ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 77

ฉู่หลิวจ้องไปที่ประตูที่พังแล้วด้วยสายตาเหม่อลอย สักพักนางก็ค่อยๆ ได้สติกลับมา

เมื่อครู่นี้… นางแค่สร้างคลื่นในทะเลสาบเองมิใช่หรือ

ทำไมถึงได้มีพลังระเบิดออกมาอย่างน่ากลัวขนาดนี้

ในขณะนั้นเอง ก็มีร่างหนึ่งรีบวิ่งเข้ามาจากด้านนอกประตู

“เยว่เอ๋อร์!”

เมื่อได้ยินเสียงนี้ฉู่หลิวเยว่ก็ลืมตาขึ้นโดยไม่รู้ตัว แล้วเห็นว่าคนที่เข้ามาคือหรงซิวนั่นเอง

เห็นได้ชัดว่าเขามาหลังจากได้ยินเสียงแตกของประตู

จู่ๆ ก็มีความคิดแวบเข้ามาในหัวของฉู่หลิวเยว่ สถานที่ที่เขาพักอยู่ไกลจากที่นี่ แล้วทำไมเขาถึงมาเร็วขนาดนี้

สายตาของหรงซิวกวาดไปที่แผงประตูอย่างรวดเร็ว จากนั้นจึงก้าวจ้ำอ้าวเข้ามาข้างในทันที

“เป็นอย่างไรบ้าง เมื่อครู่นี้เกิดอะไรขึ้น”

อันที่จริงตอนแรกที่เขาเข้ามา เขาก็สังเกตเห็นว่าฉู่หลิวเยว่ไม่ได้เป็นอะไรมาก เขาจึงผ่อนลมหายใจออกมาด้วยความโล่งใจ ถึงกระนั้นเขาก็ยังเป็นห่วงนางอยู่ดี

ฉู่หลิวเยว่เกิดความรู้สึกหวั่นไหว นางชินกับน้ำเสียงที่ฟังดูอ้อยอิ่งของเขา แต่คราวนี้เมื่อได้ยินนางกลับรู้สึกประหม่าขึ้นมา

เมื่อมองเข้าไปใกล้ ๆ ระหว่างคิ้วทั้งสองข้างเผยให้เห็นถึงความกังวลที่ไม่สามารถสังเกตได้โดยง่าย

นี่เป็นสิ่งที่หายากมากสำหรับหรงซิว เพราะเขาไม่ค่อยแสดงอารมณ์หรือสีหน้าเท่าใดนัก

ฉู่หลิวเยว่ส่ายหน้า

“ข้าไม่เป็นไร ข้าแค่พยายามควบแน่นหยวนตัน ทว่ามีสิ่งที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้น และก็ไม่สามารถควบคุมพลังให้ดี”

“จริงหรือ”

หรงซิวมองนางด้วยความสงสัย

แค่หลอมรวมหยวนตันทำไมจึงก่อให้เกิดความรุนแรงถึงเพียงนี้ได้

ฉู่หลิวเยว่ก็รู้สึกว่าคำพูดนี้ดูไม่สมเหตุสมผลนัก เมื่อครู่นี้ ต่อให้เป็นผู้ฝึกยุทธ์ขั้นที่สามก็ไม่มีทางปล่อยพลังขนาดนั้นออกมาได้!

แต่ความจริงมันก็เป็นเช่นนี้…

นางขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้

“ข้าไม่เป็นอะไรจริงๆ องค์ชายไม่ต้องเป็นห่วง”

ขณะนั้นเองเสวียเสวี่ยก็รีบกระโดดเข้ามาจากด้านนอกและเดินมาใกล้ๆ เพื่อสูดดมกลิ่น เพราะมันกลัวว่าจะมีอะไรผิดปกติกับร่างกายฉู่หลิวเยว่อะไรหรือไม่

ฉู่หลิวเยว่รู้สึกจั๊กจี้ที่คางเพราะสัมผัสโดนขนหัวของมัน นางจึงอดหัวเราะไม่ได้

“พอแล้วๆ! เสวียเสวี่ย ข้าไม่เป็นอะไร ไม่ได้รับบาดเจ็บสักหน่อย!”

เสวียเสวี่ยกะพริบตาและเห็นว่านางไม่เป็นไรจริงๆ แล้วจึงถูขอนางเป็นการออดอ้อน

หรงซิวเหลือบมองไปที่เสวียเสวี่ย

“ถ้าข้าไป เจ้าแน่ใจนะว่าจะพังข้าวของที่นี่อีก”

ฉู่หลิวเยว่ “…”

เรื่องนี้อธิบายไม่ได้จริงๆ…

“หากเจ้ายังอยากหลอมรวมหยวนตันต่อ ข้าก็จะอยู่ที่นี่และจะไม่รบกวนเจ้า”

เมื่อพูดจบ หรงซิวก็นั่งลงบนเก้าอี้ตรงมุมห้อง จากนั้นก็หยิบหนังสือขึ้นมาเปิดดู ราวกับว่าเขาไม่ได้คิดจะจากไปไหน

ฉู่หลิวเยว่พูดไม่ออกชั่วขณะ

เห็นได้ชัดว่าไม่มีใครหน้าหนาไปกว่าคนผู้นี้อีกแล้ว

จะมองก็มองไปสิ

ทะเลสาบอยู่ภายในจุดตันเถียนของนาง คนนอกไม่สามารถสังเกตได้ ส่วนใหญ่พวกเขาสัมผัสได้เพียงพลังที่ระเบิดออกมาจากมันเท่านั้น

แล้วสิ่งนั้นก็สามารถใช้หยวนตันอธิบายได้

เดี๋ยวนะ!

ฉู่หลิวเยว่เกิดประกายแสงในใจ และในที่สุดก็เข้าใจความหมายของประโยคนั้น

มันหมายถึง…ใช้มันเป็นหยวนตัน!?