ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 394

ร่างกายของเจี่ยนเฟิงฉือเกร็งขึ้นตามสัญชาตญาณ! พลันประสานฝ่ามือรวมพลังปราณอย่างรวดเร็ว!

ทว่าครู่ต่อมา จิตสังหารนั่นก็สลายไปอย่างลึกลับ ราวกับว่ามันไม่เคยปรากฏมาก่อน

หรงซิวยิ้มเยาะเบาๆ

“เอาที่นายน้อยเจี่ยนสะดวกเถอะ”

พูดจบเขาก็หันหลังเดินจากไปโดยไม่ลังเล

เจี่ยนเฟิงฉือยังคงตกตะลึงไม่หาย และเป็นเช่นนั้นอยู่พักใหญ่

เมื่อครู่นี้…มันเกิดอันใดขึ้นกันแน่?

ในขณะนั้นเขารู้สึกได้แค่ว่ามีจิตสังหารที่รุนแรงแผ่ออกมาจากร่างของหรงซิว แต่มันก็หายไปอย่างรวดเร็ว จนเกือบทำให้เขาคิดว่าตัวเองเข้าใจผิดไป

แต่…คนอย่างเขาน่ะหรือจะคิดมโนไปเอง?

เมื่อเห็นเงาของหรงซิวหายไปจากสายตาแล้ว เจี่ยนเฟิงฉือก็พลันขมวดคิ้วเล็กน้อย

เจ้าหลี่หวันคนนี้…ดูลึกลับและจับทางได้ยากกว่าที่เขาคิดไว้เสียอีก…

เขาหันศีรษะกลับไปมอง และเห็นร่องรอยของดอกไม้ไฟจุดสุดท้ายที่เบ่งบานอยู่บนท้องฟ้า

ประชาชนทั่วทั้งเมืองหลวงสามารถมองเห็นมันได้ชัดเจน

ไม่ว่าคนที่ส่งสัญญาณจะเป็นใคร มันจักต้องเกิดเรื่องราวใหญ่โตขึ้นแน่นอน

เจี่ยนเฟิงฉือลูบปลายคางอย่างขบคิด หรือจะเป็นฝีมือเจ้าบ้ามู่ชิงเห่อกันนะ?

พอคิดเช่นนี้ หัวใจของเขาก็เต้นระรัวราวสนใจใคร่รู้กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

ก่อนที่มู่ชิงเห่อจะมาที่แคว้นเย่าเฉิน ในใจเขาก็คิดไว้แล้วว่าเรื่องนี้มีกลิ่นตุๆ

แม้ว่าเขาจะเป็นยอดฝีมือที่ได้รับคำสั่งให้ค้นหาชีพจรตี้จิง ทว่าเมื่อดูตามนิสัยของมู่ชิงเห่อแล้ว เขาไม่จำเป็นจะต้องลงมือเองด้วยซ้ำ แค่ส่งลูกน้องออกไปทำภารกิจแทนตัวเองก็จบ

แต่ครั้งนี้มู่ชิงเห่อยอมมาด้วยตัวเอง

อีกทั้งสองสามวันมานี้ มู่ชิงเห่อมักจะออกไปข้างนอกแต่เช้าและกลับดึกเสมอ เจี่ยนเฟิงฉือไม่รู้เลยว่าเขากำลังคิดทำการใดอยู่

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ เขาก็หันหลังกลับและก้าวเท้าออกไป พลันมุ่งหน้าไปจุดปล่อยสัญญาณดอกไม้ไฟทันที!

…

ฉู่หลิวเยว่กระชับหม้อน้ำเทวศักดิ์สิทธิ์ในมือ และเคลื่อนตัวไปข้างหน้าอย่างช้าๆ ท่ามกลางความมืดมิด

นางไม่รู้ว่าตัวเองเดินแบบนี้อยู่นานแค่ไหน ทว่าจู่ๆ ก็มีบางอย่างปรากฏขึ้นตรงหน้านาง…กำแพงหรือ!?

ฉู่หลิวเยว่เงยหน้ามองมันจากระยะไกล ก่อนจะรู้ว่ามันคือทางตัน

ดวงตาคมสวยกวาดมองกำแพงหินสีน้ำเงินอมดำข้างหน้า ที่ปิดเส้นทางสัญจรของนางอย่างสมบูรณ์

พลันขมวดคิ้วเล็กน้อย

ใครจะคิดว่านางจะเดินมาเจอทางตันกัน?

แต่แล้ว นางก็ตระหนักได้ว่าเสียงหยดน้ำนั้น ดังมาจากด้านบนเหนือกำแพงหินตรงหน้า!

นางโน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อย ก่อนจะเห็นรูเล็กๆ รูปครึ่งวงกลมอยู่เหนือกำแพงหิน

พร้อมท่อเหล็กกลวงสีทองชิ้นหนึ่งที่ยื่นออกมา

มีหยดน้ำไหลออกมาทีละหยด

“ติ๋ง”

“ติ๋ง”

หากอยู่ในพื้นที่ที่เงียบสงบ เสียงหยดน้ำจะดังชัดเจนเป็นพิเศษ

ฉู่หลิวเยว่มองตามหยดน้ำที่ไหลลงพื้น และตอนนั้นเอง นางก็เห็นร่องตื้นๆ ใต้กำแพงหิน

หยดน้ำทั้งหมดไหลไปรวมตัวกันอยู่ตรงกลางร่องน้ำนั้นเงียบๆ

ฉู่หลิวเยว่เหลือบมองซ้ายมองขวา และพบว่าร่องตื้นๆ ที่ว่านั่นมีเส้นทางที่ถอดตัวลึกเข้าไปในความมืดมิดจนมองไม่เห็นปลาย

นางยกหม้อต้มเทวศักดิ์สิทธิ์ขึ้นอีกครั้ง

คราวนี้นางเห็นเต็มสองตาว่าภายในท่อนั้นมีลวดลายบางอย่างถูกวาดไว้อยู่!

ทว่าอาจเป็นเพราะสถานที่แห่งนี้เก่าแก่มาก จึงทำให้ลายอักขระบนนั้นจางลงไปมาก เหลือเพียงโครงร่างที่ดูคลุมเครือ

ฉู่หลิวเยว่จ้องมองมันอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็ยังไม่สามารถระบุได้ว่ามันคืออันใด ดังนั้นนางจึงต้องพักมันไว้ก่อน

สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือ การหาทางออกไปจากที่นี่

ฉู่หลิวเยว่เคาะมือลงบนกำแพงหิน และพบว่ามันแข็งมาก และมีความหนาที่หนาผิดปกติกำแพงทั่วไป ซึ่งนางไม่สามารถทำลายมันได้ด้วยตัวเองแน่นอน

หลังจากนั้นนางก็ตรวจสอบอย่างละเอียดอีกครั้ง ทว่าก็ยังไม่พบวิธีใดใด

หรือจะเดินย้อนกลับไปดี?

ฉู่หลิวเยว่ขมวดคิ้วมุ่น

ก่อนที่นางจะสัมผัสได้ว่ามีบางอย่างด้านหลังกำแพงหิน กำลังดึงดูดนางให้ก้าวเข้าไป

ถ้ายอมแพ้ง่ายๆ ล่ะก็ ในใจนางคงรู้สึกไม่ดีเป็นแน่

นอกจากนี้ ถึงจะเดินย้อนกลับไปแล้ว นางจะสามารถกลับขึ้นไปบนยอดเขาได้หรือ?

ดูเหมือนว่ามันจะเป็นเสียงของตัวล็อคที่อยู่ด้านใน!

ฉู่หลิวเยว่ปล่อยมือ และในวินาทีต่อมา เธอก็เห็นกลุ่มดาวสีทองปรากฏขึ้นบนกำแพงหินตรงหน้า!

ดวงดาวเหล่านั้นเปรียบเสมือนดวงดาวที่ทอประกายระยิบระยับในคืนที่มืดมิด

ฉู่หลิวเยว่ยกมือขึ้นปิดตา ทว่าหางตากลับเหลือบไปเห็นกลุ่มดาวเหล่านั้น ค่อยๆ ก่อตัวรวมกันเป็นเส้น!

จากนั้นจึงเปลี่ยนเป็นลวดลายที่ขยายใหญ่ขึ้น และดูแปลกประหลาด!

ฉู่หลิวเยว่ตกใจมาก นี่มันลายอักขระคลุมเครือที่เธอเห็นก่อนหน้านี้ชัดๆ!

ทว่าตอนนี้ประกายของมันสว่างขึ้นกว่าเมื่อครู่ และในที่สุดโครงสร้างอักขระที่ชัดเจนก็ประจักษ์แก่สายตา

ฉู่หลิวเยว่ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ราวกับถูกบางอย่างบีบรัด นัยน์ตาคู่สวยจ้องมองสิ่งที่อยู่ตรงหน้าตาไม่กะพริบ!

นั่นมัน…

ครืน!

ทว่าก่อนที่นางจะได้แยกแยะความแตกต่าง จู่ๆ กำแพงหินตรงหน้าก็แตกออกจากกึ่งกลางของท่อโลหะ!

แสงสีขาวพร่างพราวพุ่งทะลักออกมา!

ถวนจื่อกระโดดกลับไปเกาะไหล่นาง และกำเสื้อผ้าของนางไว้แน่น

หลังจากนั้นไม่นาน การเคลื่อนไหวโดยรอบก็ค่อยๆ หยุดลง ฉู่หลิวเยว่เริ่มชินกับแสงสีขาว และจ้องมองเข้าไปข้างในกลุ่มแสงเหล่านั้น

แต่เมื่อเห็นภาพที่อยู่ตรงหน้า นางก็ถึงกับตกตะลึงจนลืมหายใจเลยทีเดียว!

นางเห็นธารดาราอันกว้างใหญ่ที่กำลังสะท้อนแสงสีเงินสวยเป็นประกาย ทอดตัวเป็นแนวนอนตัดผ่านชั้นบรรยากาศ!

ดวงดาวเหล่านั้นเปล่งแสงเจิดจ้าส่องสว่างไปทั่วพื้นที่!

เมื่อครู่ตอนที่ฉู่หลิวเยว่ทำลายกำแพง กลุ่มดาวเหล่านั้นที่นางเห็น คงจะหลุดออกมาจากสถานที่แห่งนี้แน่ๆ!

ฉู่หลิวเยว่ตาโตด้วยความตกใจ

แม่น้ำสายนั้นลอยอยู่กลางอากาศ มันดูโปร่งใสแต่มีลำแสงเจิดจ้า เมื่อมองแวบแรก มันดูเหมือนทางช้างเผือกที่สวยงามในคืนที่มืดมิด! ช่างงดงามตระการตายิ่งนัก!

และใต้ลำธารดารา ก็ปรากฏจัตุรัสกว้างตั้งตระหง่านอยู่บนพื้น

ที่ตรงกลางจัตุรัสนั้น มีบัลลังก์ทองคำตั้งอยู่อย่างเปล่าเปลี่ยว

อย่างใดก็ตาม นี่ไม่ใช่สิ่งที่ทำให้ฉู่หลิวเยว่ตกใจมากที่สุด

แต่เป็น…ชายคนหนึ่งที่กำลังนั่งอยู่บนบัลลังก์ทองคำนั่นต่างหาก!