ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 705
สรุปบท บทที่ 705 ครึ่งปีก: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
บทที่ 705 ครึ่งปีก – ตอนที่ต้องอ่านของ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
ตอนนี้ของ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายการเกิดใหม่ทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 705 ครึ่งปีก จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
ผู้อาวุโสชิวซีตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ยกหลังมือของเขาขึ้นต้านในทันที
มู่ชิงเห่อยกแขนคว้าฝักกระบี่ขึ้นสกัดลูกธนูดำนั้นทันพอดี!
ตึง!
ได้ยินเสียงกระแทกดังชัดเจน!
ใบหน้าของมู่ชิงเห่อเปลี่ยนไปเล็กน้อย
พลังที่อยู่ในลูกศรนี้แข็งแกร่งมากทำให้แขนของเขาชาไปครึ่งหนึ่ง
แต่ทว่าในครั้งนี้เขาไม่ได้หยุดลูกธนูนั้นได้อย่างสมบูรณ์ เพียงแต่เบี่ยงมันไปจากทิศทางเดิมเล็กน้อย
ผู้อาวุโสชิวซีโกรธมาก แต่มันก็สายเกินไปที่จะใช้อุบายอื่นๆ และทำได้เพียงคว้าน้ำเหลว
ลูกธนูนั้นกลับถูกคว้าไว้ได้ แต่ฝ่ามือเขากลับร้อนราวกับถูกไฟไหม้
หางตาของผู้อาวุโสชิวซีกระตุกอย่างแรง แทบอยากจะปล่อยมือทันที!
แต่ด้วยผู้คนมากมายที่รายล้อมดูอยู่นั้น เขาจะทำแบบนั้นได้อย่างใดกันล่ะ?
เช่นนั้น เขาจึงต้องอดทนอย่างมาก และค่อยๆ กล้ำกลืนความเจ็บปวดนี้อย่างเงียบๆ
อย่างใดก็ตาม พลังของลูกธนูนั้นแรงเกินไป หลังจากที่ตกไปอยู่ในมือของเขา มันก็ยังไม่หยุดนิ่ง กลับยังคงหมุนอย่างบ้าคลั่ง!
พิ้ว!
ธนูลูกนั้นพุ่งออกจากมือของผู้อาวุโสชิวซี!
และเพราะก่อนหน้านี้ทิศทางถูกเบี่ยงไปเล็กน้อย ลูกธนูดอกสุดท้ายจึงยังคงพุ่งมาจากเหนือศีรษะของเขา มันบินเฉียดผ่านหนังศีรษะเขาไป!
ผู้อาวุโสชิวซีรู้สึกเหมือนเพียงนิดเดียวเท่านั้น หนังศีรษะของเขาก็จะถูกเปิดออกแล้ว!
แต่สิ่งที่ทำให้เขาเจ็บปวดที่สุดในเวลานี้ กลับไม่ใช่ความเจ็บปวดหนังศีรษะ แต่กลับเป็น…
มือของเขาค่อยๆ เหยียดออกเล็กน้อย เขามองลงมาอย่างรวดเร็ว
ฝ่ามือนั้นปรากฏรอยบาดแผลฉกรรจ์!
หัวใจของผู้อาวุโสชิวซีเต้นแรง
หากลูกธนูดอกนั้นพุ่งผ่านหว่างคิ้วของเขาจริงๆ… เกรงว่าชีวิตนี้คงไม่เหลือแล้ว!
หลังจากตกใจ สิ่งที่ตามมาคือความกลัว
หลังจากความกลัวกลับกลายเป็นความโกรธ
ผู้อาวุโสชิวซีรู้สึกว่าในใจของเขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น ทำให้เขาแทบบ้าคลั่ง
เขาเงยหน้าขึ้นมองไปที่พี่เหลยสี่ด้วยความอาฆาต
“เจ้า…”
“ข้าเหตุใด!?”
พี่เหลยสี่ยกมือขึ้น ธนูลูกนั้นบินกลับไปยังมือของเขาอีกครั้ง
เขามองดูและเช็ดลูกธนูบนเสื้อผ้าที่หยาบกร้านด้วยความรังเกียจ แล้วใส่มันกลับไปในกล่องธนู
ราวกับว่ามีสิ่งสกปรกบางอย่างอยู่บนนั้น
“อย่าให้ข้าต้องบอกพวกเจ้าเลย ตราบใดที่วันนี้มีข้า พี่เหลยสี่ยืนอยู่ตรงนี้ ใครหน้าไหนอย่าริอาจก้าวเข้ามายังค่ายกลนี้แม้แต่ก้าวเดียว”
พี่เหลยสี่กล่าวพลางมองผู้อาวุโสชิวซีด้วยสายตาตักเตือน
ดวงตาของเขาแดงก่ำ ใบหน้าเปี่ยมไปด้วยความโหดเหี้ยม เห็นได้ชัดว่าเขาโกรธมากจริงๆ
ทำให้ไม่ต้องสงสัยเลยว่าใครก็ตามที่ก้าวไปข้างหน้า เขาจะยิงทะลุหัวใจของฝ่ายตรงข้ามในทันที!
ภายในสนามเงียบอยู่ครู่หนึ่ง
แม้แต่ผู้อาวุโสชิวซีที่เป็นฝ่ายเสียเปรียบครั้งใหญ่ ก็ใช้เวลาอยู่ครู่หนึ่งถึงตอบกลับมา
เขาอ้าปากจะกล่าวอันใดบางอย่าง แต่กลับไม่รู้ว่าจะโต้ตอบอย่างใด
ความแข็งแกร่งของพี่เหลยสี่ในครั้งนี้…เหนือกว่าพวกเขาทุกคนอย่างแน่นอน!
ผู้อาวุโสชิวซีผู้ทะนงตน มักจะต่อสู้กับทุกสิ่ง
หากแต่เมื่อชีวิตเผชิญหน้าตกอยู่ในความเสี่ยง เขายังรู้ที่จะก้มศีรษะและยอมจำนนแต่โดยดี
ใครกันนะที่ทำให้ตนเองด้อยลงมาขนาดนี้?
ผู้อาวุโสชิวซีพยายามที่จะทำให้ท่าทีของเขาดูเป็นธรรมชาติ แต่ด้วยใบหน้าที่แข็งทื่อ มันกลับทรยศเขาและแสดงให้เห็นถึงความกังวลและความกลัวของเขาในเวลานี้
“เจ้า… เจ้าเป็นใครกัน? น้ำเสียงที่เย่อหยิ่งเช่นนี้? หรือว่าสัตว์อสูรระดับเก้านี้ คือสัตว์อสูรของเจ้า?”
พี่เหลยสี่มองเขาด้วยสายตาที่เวทนาราวกับมองคนตาย
“ดูเหมือนว่าตอนนี้เจ้าจะยังทรมานไม่พออีกสินะ?”
ในขณะที่เขาพูดเขาทำท่าทางที่จะยิงธนูอีกครั้ง
หัวใจของผู้อาวุโสชิวซีสั่นไหว เขาถอยหลังไปครึ่งก้าวโดยไม่รู้ตัว
ฉู่หลิวเยว่เหลือบมองไปที่เขา และมุมปากโค้งเล็กน้อย
แต่ไม่ได้หัวเราะออกมา
ทว่าการเย้ยหยันที่สื่อออกมานี้ ใครมันจะดูไม่ออกบ้าง?
ผู้อาวุโสชิวซีรู้สึกอับอาย แทบไม่หลงเหลือความเย่อหยิ่งบนใบหน้าแก่ๆ นี่แล้ว
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...