพ็ญเพียรอย่างต่อเนื่อง และโกศสำริดยังไม่รู้เรื่อง นับประสาอะไรกับกล่องไม้เล็กๆ เล่า?
อยากจะปิดบังจักรพรรดิจยาเหวิน นั้นง่ายดายอย่างมาก
เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ เขาก็อดหัวเราะเยาะในใจไม่ได้
ก็เพราะเช่นนี้จักรพรรดินีจึงสามารถฆ่ามารดาของเขาได้อย่างไร้เสียง และนางกลับไม่เคยได้รับโทษใดๆ เลย
จักรพรรดิจยาเหวินก็ไม่ได้ทำดีต่อมารดาของเขาเท่าไรนักหรอก!
หรงจิ่วสะกดกลั้นอารมณ์ที่พุ่งพล่านของตัวเองลง ทำให้ใบหน้าเรียบสงบ
“ลูกถามเรื่องนี้มาไม่ได้ แต่ในเมื่อเป็นของของจักรพรรดินี นางกำนัลพวกนั้นก็ไม่กล้าถาม แต่…ขันทีที่พบเรื่องนี้โดยบังเอิญ หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ตกลงไปในทะเลสาบ และจมน้ำตายไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ หลังจากนั้นบ่าวที่อยู่ในตำหนักจักรพรรดินีต่างก็ปิดเรื่องนี้เป็นความลับมาโดยตลอด”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...