ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 45

เมื่อได้ยินเหยียนเก๋อพูดถึง นายท่าน ห้องโถงที่เคยเสียงดังโวยวายก็เงียบลงทันที

ทุกคนต่างมองหน้ากันแล้วคิดไม่ถึงว่านี่จะเป็นความประสงค์ของนายท่านผู้ลึกลับของเจินเป่าเก๋อ

หากเป็นเหตุผลอื่นก็ยังเถียงได้สักคำสองคำ แต่ใครจะรู้ว่าจริงๆ แล้วคนผู้นั้นจะออกหน้า…

คนที่ไม่มีใครกล้าเข้าไปแส่หาเรื่องได้!

เหยียนเก๋อหัวเราะเจื่อนๆ แล้วเอ่ยขึ้น

“ทุกท่านโปรดวางใจ เพื่อชดเชยการสูญเสียในวันนี้ข้าจะส่งของขวัญเล็กๆ น้อยๆ ให้แขกผู้มีเกียรติทุกท่านในภายหลัง โปรดยกโทษให้ข้าด้วย”

เมื่อเหยียนเก๋อกล่าวเช่นนั้น สีหน้าของทุกคนจึงผ่อนคลายลงมาบ้าง

ถือว่าหยวนๆ ให้ แน่นอนว่าทุกคนเห็นแก่หน้านายท่าน

“คุณชายรองเหยียนเกรงใจเกินไปแล้ว ในเมื่อเป็นคำขอของนายท่าน พวกเราก็ไม่พูดอะไรให้มากความหรอก”

“ใช่! เจินเป่าเก๋อทำการค้าขายในเมืองหลวงมาหลายปีแล้ว พวกเราจะทำให้เป็นเรื่องใหญ่ทำไม รออีกหน่อยก็ได้!”

“ของขวัญอะไรกัน คุณชายรองเหยียนเกรงใจเกินไปแล้ว!”

สิ่งที่พวกขุนนางเกือบทั้งหมดในเมืองหลวงที่อยู่ตรงนี้สนใจมากที่สุดไม่ใช่เงิน แต่เป็นสถานะและหน้าตาทางสังคมมากกว่า

ถ้าหากร้านอื่นยกเลิกการประมูลกะทันหันเช่นนี้ พวกเขาจะไม่ยอมปล่อยมันไปแน่นอน แต่นี่คือเจินเป่าเก๋อ

อย่างน้อยพวกเขาก็ยังพอมีความยำเกรงอยู่บ้าง

เหยียนเก๋อพูดต่อด้วยรอยยิ้ม

“ขอบคุณทุกท่านมากจริงๆ อีกเดี๋ยว ข้าจะให้คนของเจินเป่าเก๋อนำยาบรรลุขั้นแก่ทุกท่าน ท่านละหนึ่งเม็ดเพื่อเป็นการไถ่โทษ”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ทุกคนก็ประหลาดใจอีกครั้ง

ยาบรรลุขั้น!?

นั่นเป็นยาล้ำค่าหายากเชียวนะ

การบรรลุขั้นจากผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสามไปสู่ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสี่นั้นเป็นอุปสรรคที่ใหญ่หลวงที่ผู้ฝึกยุทธ์ทุกคนต้องเผชิญ

มีคนมากมายที่ชาตินี้ไม่สามารถทะลวงได้สำเร็จและอยู่ในขอบเขตของผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสามไปตลอดชีวิต

แต่ถ้าหากใช้ยาบรรลุขั้น โอกาสสำเร็จก็จะเพิ่มเป็นสองเท่า!

สองเท่านี้ฟังดูไม่แข็งแกร่งมาก แต่สามารถช่วยบางคนฝ่าฟันอุปสรรคไปอย่างราบรื่นและบรรลุไปอีกขั้นหนึ่งได้!

นี่เป็นสมบัติที่ล้ำค่ามากจริงๆ

คนธรรมดาชาตินี้คงไม่มีวันได้ครอบครองแม้แต่เม็ดเดียว!

และถึงแม้จะมีตระกูลใหญ่สี่ตระกูล แต่พวกเขาก็อาจจะได้ครอบครองไม่กี่เม็ดเท่านั้น

แต่เจินเป่าเก๋อ…บอกว่าจะให้พวกเขาคนละหนึ่งเม็ด!

ที่นี่มีประมาณยี่สิบสามสิบคน คนละหนึ่งเม็ด เช่นนั้นก็แสดงว่า…

และนี่เป็นเพียงสำหรับชดใช้ให้พวกเขาเท่านั้น!

เจินเป่าเก๋อมีอำนาจร่ำรวยมหาศาลจริงๆ

สีหน้าของบางคนเปลี่ยนไปอีกครั้ง และพวกเขาก็แอบเริ่มทบทวนสถานะของเจินเป่าเก๋อ

มียาบรรลุขั้นมากมายขนาดนี้ จะต้องไม่ได้อาศัยแค่อำนาจเงินเพียงอย่างเดียว…

ผู้ที่หนุนอยู่เบื้องหลังเจินเป่าเก๋อคือใครกันแน่

แล้วนายท่านคนนั้นที่ไม่เคยเผยโฉมหน้าให้เห็นของพวกเขาคือใครกันแน่

ยาบรรลุขั้นสามารถทุเลาความไม่พอใจของทุกคนได้สำเร็จ หรือต่อให้ไม่พอใจยังไงก็ไม่มีใครกล้าพูดสิ่งใดอีก

ทันใดนั้นก็มีคนหัวเราะขึ้นมาเสียงดัง

“คุณชายรองเหยียน คราวนี้เจินเป่าเก๋อเข้าเนื้อตัวเองไปเยอะกระมัง นายท่านของพวกท่านทำขนาดนี้เพื่อฮูหยินโดยไม่เสียดายจริงๆ”

เหยียนเก๋อยืดหลังตรงแล้วยิ้มให้อย่างสุภาพ

“ไม่ขนาดนั้นหรอก นายท่านของพวกเรากับฮูหยินรักกันเหนียวแน่น เพียงแค่ให้ฮูหยินยิ้มได้ นี่ไม่นับว่านักหนาอะไรหรอก”

ทุกคนพากันหัวเราะคิกคัก ไม่นานก็ยืนขึ้นแล้วกล่าวคำอำลาตามมารยาท

ไม่นานทุกคนในห้องโถงก็กลับกันไปหมดแล้ว เจินเป่าเก๋อจึงเหลือเพียงเหยียนเก๋อและคนรับใช้ไม่กี่คน

รอจนกว่าคนพวกนั้นหายไปกันหมดแล้วก็ปิดประตูใหญ่ ในที่สุดเหยียนเก๋อก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขาถูใบหน้าหยาบกร้านของตัวเองแรงๆ จากนั้นหันหลังกลับเข้าไปในห้องด้านหลังห้องโถงและรีบถามบ่าวรับใช้

“นายท่านมีฮูหยินตั้งแต่เมื่อไหร่ฮะ!”

สวรรค์รู้ดีว่าตอนที่เขาเปิดอ่านจดหมายของนายท่านนั้น เขาถึงกับตกตะลึงจนแทบสิ้นสติไปแล้ว

บ่าวรับใช้คนนั้นกระแอมไอ

“ข้าก็เพิ่งรู้วันนี้เหมือนกัน น่าจะ…เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นไม่นานนี้ขอรับกระมัง…”

“เจ้าติดตามนายท่านทุกวัน เจ้าไม่รู้เลยหรือ!”