ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 69

เมื่อได้ยินดังนั้นยังจะมีใครที่ไม่เข้าใจอีกว่าฉู่หลิวเยว่เตรียมการมาก่อนล่วงหน้ามาอย่างดี

นางแอบซื้อบ้านเอาไว้ตั้งนานแล้วรอจนกระทั่งสอบเข้าสำนักเทียนลู่ได้จึงมาตัดขาดกับตระกูลฉู่

ต้องทำเช่นนี้ นางถึงจะสามารถหลุดพ้นออกไปจากตระกูลฉู่ได้

เมื่อเห็นว่าฉู่หลิวได้เตรียมการอย่างรอบคอบเอาไว้แล้ว ผู้อาวุโสและคนอื่นก็รู้สึกอับอายขายขี้หน้าจนอยากตายไปจากตรงนี้ให้พ้นๆ

หากเมื่อก่อนฉู่หนิงและฉู่หลิวเยว่ทำเช่นนี้ พวกเขาจะไม่คัดค้านเด็ดขาด และพวกเขาจะแอบกำจัดรอยด่างพร้อยของตระกูลไปเสียให้พ้นๆ หน้า

ตอนนี้สถานะของฉู่หลิวเยว่ได้เปลี่ยนไปแล้วโดยสิ้นเชิง นี่ไม่เท่ากับว่าพวกเขาโดนฉู่หลิวเยว่สลัดทิ้งหรอกหรือ

หากเรื่องนี้ลือกันไปไกล ไม่รู้ว่าคนในตระกูลฉู่จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน!

“ผู้อาวุโส ฉู่หลิวเยว่กำเริบใหญ่แล้ว ข้าว่าไม่จำเป็นต้องเก็บนางเอาไว้อีกต่อไปแล้ว!” ฉู่เยี่ยนสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วเริ่มหันไปเกลี้ยกล่อมผู้อาวุโส

มาถึงคราวนี้แล้วยังจะกลัวเสียหน้าอะไรอีก ต้องจัดการขั้นเด็ดขาดตัดไฟเสียตั้งแต่ต้นลมถึงจะเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด!

แต่ทว่าเรื่องนี้ไม่ใช่ทุกคนที่จะเห็นด้วย

“ข้าไม่คิดว่าเรื่องนี้ไม่ควรรีบร้อนนัก ถึงอย่างไรฉู่หลิวเยว่ก็เป็นอัจฉริยะที่หายากเช่นกันและไม่ว่าตระกูลไหนต่างก็ต้องการนางทั้งนั้น! หากเราปล่อยนางไปเช่นนี้ มันจะไม่เป็นการสูญเสียครั้งใหญ่หรอกหรือ”

“นั่นน่ะสิ อย่างไรเสียทั้งคู่ก็เป็นทายาทสายตรงของตระกูลฉู่ เรื่องการตัดขาดความสัมพันธ์นั้นสำคัญมาก ตอนนี้ท่านประมุขยังไม่อยู่อีกด้วย เราต้องระวังให้มากขึ้น…”

แต่ผู้อาวุโสกลับรู้สึกระคายหูเมื่อได้ยินเช่นนี้ เขาจึงปรายหางตามองคนที่พูดด้วยสายตาเย็นชา

“ทำไม พวกเจ้าไม่เชื่อข้า หรือคิดว่าข้าไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจเองหรือไร”

“ผู้อาวุโสโปรดเข้าใจข้าผิดนะ พวกเราไม่ได้หมายความ…”

“หึ ฉู่หลิวเยว่มีจิตใจต่ำช้า การกระทำก็ช่างโหดร้าย! หมินหมิ่นเป็นน้องสาวของนาง แต่กลับทำร้ายนางอย่างไร้ความปรานี! ยิ่งไปกว่านั้น นางเคียดแค้นตระกูลฉู่ขนาดนี้ แว้งกัดอย่างกับงูพิษ เก็บไว้ในตระกูลต่อไปมีแต่หายนะ!”

ฉู่เยี่ยนเอ่ยเหยียดหยาม

สีหน้าของผู้อาวุโสดูลังเลแล้วเขาก็เงียบมักพักหนึ่งแล้ว

หลังจากตกใจ เขาคิดอย่างรอบคอบ แต่ต้องการตกปากรับคำกับเรื่องนี้ทันที

เหนือสิ่งอื่นใด ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับฉู่หนิงและลูกสาวของเขาย่ำแย่มานานเหมือนมีกำแพงแทรกอยู่ตรงกลาง หากจะบอกว่าพวกเขาไม่รู้สึกเกลียดชังเขาเลย เขาไม่เชื่ออย่างแน่นอน

หากฉู่หลิวเยว่อยู่ในตระกูลฉู่ต่อไป ในอนาคตนางก็จะได้รับการยกย่องอย่างสูงแน่นอน

หากวันใดเมื่อนางเติบโตขึ้นจริงๆ เกรงว่าวันนั้นเขาคงตกที่นั่งลำบากเป็นแน่

เพียงแต่ว่าทางด้านท่านประมุขนั้น…เขาคงรับมือไม่ไหวแน่นอน

“ผู้อาวุโส แม้ว่าฉู่หลิวเยว่จะมีพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยม แต่นางก็มีนิสัยดื้อรั้นและร้ายกาจ นางอยู่ที่ตระกูลนี้ต่อไปไม่ได้จริงๆ! ยิ่งไปกว่านั้น หลังจากออกจากตระกูลไปแล้ว อนาคตของนางคงไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ ไม่จำเป็นต้องตื่นตระหนกเกินไป ส่วนฉู่หนิง…ก็แค่คนพิการจะต้องไปสนใจทำไม”

ฉู่เยี่ยนเอ่ยเสียงทุ้มต่ำ

ผู้อาวุโสสูงสุดในตระกูลได้แต่กัดฟันกรอดๆ

“ใครก็ได้ เอากระดาษกับพู่กันมา!”

เรื่องนี้ฉู่หลิวเยว่เป็นฝ่ายเอ่ยปากเอง ในอนาคตเมื่อท่านประมุขออกจากบำเพญตบะแล้ว หากต้องหาผู้รับผิดชอบ ก็ต้องเป็นความผิดของฉู่หลิวเยว่!

“ไม่ต้อง ข้าได้เขียนคำชี้แจงตัดขาดกับตระกูลและรายละเอียดการแบ่งทรัพย์สินเอาไว้แล้ว”

ฉู่หลิวเยว่พูดพลางหยิบกระดาษสองแผ่นจากแขนของนางแล้วยื่นมันออกมาด้วยความบริสุทธิ์ใจ