ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 51

ซือถิงมองหญิงสาวที่ปรากฏตัวตรงหน้าเขา และกวาดสายตามองนางอย่างรวดเร็ว

ไม่บาดเจ็บเลยสักนิด

ดูเหมือนนางจะไม่ได้เจออุปสรรคใดๆ เลยด้วยซ้ำ

แต่ทว่า นี่มันผิดปกติเกินไป

ถ้าระหว่างทางฉู่หลิวเยว่เลือกเดินผิดทาง เมื่อติดกับดักค่ายกล นางจะต้องเจออุปสรรคอะไรบางอย่างบ้างสิ

แต่ดูท่าทางนางราวกับมาเดินเล่นก็มิปาน

แต่ถ้าหากนางไม่เจอกับอุปสรรคใดๆ ล่ะก็ นางน่าจะมาถึงตั้งนานแล้ว อย่างน้อยก็น่าจะใช้เวลาพอๆ กับเขา

แต่กลับช้ากว่าเขาไปหนึ่งก้าว

ซือถิงจ้องหน้านางเพื่อต้องการเห็นอะไรบางอย่าง แต่ในส่วนลึกของแววตาเปล่งประกายกลับสงบนิ่ง ไม่เห็นสิ่งใดผิดแปลกไปทั้งนั้น

ดูเหมือนว่าไม่มีสิ่งใดในโลกนี้สามารถสั่นคลอนความคิดของนางได้

“เจ้าก็เร็วเหมือนกันนี่”

ซือถิงกล่าวสั้นๆ

ฉู่หลิวเยว่แบมือยักไหล่

“หากเทียบกับเจ้าแล้วข้ายังช้าไปหนึ่งก้าว”

ซือถิงไม่เอ่ยสิ่งใดอีก แล้วหันตัวออกไป

การแข่งขันครั้งนี้ไม่มีอะไรต้องร้อนใจ ตัวแปรเดียวอาจเป็นฉู่หลิวเยว่ผู้นี้ก็ได้

แต่เห็นได้ชัดว่านางไม่คิดที่จะแสดงพลังความสามารถที่แท้จริงออกมา หากเป็นเช่นนั้นค่อยหาเวลาสืบต่อภายหลังก็ไม่สาย

ฉู่หลิวเยว่ก็ไม่ได้พูดให้มากความแล้วเดินต่อไปข้างหน้า

เมื่อเดินผ่านที่ไหนสักแห่ง นางจ้องมองหินก้อนนั้นที่เหมือนหินโม่ตรงใต้ฝ่าเท้าของนาง

ใครจะไปคิดว่าตรงคือจุดศูนย์กลางของค่ายกล

หากมองดูผิวเผินก็เหมือนกับก้อนหินธรรมดาทั่วไป แต่ที่จริงแล้วมันกลับซ่อนเร้นพลังแกร่งกล้าที่สุดของค่ายกลเอาไว้อย่างแยบยล

ขอแค่เดินผ่านตรงนี้ไป ทางออกก็ไม่ไกลแล้วล่ะ

ร่างของซือถิงหายตัวไปอย่างรวดเร็ว และฉู่หลิวเยว่ก็ตามหลังเขาไปติดๆ

…

ซือถิงเดินออกจากป่าโดยไร้ซึ่งอุปสรรค พวกซุนจ้งเหยียนทั้งสามคนก็รออยู่ตรงนั้นก่อนแล้ว

เขาปลดธงลงมาอย่างง่ายดาย ในขณะเดียวกัน ดอกไม้ไฟก็พุ่งขึ้นจากธงสู่ท้องฟ้า

ปัง!

ด้วยดอกไม้ไฟที่บานสะพรั่งบนท้องฟ้าหมายความว่าได้มีผู้ชนะอันดับหนึ่งของการสอบปรมาจารย์แล้ว

“ซือถิง เจ้าก้าวหน้าขึ้นมากจริงๆ คราวนี้ใช้เวลาหาทางออกเพียงไม่ถึงครึ่งชั่วโมง”

ซุนจงเหยียนกล่าวชื่นชม

ซือถิงยกมือคารวะด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง

“ขอบคุณผู้อาวุโสซุนที่ชื่นชม ศิษย์ยังมีข้อบกพร่องอีกมาก”

“ปีนี้เจ้าอายุเพียงสิบห้าปี และเจ้าเป็นปรมาจารย์ขั้นที่สามแล้ว หวังว่าอนาคต อันดับหนึ่งนี้สมควรเป็นชื่อของเจ้าตลอดไป!”

ชายวัยกลางคนอีกหัวเราะชอบใจ