ตอน บทที่ 774 สำนึกผิด จาก ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 774 สำนึกผิด คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายการเกิดใหม่ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ที่เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
ไม่มีใครคาดคิดมาก่อนว่าพวกเขาจะกลับมาอย่างกะทันหันเช่นนี้ ช่าง…น่าเบื่อเสียจริง
เนื่องจาก คราแรก เป็นองค์หญิงสามเองที่ทรงนำกองทัพทหารม้าทมิฬหนึ่งพันนาย และศิษย์หลายคนจากสำนักวิชาต่างๆ ไปยังแดนภังคะแห่งนั้น
ทัพของนางนั้นทั้งแข็งแกร่งและองอาจ!
แต่ทว่ายามนี้…แถมสภาพแบบนี้ด้วย มันจะดูเกินความคาดหมายของทุกคนไปหน่อยหรือเปล่า
หลู่ชานและคนอื่นๆ เองก็งงงวยเช่นกัน
ตามแผนที่ตกลงกันไว้ ความจริงพวกขององค์หญิงสามจะกลับมาที่นี่ในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า ทว่าตอนนี้มันนานถึงหนึ่งเดือนแล้วหรือ?
อีกอย่าง ถ้าพูดตามหลักแล้ว ก่อนที่พวกเขาจะกลับมา พวกเขาต้องแจ้งให้คนที่รอทราบ
แต่พวกเขากลับไม่ได้ส่งสารอันใดมาเลย
ถ้าไม่เห็นค่ายกลเคลื่อนย้ายนั่นหมุนวนล่ะก็ พวกเขาคงไม่รู้เลยว่าอีกฝ่ายกลับมาแล้ว!
มีรอยแผลเป็นทั่วใบหน้าของซั่งกวนหว่าน ที่แม้จะมีผ้าคลุมหน้าปิดไว้ ก็ยังปิดไม่มิด
ด้วยความสิ้นหวังและอับอาย นางจึงต้องใช้หมวกคลุมทับไว้อีกที
ดังนั้น แม้สภาพของนางจะดูน่าสงสัย แต่ท้ายที่สุดมันก็สามารถช่วยปิดบังรอยแผลเหล่านี้ไว้ได้หมด
มีสายตานับไม่ถ้วนแอบมองนางจากจุดอับ รวมทั้งมองนางอย่างเปิดเผย!
หากคนอื่นๆ ได้เห็นรูปลักษณ์ที่เสียโฉมของนาง ไม่รู้เลยว่าจะเกิดการปรามาสอันใดขึ้นหรือไม่!
ฉะนั้นแล้ว ถึงแม้ว่าการปรากฏตัวครั้งนี้จะนำไปสู่การคาดเดาและถกเถียงกันต่างๆ นาๆ แต่นางก็ยังยืนยันที่จะทำเช่นนั้น
เดิมทีนางอยากจะนั่งรถม้ากลับวัง แต่เพราะกลับมากะทันหัน ทำให้พวกเขาไม่สามารถเตรียมรถม้าให้นางได้ทัน
เมื่อสั่งการผู้ใต้บังคับบัญชาเสร็จเรียบร้อย ซั่งกวนหว่านก็ยกเท้าแล้วก้าวไปข้างหน้า
เจี่ยงอวี่เฉิงเองก็เดินตามนางไป โดยทิ้งระยะห่างไว้ครึ่งก้าว
หลังจากเงียบไปชั่วครู่ กองทัพทหารม้าทมิฬและสาวกของสำนักวิชาต่างๆ ที่เหลือรอด ก็แยกย้ายกันกลับไปยังที่ของตน
ช่างเป็นภาพที่น่าอายยิ่งนัก
ปุถุชนโดยรอบมองหน้ากันด้วยความตกตะลึง
“เกิดอันใดขึ้นกันน่ะ? จะ…จะจากไปเช่นนี้เลยหรือ?”
“ข้าเคยคิดว่าพวกเขาจะกลับมาอย่างเฉิดฉายเสียอีก…แต่นี่มันต่างจากที่ข้าคิดไว้มาก!”
“พวกเจ้ามองไม่ออกหรือว่า จำนวนของทหารม้าทมิฬลดลงเพียงใด? ไหนจะศิษย์จากสำนักวิชาเหล่านั้นอีก ดูเหมือนจะหายไปหลายคนเลย…”
“เหมือนจะจริงของเจ้า! ดูๆ แล้ว เหมือนว่าทหารม้าทมิฬจะรอดกลับมาแค่สามสี่ร้อยนายเอง…”
“จิ๊…การเดินทางไปยังแดนภังคะครั้งนี้ คร่าชีวิตผู้คนไปมามายเชียวหรือ?!”
“เดิมทีมันก็เป็นสถานที่ที่อันตรายมากอยู่แล้ว ผลลัพธ์เช่นนี้ย่อมเป็นเรื่องปกติมิใช่หรือ? เมื่อก่อนตอนที่รองแม่ทัพมู่พาทหารไป ก็เกิดการสูญเสียขึ้น เกินครึ่งหนึ่งของกองทัพทั้งหมดเสียอีก…”
“แต่ในตอนนั้นเขานำทัพไปปราบกบฏในแดนภังคะนะ ส่วนแดนภังคะในปัจจุบันนั้นสงบลงแล้ว มันไม่แปลกไปหน่อยหรือ? องค์หญิงสามเองก็ดูแปลกไป…แต่ที่นางดูเชิด อาจจะเป็นเพราะนางได้วัตถุดิบยาที่ฝ่าบาทต้องการมาเยอะหรือเปล่า นางถึงได้มีท่าทางเช่นนั้น?”
หลายคนต่างซุบซิบคุยกันไม่หยุด
และคำพูดเหล่านั้นก็ลอยเข้าหูซั่งกวนหว่านอย่างต่อเนื่อง
ความโกรธพลุ่งพล่านอยู่ในอกของนาง เลือดลมในกายพุ่งสูงจนหัวแทบระเบิด!
ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยแผลใต้ผ้าคลุม รู้สึกเจ็บปวดอีกครั้งเนื่องจากการโดนปุถุชนฉีกหน้ากันไม่ยั้ง
และมันทำให้นางโกรธเป็นฟืนเป็นไฟมากขึ้น
ราวกับถูกคำพูดเหล่านั้นตบหน้าอย่างแรง!
นางเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น
ทว่ามู่ชิงเห่อที่อยู่ด้านหลังไม่ได้ไปกับพวกเขา แต่ยังคงดูแลกองทัพหหารม้าทมิฬอยู่
หลู่ชานที่รอกระทั่งไร้ซึ่งเงาของซั่งกวนหว่าน ถึงได้หันไปมองมู่ชิงเห่อด้วยความสงสัย พลางเอ่ย
“ท่านรองแม่ทัพ เหตุใดพวกท่านถึงไม่แจ้งข้าก่อนว่าจะกลับมา? การต้อนรับครานี้เลยดูฉุกละหุกไปหน่อย…”
มู่ชิงเห่อส่ายหน้า
“ครานี้กะทันหันมาก ข้าจึงมิได้แจ้งให้เจ้าทราบ แต่ไม่เป็นไร เจ้ารีบส่งคนไปช่วยขนทหารบาดเจ็บท้ายขบวนไปยังสถานพยาบาลเสีย นอกจากนี้ ประเดี๋ยวเถียนจ้วงจ้วงจะเข้ามาคุยกับเจ้าเรื่องผู้เสียชีวิต แล้วส่งมอบศพเหล่านั้นให้เจ้าจัดการต่อ จากนี้ข้าจะให้เจ้าจัดการเรื่องพวกเขาแทนข้า”
หลู่ชานที่ได้ยินเช่นนั้น ก็ถึงกับผงะไปเล็กน้อย
“รับทราบขอรับ!”
เขาเงยหน้าขึ้นมองอย่างรวดเร็ว และพบว่าจำนวนผู้เสียชีวิตนั้นมีมากกว่าที่คาดไว้มาก
หัวใจของเขาหนักอึ้ง
แดนภังคะนั้นอันตรายมาก แต่เนื่องจากมู่ชิงเห่อและกองทหารของเขา ได้ปราบกบฏไปเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา มันจึงสงบขึ้นกว่าแต่ก่อนเยอะ
พูดตรงๆ ก็คือ มันไม่น่าจะเกิดเรื่องพรรค์นี้ขึ้นได้…
แต่เขาไม่กล้าถามมาก และทำได้เพียงทำตามคำสั่งของมู่ชิงเห่อเงียบๆ
สถานการณ์ฝั่งสาวกสำนักวิชาเองก็ไม่ได้ดีกว่ากันนัก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...