ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 78
เมื่อฉู่หลิวเยว่ตกตะกอนจุดนี้ได้ก็แทบจะรู้แจ้งในทันที!
ในตอนนี้พิสูจน์ได้แล้วว่านางสามารถระดมพลังในทะเลสาบแห่งนี้ได้ ซึ่งจริงๆ มันก็มีประโยชน์เหมือนกันกับหยวนตันนั่นเอง!
นอกจากนี้ พลังที่ทะเลสาบแห่งนี้สามารถบรรจุได้นั้นแข็งแกร่งกว่าหยวนตันหลายเท่าอย่างเห็นได้ชัด!
ถึงกระนั้นมันก็ทำให้เกิดคลื่นและระเบิดออกมาด้วยพลังมหาศาล หากนางปล่อยพลังจนสุดแรงของนาง ถ้าอย่างนั้น…มันก็จะสามารถสร้างการโจมตีที่ทรงพลังกว่าได้อย่างแน่นอน!
สิ่งนี้ยังคงอยู่ในจุดตันเถียนของนาง และดูเหมือนว่าการหลอมรวมหยวนตันจะเป็นไปไม่ได้อีกแล้ว
หากเป็นเช่นนั้น วิธีเดียวก็คือใช้มันแทน หยวนตัน ของตัวเอง!
ทว่า ทำเช่นนี้ก็จะมีหนึ่งปัญหา สิ่งนี้มีจิตสำนึกของตัวเอง เห็นได้ชัดว่ามันไม่ฟังคำสั่งของนางเลยได้ทั้งหมด หากควบคุมได้ไม่ดี มันอาจจะสร้างหายนะให้กับตัวนางเอง!
ทันใดนั้นเอง ฉู่หลิวเยว่ก็รู้สึกมีความเคลื่อนไหวบางอย่างในร่างกายของนาง นางจึงรีบกลั้นหายใจและมองไปที่จุดตันเถียนของนาง
นางเห็นว่าทะเลสาบค่อยๆ กลายเป็นหยดน้ำขนาดมหึมา และบนหยดน้ำนั้นก็มีแผนภาพลวดลายน่าพิศวงค่อยๆ ปรากฏขึ้น!
มันเป็นลวดลายเหมือนที่เคยปรากฏครั้งแรกในฝ่ามือของฉู่หลิวเยว่!
ขณะนั้นเอง ฉู่หลิวเยว่ก็รู้สึกว่ามีความเชื่อมโยงกันระหว่างนางกับหยดน้ำนั้น!
ดูเหมือนว่าหยดน้ำนี้จะกลายเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายของนางไปแล้ว!
หัวใจของฉู่หลิวเยว่สั่นไหว และนางก็ลองพยายามระดมพลังในหยดน้ำ
เกิดเป็นคลื่นที่แผ่วเบากว่าแต่ก่อนมาก และในขณะเดียวกัน พลังก็แผ่กระจายไปทั่วทุกส่วนของร่างกายของนางอย่างรวดเร็ว!
นางรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าเพียงเพราะการเชื่อมโยงที่ละเอียดอ่อนนั้น คราวนี้มันจึงง่ายกว่ามาก!
สมดั่งใจหมาย!
นางพยายามหลายครั้งและในที่สุดก็ตัดสินใจว่าหยดน้ำนี้ได้สร้างความสัมพันธ์บางอย่างกับนางแล้ว!
ขณะนั้นเอง เสียงที่ดังก้องและกังวานราวกับว่าเดินทางข้ามกาลเวลามาตั้งแต่สมัยโบราณซึ่งกำลัง สะท้อนอยู่ในจิตใจของฉู่หลิวเยว่
“สามพันโลก สวรรค์เกิดความโกลาหล เจ้าของของข้ามีขึ้นและมีลง”
…
ฉู่หลิวเยว่ฟังเสียงนี้จบไปตั้งนานแล้วแต่ก็ยังไม่สามารถเรียกสติกลับคืนมาได้
ประโยคนี้ช่างดูมีอำนาจและทรงพลังยิ่งนัก
ในอดีตชาติ นางเคยเห็นมหาอำนาจชั้นนำมากมายทั่วทั้งอาณาจักร แต่กลับไม่มีใครกล้าพูดเรื่องแบบนี้!
อาณาจักรเสวียนอู่นั้นกว้างใหญ่ไพศาลและมีหลายเชื้อชาติเผ่าพันธุ์ ใครสามารถยืนบนจุดสูงสุดได้จริงๆ
ยิ่งไปกว่านั้น ที่สำคัญคือผู้ที่พูดประโยคนี้คือ “เจ้าของของข้า”
นั่นไม่ได้พูดถึงนางหรือ
นี่ไม่น่าขันไปหน่อยหรือ…
เสียงค่อยๆ หายไป และมีเพียงหยดน้ำใสขนาดมหึมาที่ยังคงอยู่ในจุดตันเถียนของฉู่หลิวเยว่อย่างเงียบ ๆ ราวกับว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้เป็นเพียงภาพลวงตาเท่านั้น
ฉู่หลิวเยว่ไม่อยากสนใจประโยคนั้น แต่พบว่าเสียงนั้นกลับฝังลึกอยู่ในใจของนางและยังคงวนเวียนอยู่อย่างนั้นไม่ไปไหน
นางรอสักครู่แล้วหยุดคิดเรื่องนี้
อย่างไรก็ตาม ในเมื่อสิ่งนี้ยอมรับให้นางเป็นเจ้าของแล้วน่าทำอันตรายใดๆ กับนาง ดังนั้น ห้ถือว่ามันเป็นหยวนตันสำหรับนางในตอนนี้ก็แล้วกัน!
ก่อนหน้านี้มันเคยมาในรูปร่างของทะเลสาบ แต่ยามนี้เพราะมันยอมรับนางให้เป็นเจ้าของของมันอย่างเป็นทางการแล้ว ดังนั้นมันจึงกลายเป็นหยดน้ำหยดหนึ่ง
ฉู่หลิวเยว่ยังคงจำได้อย่างชัดเจนว่าตอนฟื้นฟูชีพจรเดิมได้มีน้ำหยดเล็กๆ ไหลออกมาจากทะเลสาบ ซึ่งมันมีพลังมหาศาลและกระจัดกระจายไปทั่วร่างกายของนาง
ตอนนี้นางมีชีพจรตี้จิงแล้ว และดูเหมือนว่าจะมีผลต่อน้ำหยดนั้นด้วยเช่นกัน
และหยดน้ำนั้นมีน้ำน้อยกว่าหนึ่งในพันของหยดน้ำนี้!
ทันใดนั้น ระลอกคลื่นสีแดงหนึ่งระลอกก็ปรากฏขึ้นบนหยดน้ำ!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์