สรุปเนื้อหา บทที่ 772 ถูกหลอกขายเสียแล้ว – ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ
บท บทที่ 772 ถูกหลอกขายเสียแล้ว ของ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ในหมวดนิยายการเกิดใหม่ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
ราวกับว่าจิตใจของฉู่หลิวเยว่สัมผัสได้ถึงบางสิ่ง
นางเงยหน้าขึ้นมองอีกครั้ง
แม้จะมองไม่เห็นอันใด แต่นางกลับรู้สึกเหมือนถูกใครบางคนจับตามองอยู่
เสียงนั่น นางไม่ได้หลอนไปเองแน่นอน!
เสียงนั้นกำลังร้องเรียกนาง และยามได้ยินก็รู้สึกสนิทสนมยิ่ง ทว่าน้ำเสียงกลับฟังดูราวคนแปลกหน้า
เหมือนนางจะไม่เคยได้ยินมาก่อน
แต่ขณะเดียวกัน ก็สัมผัสได้ถึงความคุ้นเคยที่ดูคลุมเครือ
น้อยคนที่สามารถเรียกนางเช่นนั้นได้ และผู้แข็งแกร่งที่สามาถเข้ามาที่นี่ได้นั้น น้อยยิ่งกว่า!
สุดท้ายแล้ว…คือใครกันนะ?
…
ทันทีที่ฉู่หลิวเยว่เงยหน้าขึ้น สามสหายซึ่งเต็มไปด้วยความคาดหวังและความปิติ ก็พลันตัวแข็งทื่อ
“เอ่อ ผ่านไปแค่ไม่กี่ปี เหตุใดหน้าตาของนังหนูถึงเปลี่ยนไปมากมายเพียงนี้? อีกทั้งยัง…ดูเด็กลงหลายปีด้วย?””
หลานเซียวที่อยู่ข้างหน้าสุด ยกแขนกอดอกและแล้วใช้มือข้างหนึ่งลูบคางเบาๆ พร้อมพูดด้วยความงุนงง
เขาทราบดีว่าหากฝึกตนมานานจนถึงจุดๆ หนึ่งแล้ว จักทำให้ไม่แก่ชรา
แต่มันก็ขึ้นอยู่กับช่วงอายุด้วย
ถ้าคนอายุยี่สิบและคนอายุแปดสิบผ่านจุดที่ว่านั่นพร้อมกัน อย่างใดเสียก็ย่อมมีความแตกต่างที่เห็นได้ชัดเจน
แต่นอกจากนี้ เขาไม่เคยได้ยินว่ามีคนที่สามารถย้อนคืนสู่วัยหนุ่มสาวได้เลยนะ…
“หลานเซียว สายตาของเจ้าย่ำแย่กว่าข้าเสียอีก! สาวน้อยนั่นมิใช่นังหนูเสียหน่อย!”
ผู้อาวุโสลำดับห้าลูบเคราสีขาวของตน พลันยิ้มเยอะ
“ไม่ได้เจอนังหนูมาปีสองปี เจ้าลืมไปหมดแล้วหรือว่านางหน้าตาเป็นอย่างใด? รอให้นังหนูรู้เข้าก่อนเถิด ดูสิคราวนี้เจ้าจะแก้ตัวเช่นไร!”
ปกติแล้วหลานเซียวจะแย้งเขาแน่นอน
ทว่ายามนี้ เขากลับเถียงไม่ออก ดวงตาคู่นั้นจ้องมองเด็กสาวที่อยู่ข้างล่าง แล้วขมวดคิ้วฉงน
ไม่ใช่สิ…
เขาจำได้ดีว่านังหนูนั่นหน้าตาเป็นอย่างใด เพราะแบบนั้น เขาถึงยังคิดว่าตัวเองไม่น่าพลาด
ทว่าเด็กสาวคนนี้…
“นั่นคือนังหนู!”
ตู๋กูโม่เป่าที่เงียบมาตลอดเอ่ยโพล่งขึ้นมา
แม้ว่าน้ำเสียงของเขาจะฟังดูเย็นชา แต่เนื่องจากเสียงนั้นคล้ายกับเสียงของทารกมาก มันจึงฟังดูย้อนแย้งกันเล็กน้อย เสมือนเด็กที่แสร้งทำเป็นตัวผู้ใหญ่
หลังจากพูดจบ หลานเซียวและผู้อาวุโสลำดับห้าก็เงียบไปครู่หนึ่ง
“ถึงรูปร่างหน้าตาจะแตกต่างไปจากเดิม แต่ลมปราณของจิตวิญญาณนั้นยังเป็นนางคนเก่า!”
แม้ตู๋กูโม่เป่าจะอารมณ์ร้าย แต่เขาก็แม่นยำในเรื่องนี้เสมอ
ในเมื่อเขาพูดออกมาขนาดนี้แล้ว แสดงว่ามันย่อมเป็นเช่นนั้นไม่เกินจริง
ผู้อาวุโสลำดับห้าเบิกตากว้างอย่างตกใจ พลันก้มลงมอง เพราะอยากตรวจสอบนางให้ละเอียดกว่าเดิม
แต่ตอนนี้เด็กสาวผู้นั้นถอนสายตากลับไปเสียแล้ว และจากมุมมองของพวกเขา ทำให้เห็นเพียงศีรษะของนางเท่านั้น
“ข้าบอกเลยว่า…ทันทีที่สบตานาง ข้าก็ฟันธงเลยว่านางคือนังหนู ต้องเป็นเป็นเช่นนั้นไม่ผิดแน่นอน”
หลานเซียวถอนหายใจด้วยความโล่งอก และมองไปที่ผู้อาวุโสลำดับห้า
“คนที่จำนางไม่ได้ น่าจะเป็นเจ้ามากกว่านะ?”
ผู้อาวุโสลำดับห้าหน้าแดงเถือกอย่างอับอาย
“จะ จะโทษข้าฝ่ายเดียวก็ไม่ได้…ใครจะรู้ว่านังหนูนี่ หน้าตาเปลี่ยนไปขนาดนี้? นะ นี่ นี่…นี่มันเกิดขึ้นได้อย่างใด?”
สิ่งที่ผู้อาวุโสลำดับห้าถามนั้น คือสิ่งที่อีกสองคนเองก็อยากรู้
หลานเซียวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง
“หรือนังหนูนั่นจะคิดว่าตนไม่สวยพอ? จึงหาเรื่องเปลี่ยนหน้าใหม่?”
ตู๋กูโม่เป่ามองเขาราวมองคนปัญญานิ่มก็มิปาน
“เจ้าคนวิปริต เจ้าคิดว่าทุกคนจะเป็นเหมือนเจ้าหรือ! เจ้าสามารถเปลี่ยนใบหน้าได้ตามต้องการ แล้วนังหนูต้องทำเช่นนั้นด้วยหรือ?! อีกอย่างนะ บนโลกนี้มีใบหน้าของผู้ใดงดงามสู้ใบหน้าเก่าของนางได้ด้วยหรือ?”
ถึงหลานเซียวจะไม่พอใจที่ถูกด่าว่าเป็น “คนวิปริต” แต่ก็จำต้องเห็นด้วยกับประโยคหลัง
“ก็ถูกของเจ้า”
ถ้าไม่ใช่เพราะรักใคร่เทิดทูนนังหนู เขาคงถลกหนังหน้าของนางออกมาตั้งนานแล้ว
ใบหน้านั่นคือความงามที่หาได้ยากบนโลกใบนี้!
เขาเลิกคิ้วเล็กน้อย พร้อมประกายความปลาบปลื้มที่ปรากฏในดวงตาของเขา
“ทว่า รูปลักษณ์ของนางในปัจจุบันนั้นยังดูเยาว์วัยนัก รอให้นางโตกว่านี้อีกนิด ประเดี๋ยวก็กลายเป็นสาวงามดั่งเมื่อก่อนแล้ว…แต่พูดก็พูดเถอะ ตกลงแล้วมันเกิดปัญหาเช่นนี้กับนางได้อย่างใด?”
สีหน้าของของตู๋กูโม่เป่ามืดมนลงทันตา
“ไม่เพียงแค่ใบหน้าของนาง ทว่ากายภาพทั้งหมด…ล้วนเปลี่ยนไปด้วย!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...