ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 409

ทว่าในขณะที่ฉู่หลิวเยว่กำลังจะตกลงไปในทะเลสาบ จู่ๆ ก็มีพลังอันแกร่งกล้าพุ่งออกมาโอบอุ้มร่างของนางไว้อย่างอ่อนโยน และไม่ต้องคิดให้เสียเวลา ฉู่หลิวเยว่จึงรีบยืมใช้พลังนี้ แล้วกระโดดพุ่งตัวไปเกาะกำแพงอีกด้านทันที

ขณะเดียวกัน ก็มีแสงสีเงินส่องประกายในมือของนาง

ฉึก!

นางแทงกริชในมือทะลวงใส่กำแพงอย่างสุดกำลัง

ร่างบางลอยเขว้งอยู่กลางอากาศ

นางมองไปทางหัวมังกรสีแดงอย่างเร็ว พลังลึกลับที่ช่วยนางไว้เมื่อครู่บินออกจากที่นั่น

“ข้าไม่รู้ชื่อเสียงเรียงนามของท่าน แต่ทว่าบุญคุณครั้งนี้ช่างยิ่งใหญ่นัก ได้โปรดปรากฏตัวออกมาเถิด”

ฉู่หลิวเยว่จ้องไปยังทิศทางนั้น พร้อมเอ่ยเสียงดัง

แต่กลับไร้ซึ่งเสียงขานรับ

ราวกับว่านางเป็นเพียงมนุษย์คนเดียวในพื้นที่แห่งนี้

ฉู่หลิวเยว่หันมองทะเลสาบ

แท่นลานหยกดำก่อนหน้านี้ถูกแช่เป็นก้อนน้ำแข็งขนาดใหญ่ จากนั้นมันก็แตกเป็นเสี่ยงๆ และจมลงสู่ก้นทะเลสาบโดยปราศจากเสียงอึกทึกใดๆ

น้ำที่อยู่เบื้องล่างยังคงพุ่งสูงขึ้น มากลืนเอาน้ำแข็งด้านบนให้จมลงไปราวกับเป็นวัฏจักร

แสงสีเงินทอประกายวาววับและดูเยือกเย็น

หากฉู่หลิวเยว่ไม่ได้เห็นด้วยตาของตัวเอง นางก็จะไม่เชื่อในสิ่งที่ไม่ได้เห็นเองเด็ดขาด

แผ่นน้ำแข็งลอยอยู่บนน้ำมาโดยตลอด และนางไม่เคยเห็นฉากแปลกประหลาดเช่นนี้มาก่อน

ซึ่งเห็นได้ชัดว่ามีบางอย่างซ่อนเร้นอยู่ในทะเลสาบนั่น

ทว่าเมื่อตระหนักได้ถึงความหนาวเย็นอันน่าอัศจรรย์ที่แผ่ขยายออกไป ฉู่หลิวเยว่ก็รู้สึกตื่นกลัวอยู่ครู่หนึ่ง

หากเมื่อครู่นางตกลงไปในน้ำจริงๆ ละก็…

นางนึกถามตัวเองอย่างไม่เต็มใจอีกครั้ง พลันเอ่ยออกมาเสียงดัง

“ในเมื่อท่านมาถึงที่นี่แล้ว เหตุใดจึงยังจะหลบซ่อนอยู่อีกเล่า”

นางพูดพลางมองดูพีระมิดในมือ

ทว่าบนผลึกที่เปรียบเสมือกระจกนั้นยังคงมีกลุ่มควันสีดำปกคลุมอยู่

ในใจฉู่หลิวเยว่เต็มไปด้วยความสงสัยมาถึงนี้แล้ว อีกฝ่ายก็ถึงกับยื่นมือเข้ามาช่วยนาง แต่เพราะเหตุใดเขาถึงไม่ออกมาแสดงตัวล่ะ

สุดท้ายแล้ว ไม่ว่าจะเกิดอันใดขึ้นในพื้นที่แห่งนี้ เขาก็จะไม่ยอมให้นางรับรู้อย่างนั้นหรือ?

ทว่าในที่สุดเสียงอันทุ้มต่ำ และฟังดูเกียจคร้านก็ดังแว่วมา

“ส่งของในมือเจ้ามาให้ข้า แล้วข้าจะพาเจ้าออกไปจากที่นี่”

ฉู่หลิวเยว่ชะงัก

อีกฝ่ายมาที่นี่ เพื่อพีระมิดสีเงินนี้จริงๆ ใช่หรือไม่?

นางไม่เคยได้ยินเสียงนี้มาก่อน แต่นางสัมผัสได้ถึงการดูถูกเหยียดหยามจากเจ้าของเสียงที่หลบอยู่ในนั้น

ตัวตนของเขานี้ต้องไม่ธรรมดาเป็นแน่ และแน่นอนว่าความแข็งแกร่งของเขาก็ทรงพลังมากเช่นกัน

มิเช่นนั้นอีกฝ่ายคงยื่นมือเข้ามาช่วยนางภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ไม่ได้

ฉู่หลิวเยว่ขมวดคิ้วหนักกว่าเดิม

นางลำบากมากว่าจะได้พีระมิดนี้มา และถ้านางยื่นมันให้ง่ายๆ แบบนี้…นางต้องไม่ได้มันคืนมาแน่

ด้วยเหตุผลบางอย่างที่ไม่สามารถอธิบายได้ นางมักจะรู้สึกว่าพีระมิดนี้มีความสำคัญต่อนางมาก

ราวกับว่า…มันเคยเป็นของนางมาก่อน

ตัวนางเองก็รู้ว่าเหตุผลนี้มันอาจฟังดูเพ้อเจ้อ ทว่าในเมื่อมันอยู่ในมือนางแล้ว เหตุใดนางต้องมอบมันให้ผู้อื่นด้วยเล่า

“เงื่อนไขเช่นนี้ถึงตายข้าก็ทำให้ไม่ได้ โปรดเปลี่ยนคำขอของท่านด้วย”

อย่างใดเสียอีกฝ่ายก็ช่วยชีวิตนางไว้ และฉู่หลิวเยว่ก็ไม่อยากสร้างปัญหา

นอกจากนี้นางยังตระหนักถึงสถานการณ์ปัจจุบันได้อย่างดี แม้ว่าตอนนี้นางจะได้เป็นนักรบระดับสามแล้ว แต่ก็ไม่ได้หมายความว่านางเต็มใจที่จะต่อสู้กับคนที่แข็งแกร่งเช่นนี้

ท่ามกลางสถานการณ์อันตรายในตอนนี้ การหาเรื่องใส่ตัวคงใช่ความคิดที่ดีเท่าใด

“ไม่ได้” ดูเหมือนชายคนนั้นจะคาดเดาไว้แล้วว่าฉู่หลิวเยว่ต้องปฏิเสธแน่ เขาจึงตอบปัดด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่งไร้น้ำโห

“นั่นคือของรักของภรรยาข้า ข้าต้องเอามันกลับไป” ฉู่หลิวเยว่ผงะไปทันที

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน