ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 771
สรุปบท บทที่ 771 นังหนูเยว่เออร์: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
ตอน บทที่ 771 นังหนูเยว่เออร์ จาก ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 771 นังหนูเยว่เออร์ คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายการเกิดใหม่ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ที่เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
อีกด้านหนึ่งของป่าหมอกมายา มีกลุ่มคนจำนวนหนึ่งลอบเข้ามาอย่างเงียบเชียบ
“ตั้งแต่ตอนนั้นมันก็นานมาแล้ว แต่เหตุใดป่าหมอกมายาถึงกลายเป็นเช่นนี้ไปได้?”
“มีคนมาที่นี่ก่อนเรา…หืม เหมือนจะเป็นมู่ชิงเห่อกับเจ้าเด็กนั่น และก็กองทัพทหารม้าทมิฬ นอกจากนี้ ยังมีอีกหลายสิบชีวิตที่ไม่เคยเห็นหน้าคราตามาก่อน”
“เห้อ โชคร้ายจริงๆ ที่คนพวกนั้นมาที่นี่ แถมยังบังเอิญมาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้อีก…เอ๊ะ เดี๋ยวนะ! เหตุใดไก่ฟ้าตัวนั้นหายไปล่ะ?”
“เหมือนข้าจะสัมผัสได้ถึงลมปราณของกษายะหางวายุ…ไก่ฟ้าตัวนั้นทะลวงได้สำเร็จแล้วหรือ?”
“จะเป็นไปได้อย่างใด? เจ้าไก่นั่นสูญเสียจิตวิญญาณอีกครึ่งหนึ่งไปแล้ว…ช้าก่อน ข้างหน้ามีคนอยู่กี่คน?”
“เจ้าเด็กโง่สองคนนั้นยังอยู่อีกหรือ? แล้วไฉนถึงมีลูกกระจ๊อกมาเพิ่มได้เล่า?”
“…ดูเหมือนว่าไก่ฟ้านั่นจะทะลวงผ่านแล้วจริงๆ …แต่เหตุใดข้าถึงรู้สึกว่านังหนูอยู่ใต้ดินกันนะ? หรือเพราะข้าแก่แล้ว หูตาเลยไม่ค่อยดีเท่าไร?”
“…เจ้าคิดถูกแล้ว นางอยู่ข้างล่าง แต่ก็…อยู่กับเจ้าสิ่งนั้นด้วย…”
ชายชราเป็นคนพูดประโยคนี้ออกมา
ทันทีที่พูดจบ อีกสองคนก็เงียบลงทันตา
ผ่านไปครู่หนึ่ง เสียงเล็กเสมือนเด็กแรกเกิดก็ดังขึ้นอย่างโกรธเกรี้ยว
“ข้าบอกแล้วว่าให้ขุดเจ้าสิ่งนั้นขึ้นมาให้นาง! เอามันให้นางไปเลย! แต่พวกเจ้ากลับบอกยังไม่ถึงเวลา! แล้วตอนนี้เป็นไงเล่า นางถึงกับลงไปเองแล้ว! ถ้านังหนูนั่นเป็นอันใดไป รอดูข้าเด็ดหัวพวกเจ้าได้เลย!”
“การที่เด็กคนหนึ่งต้องการสิ่งของนั้นๆ ไม่ใช่เรื่องผิด แต่มันไม่ใช่วัตถุธรรมดา ถ้าให้นางไปตอนนั้น แน่นอนว่าจักต้องเกิดเรื่องวุ่นวายตามมา” น้ำเสียงที่ฟังดูไพเราะไร้ซึ่งน้ำโห เอ่ยพูดช้าๆ “แล้วใครกันที่บอกว่าจะสอนบทเรียนให้นังหนูนั่นเมื่อครู่ก่อน เพียงพริบตาก็ห่วงนางจนหันมาแยกเขี้ยวใส่พวกเราแล้ว…เหอะ พี่เป่า เจ้านี่ร้ายใช่เล่น”
“ไหนลองเรียกพี่เป่าอีกทีสิ!?”
“เช่นนั้น น้องเป่า?”
“ไอ้คนไร้สำนึก ตายเสียเถอะ!”
“พวกเจ้าช่วยไปทะเลาะกันไกลๆ ไม่ได้หรือ? มันรบกวนการเฝ้าดูนังหนูของข้า!”
“ไสหัวไป!”
“เจ้าสิไสหัวไป!”
…
ความวุ่นวายนี้ไม่ได้ดึงดูดความสนใจของฉินอีและคนอื่นๆ
มวลอากาศเย็นยามราตรีปกคลุมลงมา
ตอนกลางวันและตอนกลางคืนของที่นี่ไม่ได้แตกต่างกันสักเท่าไร
เย่หรานหร่านกับมู่หงอวี่หลับไปแล้ว ส่วนเชียงหว่านโจวก็นั่งขัดสมาธิอยู่ข้างๆ พวกเขาโดยมีกระบี่เทพเมฆาสำริดวางพาดไว้บนเข่า
พี่เหลยสี่และฉินอีนั้นมีขั้นพลังปราณที่แกร่งกล้า จึงไม่จำเป็นต้องนอนหลับ เพียงแค่ปรับลมปราณสักนิด ก็สามารถฟื้นฟูจิตวิญญาณของพวกเขาได้แล้ว
ในขณะที่คอยคุ้มกันพวกของมู่หงอวี่ทั้งสามคน พวกเขาก็คอยมองไปยังต้นสนฉัตรที่เหี่ยวเฉาเป็นระยะ
ทันใดนั้น ก็มีเสียงลมดังออกมาจากในป่า
พลันกิ่งก้านของต้นแม่ก็หักแล้วหล่นลงพื้นจนเกิดเสียงดังไปทั่ว
พี่เหลยสี่กระเด้งตัวขึ้นมาทันที
“ใครกัน!?”
เขามองไปรอบๆ อย่างตื่นตระหนก แต่ก็ไม่เห็นใครปรากฏตัวออกมาเลย
ฉินอีถูหว่างคิ้วราวใช้ความคิด
“ก็แค่กิ่งไม้หัก มิใช่เรื่องใหญ่อันใด พี่สี่ เจ้าตื่นตระหนกเกินไปแล้ว”
พี่เหลยสี่หันมองตาม และเกาหัวด้วยความลำบากใจ
“เช่นนี้นี่เอง…ข้าก็คิดไปว่า…”
เขาถอนหายใจด้วยสีหน้าผิดหวัง
เมื่อครู่เขานึกว่าองค์หญิงใหญ่ออกมาได้แล้วเสียอีก
ฉินอีเองก็รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นห่วงองค์หญิงใหญ่เพียงใด พลันเอ่ยอย่างอ่อนโยน
“เจ้าพักผ่อนเสียหน่อยเถิด”
แต่พี่เหลยสี่กลับส่ายหัวอย่างไม่ยินยอม
เมื่อเห็นท่าทางแน่วแน่ของเขา ฉินอีก็ไม่ได้พยายามเกลี้ยกล่อมเขาต่ออีก
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...