ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 726

รอบข้างมืดสนิท

ภายในพื้นที่ทั้งมืดและแคบมีกลิ่นเน่าและคาวเลือดอย่างรุนแรง ราวกับว่าอากาศรอบข้างมีแรงกดดันมากขึ้น

ทันใดนั้นถวนจื่อก็สยายปีกทั้งสองข้างออก

เปลวไฟสีแดงชาดสายหนึ่งก็พุ่งออกไปทันที เหมือนดาวตกในท้องฟ้ายามค่ำคืน มันทิ้งตัวเป็นเส้นทั้งสว่างไสวและชัดเจน สุดท้ายก็ตกไปในหุบเหวลึกเบื้องล่าง

ด้วยแรงฉุดของเปลวไฟนี้ มันจึงทำให้ทุกคนเดินก้าวไปข้างหน้าอย่างสะดวกมากยิ่งขึ้น

พี่เหลยสี่ที่ลอยอยู่ด้านหน้าสุดก็พุ่งตัวไปด้านหน้าทันที

ฉู่หลิวเยว่ก็ตามไปติดๆ

ส่วนคนด้านหลังที่ติดตามมาด้วย

…

“พี่เหลยสี่ พวกเจ้าเคยมาที่นี่มาก่อนหรือไม่?”

ขณะที่ฉู่หลิวเยว่กำลังตกลงพื้นนางก็ถามขึ้นด้วยเสียงเบา

“เคยมาครั้งหนึ่ง แต่นั่นมันก็นานมากแล้ว”

ตอนนั้นพวกเขาเพิ่งมาที่ป่าหมอกมายาได้ไม่นาน เขาจึงยังไม่ค่อยคุ้นเคยกับที่นี่ ดังนั้นจึงเจอเรื่องยุ่งยากนี้อย่างไม่ทันระวัง

ต่อมาก็ได้รับความช่วยเหลือจากพี่ใหญ่ เขาถึงได้ออกจากสถานที่แห่งนี้ได้

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา พวกเขาสองคนก็อาศัยอยู่ด้านข้างของต้นแม่พันธุ์มาตลอด และคอยดูแลปกป้องไก่ฟ้าเก้าสี

หลังจากนั้นเขาก็ไม่ได้เจอเรื่องแบบนั้นอีกเลย

มีคนจากด้านนอกบุกเข้ามาเช่นกัน แต่พวกเขาก็ถูกขวางกั้นเอาไว้ด้านนอกทั้งหมด

ในระยะเวลาหนึ่งปีกว่านี้ กลุ่มของฉู่หลิวเป็นเพียงกลุ่มเดียวที่สามารถบุกเข้ามาถึงป่าหมอกมายาชั้นในได้

“แต่ก็ไม่รู้ว่าด้านล่างจะมีสภาพเหมือนเดิมหรือเปล่า…”

พี่เหลยสี่บินพึมพำ

หัวใจของฉู่หลิวเยว่กระตุกไป จากนั้นก็ถามว่า

“จริงสิ พี่ใหญ่เหลย ความจริงแล้วข้าได้ยินมาว่าอายพิศม์ของที่ป่าหมอกมายาจะเป็นสีขาว แต่เหตุใดครั้งนี้ที่พวกข้าเข้ามาถึงเป็นสีแดงล่ะ?”

อีกทั้งยังมีกลิ่นคาวเลือดโชยออกมาด้วย ทำให้คนรู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก

พี่เหลยสี่ขมวดคิ้วมุ่น

“ถ้าพูดถึงเรื่องนี้…ความจริงแล้วข้ากับพี่ใหญ่เองก็ไม่รู้ว่ามันเกิดอันใดขึ้น ตอนที่พวกเรามาถึง อายพิศม์เหล่านี้ล้วนเป็นสีขาวจริงๆ ระหว่างนั้นที่ข้าอยู่ที่นี่เป็นระยะเวลานาน ไม่ได้ออกไปไหน จนกระทั่งเห็นพวกมันอีกครั้ง มันก็กลายเป็นสีแดงแล้วแต่ว่าตอนนั้นสียังจางมาก ต่อมาก็ค่อยๆ เข้มขึ้น จนกระทั่งกลายเป็นอย่างปัจจุบัน”

ตอนแรกเขาก็สงสัยอย่างมาก แต่พี่ใหญ่เอาแต่บอกว่าไม่ต้องสนใจเรื่องนี้มากเกินไป

เป้าหมายของพวกเขานั่นมีเพียงอย่างเดียวเท่านั้น คืออยู่เพื่อปกป้องไก่ฟ้าเก้าสี

พี่เหลยสี่เองก็เชื่อฟังคำพูดของฉินอีมาตลอด กอปรกับนิสัยไม่ยี่หระของเขาแล้ว เขาจึงไม่ได้ถามอันใดเพิ่มเติมอีก

ฉู่หลิวเยว่ครุ่นคิดอยู่นาน

จากคำพูดของพี่เหลยสี่นั้น เป็นไปได้อย่างมากว่าป่าหมอกมายาจะเริ่มเกิดการเปลี่ยนแปลงหลังจากที่พวกเขามาที่นี่

อีกทั้งตอนที่พวกเขามาที่นี่…

ฉู่หลิวเยว่คาดเดาว่าพวกเขาน่าจะมาที่นี่หลังจากที่ข้าเกิดเรื่องเมื่อปีนั้น

และเป็นไปได้อย่างมากว่าพวกเขาเป็นคนพาถวนจื่อมาที่นี่…

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ถวนจื่อก็หันหน้ากลับมามองแล้วส่ายหน้าอย่างกะทันหัน

ฉู่หลิวเยว่ประหลาดใจเล็กน้อย

นี่ถวนจื่อหมายความว่า…สองคนนั้นไม่ได้พามันมาที่นี่หรือ?

แล้วมันมาที่นี่ได้อย่างใด?

ฉู่หลิวเยว่จึงถามถวนจื่อในใจอีกครั้ง

“ถวนจื่อ ตอนแรกเจ้ามาที่นี่เองใช่หรือไม่?”

ถวนจื่อส่ายหน้าอีกครั้ง

ฉู่หลิวเยว่หรี่ตาลง แต่ก็เห็นประกายความสับสนในสายตาของถวนจื่อ

ความจริงแล้วแม้กระทั่งตัวมันเองยังไม่รู้เลย ว่าเกิดอันใดขึ้นกับตัวของมัน

ในตอนแรกก่อนที่ซั่งกวนเยว่จะจุดไฟเผาตัวเอง นางได้บังคับให้ถอนพันธสัญญาออกจากตัวของมัน

นั่นถึงเป็นวิธีที่ทำให้มันอยู่รอด

เดิมทีมันตั้งใจจะทำให้ซั่งกวนหว่านและเจียงอวี่เฉิงตกตายไปพร้อมกับมัน เพื่อที่จะล้างแค้นให้นาง

แต่มันยังไม่ทันได้ทำอันใด มันก็สลบไปเสียก่อน

เมื่อมันตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ตัวของมันก็อยู่ที่ป่าหมอกมายาแล้ว แต่วิญญาณของมันถูกแยกออกเป็นสองส่วน

ครึ่งหนึ่งยังอยู่ที่ร่างกายของมัน อีกครึ่งหนึ่งนั้น…เข้าไปอยู่ในร่างของเพียงพอนโลหิตระดับสาม

เรื่องราวระหว่างนั้นมันไม่รู้เรื่องเลยแม้แต่น้อย

ความคิดเหล่านั้นของถวนจื่อถูกส่งไปให้ฉู่หลิวเยว่อย่างชัดเจน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน