สรุปเนื้อหา บทที่ 707 สีสัน – ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ
บท บทที่ 707 สีสัน ของ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ในหมวดนิยายการเกิดใหม่ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
พี่เหลยสี่รับรู้ถึงการเคลื่อนไหว และพอหมุนศีรษะกลับไปมอง ก็พบว่าฉู่หลิวเยว่ไม่ถอยหลังกลับ ใบหน้าพลันบิดเบี้ยวด้วยความโกรธ
“นางหนูนี่! เบื่อชีวิตแล้วหรือไร!?”
ตอนนี้หากเป็นผู้อื่นล้วนคิดหลบหนีกันจ้าละหวั่น แต่นางกลับทำตรงกันข้ามแล้วรุดหน้าเข้ามาใกล้!
ช่างไม่จริงจังกับความเป็นความตายของชีวิตตัวเอาเสียเลย!
ทว่า บนใบหน้าของฉู่หลิวเยว่นั้นปราศจากความลังเลแม้แต่เพียงนิดเดียว นัยน์ตาดุจหยกสีนิลที่ลึกล้ำและสุกสกาวคู่นั้น บัดนี้ได้พรั่งพรูความเด็ดเดี่ยวแน่วแน่อันไร้เทียมทานและไอรังสีที่หนาวเสียดแทงจนถึงกระดูก
พี่เหลยสี่กำลังจะตะคอกด่าออกมาอีกรอบ เมื่อเห็นสีหน้าของนางเขาพลันหยุดชะงัก
บนใบหน้าสวยสดงดงามเปี่ยมไปด้วยความดื้อรั้น หว่างคิ้วของนางนั้นเผยให้เห็นความยึดมั่นในเกียรติของตนอย่างปิดไม่มิด!
ราวกับจะบอกว่า สำหรับเรื่องที่นางต้องการทำ ในใต้หล้านี้ย่อมไม่มีผู้ใดขัดขวางนางได้!
ทั้งสีหน้าเช่นนี้ ท่าทีเช่นนี้ รวมทั้งรังสีที่ให้ความรู้สึกเหนือกว่าจนผู้อื่นต้องยอมศิโรราบเช่นนี้…
พี่เหลยสี่เคยเห็นมันจากคนเพียงผู้เดียวเท่านั้น!
ฉู่หลิวเยว่ในตอนนี้ แตกต่างจากก่อนหน้านี้ที่ทำหน้าทำตาและฉีกยิ้มเจ้าเล่ห์ราวกับเป็นคนละคน!
มิรู้เพราะเหตุใด พี่เหลยสี่พลันรู้สึกว่าใบหน้าที่อยู่ตรงหน้าตนค่อยๆ ผสานเข้ากับใบหน้าหนึ่งในความทรงจำ!
เขาส่ายศีรษะของตนอย่างแรง…บ้าไปแล้วหรืออย่างใด!? นี่เขากำลังเปรียบเทียบฉู่หลิวเยว่กับองค์หญิงอยู่เช่นนั้นหรือ?
แต่…
แต่เมื่อความคิดนี้ได้ปรากฏออกมาแล้ว ก็ดูเหมือนว่ามันได้หยั่งรากลึกลงไปยังก้นบึ้งในจิตใจของเขา ทำอย่างใดก็ไม่สามารถลบล้างมันออกไปได้!
ด้วยความลังเลใจเพียงชั่วครู่ ฉู่หลิวเยว่ก็ก้าวขึ้นมาข้างหน้าอีกหนึ่งก้าว!
เมื่อครู่นางยืนอยู่ที่บริเวณตำแหน่งเหนือจากค่ายกลสิบก้าว บัดนี้กลับเข้ามาใกล้กว่าเก่า
“เจ้า…!”
พี่เหลยสี่คิดจะเอ่ยโน้มน้าวนางอีกครั้ง สายตาฉู่หลิวเยว่พลันเบนมามองเขาเล็กน้อยแวบหนึ่ง
สายตานั้นทั้งนุ่มนวลและแผ่วเบาเป็นอย่างมาก
ทันใดนั้นพี่เหลยสี่ก็รู้สึกว่าทั่วทั้งร่างของตนสั่นสะท้าน ราวกับว่าถูกอันใดบางอย่างตรึงเขาไว้กับที่อย่างแน่นหนา
คำพูดครึ่งประโยคที่เหลือของเขา ถูกกลืนกลับเข้าไปจนหมด
เหมือนว่า…
สายตาเมื่อครู่นั้น เหมือนกันมากจริงๆ!
มากเสียจนในชั่วขณะนั้น เขาเกือบจะ…
“ฉู่หลิวเยว่ผู้นั้น บ้าไปแล้วหรือไร! บ้าไปแล้วหรือไร!?”
ผู้อาวุโสชิวซีที่พูดไว้ก่อนหน้านี้ว่าต้องแยกย้ายกันไปหาตัวซั่งกวนหว่าน บัดนี้ยังคงยืนอยู่ไม่ไกลนัก เขาจับจ้องฉู่หลิวเยว่ด้วยความโกรธระคนหวาดกลัวที่ฉาบทั่วทั้งใบหน้า มือข้างหนึ่งที่ชี้นางสั่นเทาราวกับร่อนตะแกรง
มู่ชิงเห่อขมวดคิ้ว
ฉู่หลิวเยว่จะทำอันใด นั่นล้วนเป็นเรื่องของนาง เกี่ยวอันใดกับผู้อื่นเล่า?
ผู้อาวุโสชิวซีมีโทสะเช่นนี้ มิพ้นเพราะกังวลว่าฉู่หลิวเยว่จะเข้าใกล้สัตว์อสูรกว่าเดิม และกลัวว่านางจะได้ความดีความชอบไปก่อนตน
เขาถอยหลังมาสองสามก้าว เอ่ยเสียงเบาว่า
“ผู้อาวุโสชิวซี หากเกิดเรื่องขึ้นกับนาง นั่นก็ต้องโทษตัวนางวิ่งหาที่ตายเสียเอง เหตุใดท่านจึงตื่นตระหนกเช่นนี้เล่า? อีกอย่าง มิใช่ว่าท่านพูดว่าอยากไปหาองค์หญิงสามก่อนหรอกหรือ?”
ผู้อาวุโสชิวซีพูดไม่ออกไปครู่หนึ่ง
เขาอยากไปหาซั่งกวนหว่าน แต่ แต่ว่าสัตว์อสูรระดับเก้ามันอยู่ที่นี่!
ใบหน้าของเขาขึ้นสีแดงระเรื่อ ผ่านไปครู่ใหญ่จึงเอ่ยโต้กลับไป
“ข้ากังวลว่าฉู่หลิวเยว่ผู้นั้นจะทำเสียเรื่องเพราะความโลภต่างหาก!”
ในตอนนั้นเอง ฝั่งมู่หงอวี่ทั้งสามคนก็มาถึงบริเวณด้านหลัง และได้ยินคำพูดของผู้อาวุโสเสียงดังฟังชัดอย่างพอดิบพอดี
ในใจมู่หงอวี่เป็นห่วงฉู่หลิวเยว่อย่างมากเป็นทุนเดิม เมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้ก็รู้สึกโกรธเกรี้ยวอย่างยิ่ง
“คือว่า ท่านผู้นี้คือผู้อาวุโสชิวซีใช่หรือไม่? ท่านถือสิทธิ์อันใดมาพูดถึงหลิวเยว่เช่นนี้? อันใดคือการที่พูดว่ากลัวความโลภของนางทำเสียเรื่อง? เจ้าสัตว์อสูรระดับเก้าอันใดนั่น นางจะไปเอาตัวมันมาได้อย่างใด? ท่านจะดูถูกหลิวเยว่มากเกินไปแล้ว!?”
ตอนนี้พวกนางต่างก็กลัวว่าฉู่หลิวเยว่จะไปพบเจอภยันอันตราย แต่เขากลับยังพ่นคำพูดเช่นนี้อยู่ที่นี่เช่นนั้นหรือ!?
ผู้อาวุโสชิวซีตอบอย่างกราดเกรี้ยว
“เจ้า เจ้าน่ะมันเป็นใครกัน! ยังกล้าที่จะมาเถียงข้าอีก!”
เย่หรานหร่านเอ่ยอธิบายอย่างละม่อม
“ผู้อาวุโสชิวซี ท่านนี้มีนามว่ามู่หงอวี่ เป็นลูกศิษย์ที่เจ้าสำนักภูเขาเขี้ยวมังกรรับเข้ามาใหม่”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...