ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 61

“อะไรนะ เจ้าจะสอบผู้ฝึกยุทธ์หรือ”

อาจารย์ท่านนั้นถึงกับอึ้งกิมกี่

“เจ้าสอบปรมาจารย์มาแล้วมิใช่หรือ”

ฉู่หลิวเยว่อธิบาย

“ท่านอาจารย์ วันนี้ข้าเพิ่งเข้าเรียนวันแรก ยังไม่ทันได้เลือกเลยว่าจะเรียนสาขาใด ดังนั้นคงสามารถสอบผู้ฝึกยุทธ์ได้ใช่หรือไม่”

“นี่เจ้า…” อาจารย์ท่านนั้นชะงักค้าง “พูดเช่นนี้ก็ถือว่าไม่ผิดหรอกนะ แต่ว่า…แต่คือ ก่อนหน้าไม่เคยมีกรณีเช่นนี้เลยนี่นา”

โดยทั่วไปแล้ว แม้ว่าบางคนจะมีพรสวรรค์หลายอย่าง แต่ก็มักจะเลือกการฝึกฝนที่ถนัดเพียงประเภทเดียวเท่านั้น

ตัวอย่างเช่น บุคคลที่สามารถเป็นปรมาจารย์มักจะใช้พลังจำนวนมากในการสร้างค่ายกลแทนการฝึกฝนของผู้ฝึกยุทธ์

พลังขอแต่ละคนมีขีดจำกัด หากจับปลาสองมือ สุดท้ายก็ทำได้ไม่ดีสักอย่าง

ยิ่งไปกว่านั้น ชีพจรของฉู่หลิวเยว่หาได้สมบูรณ์ไม่ การเป็นปรมาจารย์คือทางเลือกที่ดีที่สุด หรือนางมีอะไรที่ยอมไม่ได้ ถึงได้อยากเข้าร่วมการสอบของผู้ฝึกยุทธ์นัก

“สำนักไม่ได้มีกฎเกณฑ์ว่าคนหนึ่งจะสอบได้เพียงอย่างเดียว หากแม่หนูผู้นี้อยากสอบนัก ข้าก็จะให้โอกาสก็แล้วกัน”

อาจารย์ท่านนั้นเงยหน้ามองแวบหนึ่งด้วยความตกตะลึง จากนั้นก็น้อมคำนับ

“คารวะผู้อาวุโสซุน”

ฉู่หลิวเยว่ก็หันไปมองเช่นกัน จากนั้นจึงก้มศีรษะอย่างขอบคุณ

ตอนแรกนางคิดจะขอร้องด้วยตนเอง ไม่คิดเลยว่าซุนจ้งเหยียนจะมาช่วยพูดให้แก่นาง ดูท่าทางแล้วเหมือนเขาคิดจะสนับสนุนนางอย่างเต็มที่

ขนาดซุนจ้งเหยียนก็เอ่ยปากแล้ว คนอื่นก็มิกล้าขัดอีกต่อไป

อาจารย์ท่านนั้นลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยความลำบากใจ

“ถ้าเจ้าอยากสอบก็ไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้ แต่…ตรงนี้เขาสอบเสร็จกันแล้ว รอบชิงชนะเลิศก็จบสิ้นไปแล้ว หากเจ้าอยากสอบล่ะก็ ต้องสู้กันตัวต่อตัวเพื่อตัดสินแพ้ชนะ แต่ทว่าตอนนี้ไม่มีตัวเลือกที่เหมาะสมกับเจ้า!”

ฉู่หลิวเยว่เชิดคางขึ้น

“นี่มีตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุดมิใช่หรือ”

“ฉู่เซียนหมิ่นหรือ” อาจารย์ท่านนั้นพูดด้วยความตกใจ แล้วรู้สึกเหลือเชื่อ “เจ้าอยากสู้กับผู้ที่ได้อันดับหนึ่งอย่างนั้นหือ เจ้าไม่ได้เข้าใจผิดใช่หรือไม่”

ฉู่หลิวเยว่คงมิใช่ผู้โง่เขลาหรอกกระมัง

ชีพจรดั้งเดิมนางพิการ เกรงว่าแม้กระทั่งผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหนึ่งนางก็ยังสู้ไม่ไหว แล้วนางจะสามารถสู้กับผู้ที่ใกล้จะบรรลุผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสี่อย่างฉู่เซียนหมิ่นได้อย่างไร

เมื่อลงสนามแล้ว คงรอแค่ให้นางแพ้อย่างเดียว

ฉู่หลิวเยว่ชะงักไปครู่หนึ่ง ทันใดนั้นก็เหยียดยิ้ม

“ไม่ผิดแน่นอนเจ้าค่ะ เพราะว่า…ข้าต้องการคว้าเอาที่หนึ่งมาให้ได้!”

…

นางพูดพร้อมกับหันไปยิ้มให้อาจารย์ท่านนั้น

“อาจารย์ โปรดอนุญาตให้จัดการแข่งขันครั้งนี้ด้วยเถิดเจ้าค่ะ”

เมื่อเห็นว่าทั้งสองต่างยินยอมพร้อมใจกัน ผู้อื่นก็ขัดไม่ได้เป็นธรรมดา

“ได้! เช่นนั้นก็เพิ่มการแข่งขันอีกรายการ แต่ว่าข้าข้อย้ำอีกครั้ง ต้องสิ้นสุดกันแค่ตรงนี้!”

ฉู่หลิวเยว่ไม่ปฏิเสธ

หรงจิ้นมองมาทางหญิงสาวจากที่ไกลๆ ด้วยแววตาสับสน

จากหญิงสาวที่เคยอ่อนแอ บัดนี้กลายมาเป็นอัจฉริยะด้านปรมาจารย์

นางจงใจมาที่แห่งนี้ เพราะต้องการพิสูจน์อะไรบางอย่างต่อหน้าเขาอย่างนั้นหรือ

ทว่ารอนานแล้ว ฉู่หลิวเยว่กลับไม่ปรายตามองมาทางนี้เลยสักนิด ราวกับว่าไม่ได้สนใจเขาตั้งแต่แรก

หรงจิ้นรู้สึกโมโหแปลกๆ จากนั้นจึงหันไปมองฉู่เซียนหมิ่น แล้วเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

“รักษาเนื้อรักษาตัวด้วย อย่าให้ข้าเป็นห่วง ข้าจะรอเจ้าคว้าที่หนึ่งกลับมา แล้วข้าจะฉลองให้กับเจ้า”

Next