ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 567

วิธีนี้มันอันตรายเกินไป มีหรือที่เขาจะยอมให้ฉู่หลิวเยว่ทำเช่นนั้น?

“วันนี้เจ้าเพิ่งทะลวงผ่านระดับสี่ จะไปเสี่ยงอันตรายแบบนั้นได้อย่างใด! และถ้าต้องมีใครสักคนทำมัน ก็ควรจะเป็นเหล่าผู้อาวุโส!”

เขาคือเจ้าสำนักชงซูเก๋อ และไม่มีใครที่เหมาะสำหรับหน้าที่นี้ไปมากกว่าเขาแล้ว

ทว่าฉู่หลิวเยว่กลับส่ายหน้า

“ท่านอาจารย์ สภาพร่างกายของท่านเป็นเช่นไร ท่านน่าจะรู้อยู่แก่ใจดี”

อวี้ฉือซงขมวดคิ้วฉับ

“อย่างใดก็ต้องไม่ใช่เจ้า!”

บนโลกนี้ มีที่ไหนเขาให้ผู้ฝึกตนรุ่นเยาว์ทำเรื่องเช่นนี้กันบ้าง!

“ถ้าหาคนที่เหมาะสมไม่ได้ เช่นนั้นก็ใช้วิธีอื่น! ให้ตายข้าก็ไม่มีวันยอมเด็ดขาด!”

ฉู่หลิวเยว่คิดไว้แล้วว่าเขาต้องมีปฏิกิริยาเช่นนี้

ความจริงแล้วเดิมทีนางไม่ได้ตั้งใจจะบอกอวี้ฉือซง แต่ที่นี่คือชงซูเก๋อ ย่อมเป็นไปไม่ได้ที่การกระทำของนางจะรอดพ้นสายตาของเขา

ซึ่งทำให้มันชัดเจนไปเลยตอนนี้ ย่อมดีกว่ามานั่งวุ่นวายกันทีหลัง

นางยืนรออยู่ด้านข้างเงียบๆ กระทั่งอวี้ฉือซงพูดจบ ถึงได้รีบชี้แจ้งออกไป

“ท่านอาจารย์ นี่เป็นทางออกเดียวในตอนนี้ที่เป็นไปได้มากที่สุด หากไม่สามารถแก้ไขได้โดยเร็วที่สุด ภูเขาชิงหยวนทั้งหมดจะถูกทำลายโดยสมบูรณ์ ท่านจะยอมให้มันเป็นเช่นนั้นหรือ?”

ชงซูเก๋ออยู่มาได้ตั้งหลายร้อยปี และถูกสร้างขึ้นบนภูเขาชิงหยวนมาตั้งแต่อดีตกาล

หากเขาคิดจะทอดทิ้งภูเขาชิงหยวน ก็ไม่ต่างจากการปาระเบิดลูกใหญ่ใส่สาวกทั้งหมดของชงซูเก๋อ

“ท่านปกป้องชงซูเก๋อมาด้วยความยากเย็นถึงเพียงนี้ ท่านจะยอมให้เกิดภาพนั้นขึ้นจริงๆ หรือ?”

อวี้ฉือซงหลับตาด้วยความเจ็บปวด

“แน่นอนว่าข้าไม่มีวันยอม ตราบใดที่รักษาชงซูเก๋อไว้ได้ ต่อให้ต้องแลกด้วยชีวิตข้าก็ยอม และข้าจะไม่มีวันลังเล! แต่หลิวเยว่…มันต้องไม่ใช่เจ้า…ไม่ได้เด็ดขาด…”

“ท่านอาจารย์ ที่ข้ามาแจ้งให้ท่านทราบ ก็เพราะข้ามั่นใจว่าตัวเองจะทำสำเร็จ” ฉู่หลิวเยว่เน้นย้ำคำต่อคำ

อวี้ฉือซงขมวดคิ้วและมองไปที่ฉู่หลิวเยว่

หว่างคิ้วของเด็กสาวตรงหน้าเต็มไปด้วยความตื่นตัวและมุ่งมั่นของคนรุ่นเยาว์

ทว่าการแสดงออกของนางนั้นดูนิ่งมาก ดวงตากลมเสมือนหยกสีดำคู่นั้นมีเพียงความเงียบสงบ

บ่งบอกว่านางมั่นใจมากเพียงใด!

หากใครก็ตามที่เห็นสีหน้าของนางในตอนนี้ ก็เกรงว่าจะถูกนางโน้มน้าวใจเอาได้ง่ายๆ

อวี้ฉือซงหลับตา และในที่สุดก็สูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วจ้องมองดวงตาของฉู่หลิวเยว่อย่างจริงจัง

“หลิวเยว่ ข้าซาบซึ้งในสิ่งที่เจ้าต้องการจะทำมาก แต่ถ้ามันคือสิ่งที่เป็นภัยคุกคามต่อตัวเจ้า ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าทำแน่ๆ เว้นเสียแต่ว่า…เจ้าจะพิสูจน์ให้ข้าเห็น ว่าเจ้าสามารถรับมือกับมันได้จริงๆ”

มันคือการยื่นหมูยื่นแมวเพื่อพิสูจน์ความแข็งแกร่งของนาง

แน่นอนว่า อวี้ฉือซงรู้ดีว่าความแข็งแกร่งของฉู่หลิวเยว่นั้น มีมากกว่าที่ปรากฏให้คนทั่วไปได้เห็นเสียอีก

และการที่นางคว้าอันดับหนึ่งจากงานหมื่นทูรมาได้นั้น ก็ถือเป็นคำอธิบายข้อสงสัยต่างๆ นาๆ ได้แล้ว

ทว่าสำหรับเรื่องนี้มันซับซ้อนมาก จนเขาไม่กล้าเสี่ยง

ฉู่หลิวเยว่กะพริบตา มุมริมฝีปากของนางขยับยกเล็กน้อย

“ย่อมได้”

พลันทั่วทั้งห้องโถงก็ตกอยู่ในความเงียบ

ฉู่หลิวเยว่ยืนอยู่ที่นั่นอย่างเงียบๆ แล้วค่อยๆ ปิดตาของนางช้าๆ

และในชั่วพริบตา พลังดั้งเดิมอันทรงพลังก็หลั่งไหลออกมาจากร่างกายของนาง!

ความกดดันอันน่าสะพรึงแผ่ขยายออกเป็นวงกว้าง!

ระดับสี่ขั้นต้นแน่หรือ!

อวี้ฉือซงจ้องฉู่หลิวเยว่ตาไม่กะพริบ และต้องการดูว่านางไปเอาความมั่นใจนี้มาจากแห่งใด

เพราะวิทยายุทธ?

หรือวัตถุโบราณที่อยู่ในครอบครอง?

หรือเป็นอย่างอื่น?

แต่ในไม่ช้า เขาก็เริ่มตระหนักว่าลมปราณในร่างกายของฉู่หลิวเยว่กำลังเพิ่มขึ้น!

และในไม่กี่อึดใจ นางก็ทะลวงได้ถึงระดับสี่ขั้นกลางแล้ว!

อวี้ฉือซงเบิกตาโพล่งอย่างตกใจ

เป็นไปได้หรือไม่ว่าก่อนหน้านี้ ฉู่หลิวเยว่จะซ่อนความแข็งแกร่งที่แท้จริงของนางไว้?

หรือความจริงแล้ว ขอบเขตของนางจะผ่านพ้นระดับสี่ขั้นต้นไปนานแล้ว…

ไม่สิ!

ลมปราณรอบตัวนางยังคงเพิ่มความแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ!

จนจะถึงจุดสูงสุดของระดับสี่อยู่แล้ว!

อวี้ฉือซงเอ่ยปากถามอย่างลืมตัว

“นาง…ความจริงแล้วนางอยู่ระดับใดกัน?”

คำถามนี้ถูกส่งไปยังเชียงหว่านโจวที่อยู่ข้างกัน

เชียงหว่านโจวตอบอย่างตรงไปตรงมา

“ข้าเองก็ไม่ทราบ”

สาบานเลยว่าเขาไม่รู้จริงๆ

และรู้เพียงว่าฉู่หลิวเยว่แข็งแกร่งกว่าเขา ก็เท่านั้น

และไม่นานอวี้ฉือซงก็จำต้องตกตะลึงอีกครั้ง เมื่อลมปราณและแรงดันรอบตัวฉู่หลิวเยว่ พุ่งทะลวงขึ้นสู่นักรบระดับห้า!

ทว่าสิ่งที่ทำให้อวี้ฉือซงรู้สึกอึ้งยิ่งกว่าเดิมก็คือ ฉู่หลิวเยว่ไม่ได้ตั้งใจจะหยุดอยู่แค่นี้!

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน