ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 398

ขณะที่จักรพรรดิจยาเหวินกำลังมุ่งหน้าไปยังสุสานของจักรพรรดิอย่างรีบเร่ง ทางด้านหรงจิ้นก็อยู่ในตำหนักขององค์รัชทายาท และรอจนกระทั่งซือถูซิงเฉินกลับมา

เมื่อเห็นนางเดินเข้ามา หรงจิ้นก็รีบเอ่ยถามอย่างร้อนรน

“เป็นอย่างใดบ้าง? แผนการของเราราบรื่นหรือไม่?”

ซือถูซิงเฉินยิ้มบาง

“เป็นไปตามที่องค์ชายต้องการเลยค่ะ”

หรงจิ้นมีความสุขมาก ในที่สุดหัวใจที่ร้อนรนจนอยู่ไม่สุขของเขา ก็ถูกจับใส่กลับเข้าไปในร่างอย่างสงบดังเดิม

“ดีเหลือเกิน! ดีจริงๆ!”

ก่อนหน้านี้เขากังวลว่าท่านแม่ของเขาจะไม่ไว้ใจซือถูซิงเฉิน แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะเป็นไปตามแผนที่วางไว้

เขาดึงร่างของซือถูซิงเฉินเข้าไปในตำหนักอย่างอดใจไม่ไหว และตรวจดูบริเวณโดยรอบอย่างระมัดระวัง ก่อนจะสั่งการให้คนเฝ้ายามอยู่ตรงลานด้านนอก

หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครได้ยินการสนทนาของพวกเขาแล้ว เขาจึงหันมองซือถูซิงเฉิน

“ท่านแม่ว่าอย่างใด?”

ซือถูซิงเฉินหลุบตาลงและเหลือบมองข้อมือของตนที่ถูกหรงจิ้นสัมผัส พลันเกิดความรู้สึกรังเกียจขึ้นในใจ แต่เมื่อคิดได้ว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะมาทำตัวงี่เง่า นางจึงเลือกที่จะปล่อยไป

“นั่งลงก่อนเถิด แล้วข้าจะค่อยๆ เล่าให้ท่านฟังเอง”

ขณะพูดซือถูซิงเฉินเองก็หาเก้าอี้ให้ตัวเอง แล้วนั่งลง

หรงจิ้นนั่งลงข้างนาง พลางจ้องมองนางด้วยสายตาคาดหวังและตื่นเต้น

ริมฝีปากของซือถูซิงเฉินโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้ม

“องค์ชาย ท่านคือ “บุตรแห่งสวรรค์” ที่คนเขาร่ำลือกันอย่างนั้นหรือ?”

หรงจิ้นตกตะลึง นัยน์ตาคู่คมเต็มไปด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย

ท่านแม่ถึงขั้นยอมบอกซือถูซิงเฉินเกี่ยวกับเรื่องนี้ หมายความว่าท่านเชื่อนางหมดใจ และยอมให้นางยื่นมือเข้ามาช่วยแล้ว

เขาพยักหน้าเบาๆ และเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ พร้อมกับความเย่อหยิ่งที่ปรากฏขึ้นระหว่างคิ้วของเขา

“สำหรับเรื่องนี้ ตัวข้าเองย่อมทราบดีอยู่แล้ว”

ซือถูซิงเฉินจึงถามต่อ

“เช่นนั้น ท่านก็ต้องรู้ว่า “บุตรแห่งสวรรค์” หมายความว่าอย่างใด?”

หรงจิ้นชะงักไปครู่หนึ่งและพูดโดยไม่ลังเล

“ก็หมายความว่า ผู้เป็นใหญ่ในแผ่นดินอย่างใดเล่า! ในวันที่ข้าเกิดมานั้น คือวันที่ความเป็นสิริมงคลตกลงมาจากฟากฟ้า ท่านแม่เคยขอให้ท่านอาจารย์ชื่อดังทำนายดวงชะตาของข้า และอีกฝ่ายก็กล่าวไว้ว่า ข้าเป็นบุตรที่ได้รับเลือกจากสวรรค์ และถูกกำหนดให้เกิดมาเพื่อสืบทอดอุดมการณ์อันยิ่งใหญ่”

ดังนั้นในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เขาจึงมองว่าบัลลังก์มังกรนี้เป็นของเขามาโดยตลอด

ส่วนซือถูซิงเฉินที่ไม่คิดว่าหรงจิ้นจะตอบคำถามเช่นนี้ ก็ถึงตกตะลึงอยู่พักหนึ่ง

หรงจิ้นยื่นมือออกมาโบกตรงหน้านางราวกับเรียกสติ

“เจ้าเป็นอันใดไปหรือ ซิงเฉิน?”

“…เอ่อ ไม่มีอันใด ข้าไม่ได้เป็นอันใด…”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน