ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 400
สรุปบท บทที่ 400 กอบโกยแต่เพียงผู้เดียว: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สรุปตอน บทที่ 400 กอบโกยแต่เพียงผู้เดียว – จากเรื่อง ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ
ตอน บทที่ 400 กอบโกยแต่เพียงผู้เดียว ของนิยายการเกิดใหม่เรื่องดัง ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดยนักเขียน จ้าน นิชิโนะ เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
แกว้ก!
เพียงพริบตา ก็มีเสียงแผดร้องของนกกระเรียนดังขึ้นมาจากระยะไกล!
เยี่ยเหล่าและกลุ่มคนรอบกายล้วนหันไปมอง ก่อนจะเห็นนกกระเรียนสีดำ ที่มีลำคอสีแดงไล่ขึ้นไปจรดปลายคางระหง กำลังบินถลามาทางนี้!
มันคือสัตว์อสูรระดับห้า นกกระเรียนหงอนพู่สีดำ!
ซึ่งเป็นสัตว์อสูรของจักรพรรดิแห่งแค้วนเย่าเฉิน!
และจักรพรรดิจยาเหวินก็กำลังขี่กระเรียนตัวนั้นมายังสุสานของจักรพรรดิ!
หากเป็นสถานการณ์ปกติ เหล่าราชวงศ์จะไม่ค่อยเรียกใช้นกกระเรียนหงอนพู่สีดำ ทว่าเมื่อเกิดเรื่องกับสุสานของจักรพรรดิ จักรพรรดิจยาเหวินจึงไม่ได้ใส่ใจเรื่องกฎเกณฑ์สักนิด
และเจ้าสิ่งนี้ทำให้เขามาถึงได้อย่างรวดเร็ว เพียงแค่ช้ากว่าเยี่ยเหล่าไปเล็กน้อยเท่านั้น
ระหว่างทางจักรพรรดิจยาเหวินได้คาดเดาสถานการณ์ไปต่างๆ นาๆ แต่เมื่อเขาได้เห็นร่างหลายร่างยืนคอยอยู่บนยอดเขาซีจิน หัวใจของเขาก็ดิ่งฮวบลงทันที
ยอดเขาซีจินคือพื้นที่ที่นอกจากเขาแล้ว ก็ไม่มีผู้ใดที่สามารถขึ้นมาบนนี้ได้อีก แต่พอเห็นผู้คนจำนวนมากมารวมตัวกันอยู่ที่นี่ตอนนี้ ก็ทำให้เขารับรู้ได้ทันทีว่าสิ่งต่างๆ นั้น เลวร้ายกว่าที่เขาคาดไว้อย่างที่เห็นได้ชัด
“ถวายบังคมฝ่าบาท!”
ผู้อาวุโสจงฉีและคนอื่นๆ กล่าวทำความเคารพด้วยความกังวลใจอย่างมาก
ส่วนเยี่ยเหล่านั้นมีสถานะที่สูงส่งอยู่แล้ว จึงไม่ต้องเอ่ยคำนับแต่อย่างใด
หลังจากที่นกกระเรียนหงอนพู่สีดำลดตัวลงมาแตะพื้นแล้ว เยี่ยเหล่าก็ก้าวไปข้างหน้าและถามว่า
“ฝ่าบาท กุญแจค่ายกลของยอดเขาซีจิน ถูกคนขโมยไปอย่างนั้นหรือ?”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น จักรพรรดิจยาเหวินที่กำลังกระโดดลงจากหลังนกกระเรียนหงอนพู่สีดำ ก็ถึงกับประหลาดใจสุดขีด
“ไม่หนิ!? ข้าเก็บมันไว้อย่างดี ตอนนี้ข้าก็เอามันมาด้วย!”
เยี่ยเหล่าและคนอื่นๆ มองหน้ากันอย่างตกตะลึง
“ฝ่าบาท ท่านแน่ใจหรือ?” เยี่ยเหล่าถามอีกครั้ง
จักรพรรดิจยาเหวินแบมืออกมาทันควัน ก่อนที่รูปแบบของเครื่องมือไสยเวทย์บางอย่าง จะพลุบหายแวบเข้าไปในฝ่ามือของเขา
กุญแจนั่นยังอยู่ที่จักรพรรดิจยาเหวิน!
“หมายความว่าอย่างใดกัน? เยี่ยเหล่า ใยเจ้าถึงถามข้าเยี่ยงนี้?” จักรพรรดิจยาเหวินยังคงสับสน
เยี่ยเหล่าตอบกลับอย่างเคร่งเครียด
“มีผู้บุกรุกสองคนลักลอบเปิดระบบค่ายกลของยอดเขาซีจินอย่างเงียบๆ อีกทั้งยังเปิดประตุสุสานของจักรพรรดิด้วย และตอนนี้พวกเขาได้เข้าไปแล้ว กระบวนการทั้งหมดดำเนินไปอย่างเงียบเฉียบ กระทั่งจงฉีและคนอื่นๆ ตระหนักได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติและรีบขึ้นมายังยอดเขา ฉะนั้น เราเลยสงสัยว่าสองคนนั่นขโมยกุญแจของฝ่าบาทมา แต่ตอนนี้มันกลับไม่เป็นเช่นนั้น”
จักรพรรดิจยาเหวินตกตะลึงกับข้อมูลจำนวนมากเหล่านี้ พลันเอ่ยด้วยเสียงสั่นเครือ
“วะ ว่าอย่างใดนะ!? สุสานของจักรพรรดิถูกเปิด…”
ทว่าก่อนจะได้พูดจบ หางตาของเขาก็เหลือบไปเห็นวงแหวนที่กำลังหมุนอยู่!
เมื่อครู่เขามัวแต่ลนลาน จนไม่ทันเห็นมัน!
หัวใจของจักรพรรดิจยาเหวินบีบรัดแน่นราวกับถูกมือที่มองไปเห็นกำไว้ จนเขาแทบหายใจไม่ออก
สุสานจักรพรรดิแห่งอาณาจักรเย่าเฉินนั้นมีประวัติมานานนับพันปี และจะเปิดได้ก็ต่อเมื่อจักรพรรดิองค์ก่อนสิ้นพระชนม์แล้วเท่านั้น
ทว่าตอนนี้มันได้ถูกเปิดออกแล้ว!?
“มันเป็น…ผู้ใดกัน!?”
ใบหน้าของจักรพรรดิจยาเหวินซีดเผือด เส้นเลือดบนหน้าผากของเขาโป่งนูนจนแทบระเบิด
ผู้อาวุโสจงฉีและคนอื่นๆ คุกเข่าลงทันที
“ฝ่าบาท ขอท่านทรงระงับพระพิโรธ! คือข้า… ข้า… ข้าไม่เห็นรูปลักษณ์ของสองคนนั้น… ผู้ใต้บังคับบัญชาผู้นี้ไร้ความสามารถ โปรดยกโทษให้ข้าด้วยเถิด!”
จักรพรรดิจยาเหวินสูดหายใจเข้าลึกๆ และพยายามระงับความโกรธที่พลุ่งพล่านอยู่ในหัวใจของตัวเอง
เกิดเรื่องขึ้นแล้วขนาดนี้ จะให้มาลงทัณฑ์กันยามนี้ก็มิใช่เรื่อง!?
“ไปหาตัวพวกมันให้ข้าเดี๋ยวนี้! ตามหาสองคนนั้นให้พบ!”
ผู้อาวุโสจงฉีและคนอื่นๆ ล้วนเหงื่อแตกพลัก
เยี่ยเหล่าถอนหายใจและช่วยอธิบาย
“ฝ่าบาท สุสานจักรพรรดิถูกเปิดออกแล้ว และคนธรรมดาไม่สามารถเข้าไปได้ ข้าเกรงว่าท่านจะต้องเข้าไปเอง ส่วนข้าจะรอหาจังหวะเข้าไปให้ได้”
จักรพรรดิจยาเหวินขมวดคิ้วมุ่น
“ข้าลืมเรื่องนี้ไปเลย… เดี๋ยวนะ หากเจ้าพูดเช่นนั้น แล้วพวกเขาสองคนเข้าไปได้อย่างใด!?”
ทุกคน ณ ที่แห่งนั้นต่างตกอยู่ในความเงียบ
พวกนั้นเปิดค่ายกลของยอดเขาซีจินได้ และยังทำเรื่องอื่นได้ด้วย?
นั่นหมายความว่าผู้บุกรุกจะต้องเตรียมการมาดีมากๆ!
หลังจากฉุกคิดเช่นนั้น ในใจจักรพรรดิจยาเหวินก็พลันรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอย่างอดไม่ได้
เขาลงทุนส่งกองกำลังทหารมาเฝ้ายอดเขาซีจินตลอดเวลา แต่กลับคิดไม่ถึงว่าจะโดนคนนอกหาช่องโหว่ แล้วลอบเข้ามาเอารัดเอาเปรียบกันได้ง่ายถึงเพียงนี้!
ราวกับว่าเขาโดนตบหน้าอย่างแรง!
เขาเดินไปยังวงแหวนนั่น พลางขมวดคิ้ว
หลังจากตอนที่จักรพรรดิองค์ก่อนถูกฝัง เขาก็ไม่เคยเห็นวงแหวนนี่หมุนอีกเลย
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...