ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 774

สรุปบท บทที่ 774 สำนึกผิด: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์

ตอน บทที่ 774 สำนึกผิด จาก ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

บทที่ 774 สำนึกผิด คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายการเกิดใหม่ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ที่เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

ไม่มีใครคาดคิดมาก่อนว่าพวกเขาจะกลับมาอย่างกะทันหันเช่นนี้ ช่าง…น่าเบื่อเสียจริง

เนื่องจาก คราแรก เป็นองค์หญิงสามเองที่ทรงนำกองทัพทหารม้าทมิฬหนึ่งพันนาย และศิษย์หลายคนจากสำนักวิชาต่างๆ ไปยังแดนภังคะแห่งนั้น

ทัพของนางนั้นทั้งแข็งแกร่งและองอาจ!

แต่ทว่ายามนี้…แถมสภาพแบบนี้ด้วย มันจะดูเกินความคาดหมายของทุกคนไปหน่อยหรือเปล่า

หลู่ชานและคนอื่นๆ เองก็งงงวยเช่นกัน

ตามแผนที่ตกลงกันไว้ ความจริงพวกขององค์หญิงสามจะกลับมาที่นี่ในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า ทว่าตอนนี้มันนานถึงหนึ่งเดือนแล้วหรือ?

อีกอย่าง ถ้าพูดตามหลักแล้ว ก่อนที่พวกเขาจะกลับมา พวกเขาต้องแจ้งให้คนที่รอทราบ

แต่พวกเขากลับไม่ได้ส่งสารอันใดมาเลย

ถ้าไม่เห็นค่ายกลเคลื่อนย้ายนั่นหมุนวนล่ะก็ พวกเขาคงไม่รู้เลยว่าอีกฝ่ายกลับมาแล้ว!

มีรอยแผลเป็นทั่วใบหน้าของซั่งกวนหว่าน ที่แม้จะมีผ้าคลุมหน้าปิดไว้ ก็ยังปิดไม่มิด

ด้วยความสิ้นหวังและอับอาย นางจึงต้องใช้หมวกคลุมทับไว้อีกที

ดังนั้น แม้สภาพของนางจะดูน่าสงสัย แต่ท้ายที่สุดมันก็สามารถช่วยปิดบังรอยแผลเหล่านี้ไว้ได้หมด

มีสายตานับไม่ถ้วนแอบมองนางจากจุดอับ รวมทั้งมองนางอย่างเปิดเผย!

หากคนอื่นๆ ได้เห็นรูปลักษณ์ที่เสียโฉมของนาง ไม่รู้เลยว่าจะเกิดการปรามาสอันใดขึ้นหรือไม่!

ฉะนั้นแล้ว ถึงแม้ว่าการปรากฏตัวครั้งนี้จะนำไปสู่การคาดเดาและถกเถียงกันต่างๆ นาๆ แต่นางก็ยังยืนยันที่จะทำเช่นนั้น

เดิมทีนางอยากจะนั่งรถม้ากลับวัง แต่เพราะกลับมากะทันหัน ทำให้พวกเขาไม่สามารถเตรียมรถม้าให้นางได้ทัน

เมื่อสั่งการผู้ใต้บังคับบัญชาเสร็จเรียบร้อย ซั่งกวนหว่านก็ยกเท้าแล้วก้าวไปข้างหน้า

เจี่ยงอวี่เฉิงเองก็เดินตามนางไป โดยทิ้งระยะห่างไว้ครึ่งก้าว

หลังจากเงียบไปชั่วครู่ กองทัพทหารม้าทมิฬและสาวกของสำนักวิชาต่างๆ ที่เหลือรอด ก็แยกย้ายกันกลับไปยังที่ของตน

ช่างเป็นภาพที่น่าอายยิ่งนัก

ปุถุชนโดยรอบมองหน้ากันด้วยความตกตะลึง

“เกิดอันใดขึ้นกันน่ะ? จะ…จะจากไปเช่นนี้เลยหรือ?”

“ข้าเคยคิดว่าพวกเขาจะกลับมาอย่างเฉิดฉายเสียอีก…แต่นี่มันต่างจากที่ข้าคิดไว้มาก!”

“พวกเจ้ามองไม่ออกหรือว่า จำนวนของทหารม้าทมิฬลดลงเพียงใด? ไหนจะศิษย์จากสำนักวิชาเหล่านั้นอีก ดูเหมือนจะหายไปหลายคนเลย…”

“เหมือนจะจริงของเจ้า! ดูๆ แล้ว เหมือนว่าทหารม้าทมิฬจะรอดกลับมาแค่สามสี่ร้อยนายเอง…”

“จิ๊…การเดินทางไปยังแดนภังคะครั้งนี้ คร่าชีวิตผู้คนไปมามายเชียวหรือ?!”

“เดิมทีมันก็เป็นสถานที่ที่อันตรายมากอยู่แล้ว ผลลัพธ์เช่นนี้ย่อมเป็นเรื่องปกติมิใช่หรือ? เมื่อก่อนตอนที่รองแม่ทัพมู่พาทหารไป ก็เกิดการสูญเสียขึ้น เกินครึ่งหนึ่งของกองทัพทั้งหมดเสียอีก…”

“แต่ในตอนนั้นเขานำทัพไปปราบกบฏในแดนภังคะนะ ส่วนแดนภังคะในปัจจุบันนั้นสงบลงแล้ว มันไม่แปลกไปหน่อยหรือ? องค์หญิงสามเองก็ดูแปลกไป…แต่ที่นางดูเชิด อาจจะเป็นเพราะนางได้วัตถุดิบยาที่ฝ่าบาทต้องการมาเยอะหรือเปล่า นางถึงได้มีท่าทางเช่นนั้น?”

หลายคนต่างซุบซิบคุยกันไม่หยุด

และคำพูดเหล่านั้นก็ลอยเข้าหูซั่งกวนหว่านอย่างต่อเนื่อง

ความโกรธพลุ่งพล่านอยู่ในอกของนาง เลือดลมในกายพุ่งสูงจนหัวแทบระเบิด!

ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยแผลใต้ผ้าคลุม รู้สึกเจ็บปวดอีกครั้งเนื่องจากการโดนปุถุชนฉีกหน้ากันไม่ยั้ง

และมันทำให้นางโกรธเป็นฟืนเป็นไฟมากขึ้น

ราวกับถูกคำพูดเหล่านั้นตบหน้าอย่างแรง!

นางเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น

ทว่ามู่ชิงเห่อที่อยู่ด้านหลังไม่ได้ไปกับพวกเขา แต่ยังคงดูแลกองทัพหหารม้าทมิฬอยู่

หลู่ชานที่รอกระทั่งไร้ซึ่งเงาของซั่งกวนหว่าน ถึงได้หันไปมองมู่ชิงเห่อด้วยความสงสัย พลางเอ่ย

“ท่านรองแม่ทัพ เหตุใดพวกท่านถึงไม่แจ้งข้าก่อนว่าจะกลับมา? การต้อนรับครานี้เลยดูฉุกละหุกไปหน่อย…”

มู่ชิงเห่อส่ายหน้า

“ครานี้กะทันหันมาก ข้าจึงมิได้แจ้งให้เจ้าทราบ แต่ไม่เป็นไร เจ้ารีบส่งคนไปช่วยขนทหารบาดเจ็บท้ายขบวนไปยังสถานพยาบาลเสีย นอกจากนี้ ประเดี๋ยวเถียนจ้วงจ้วงจะเข้ามาคุยกับเจ้าเรื่องผู้เสียชีวิต แล้วส่งมอบศพเหล่านั้นให้เจ้าจัดการต่อ จากนี้ข้าจะให้เจ้าจัดการเรื่องพวกเขาแทนข้า”

หลู่ชานที่ได้ยินเช่นนั้น ก็ถึงกับผงะไปเล็กน้อย

“รับทราบขอรับ!”

เขาเงยหน้าขึ้นมองอย่างรวดเร็ว และพบว่าจำนวนผู้เสียชีวิตนั้นมีมากกว่าที่คาดไว้มาก

หัวใจของเขาหนักอึ้ง

แดนภังคะนั้นอันตรายมาก แต่เนื่องจากมู่ชิงเห่อและกองทหารของเขา ได้ปราบกบฏไปเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา มันจึงสงบขึ้นกว่าแต่ก่อนเยอะ

พูดตรงๆ ก็คือ มันไม่น่าจะเกิดเรื่องพรรค์นี้ขึ้นได้…

แต่เขาไม่กล้าถามมาก และทำได้เพียงทำตามคำสั่งของมู่ชิงเห่อเงียบๆ

สถานการณ์ฝั่งสาวกสำนักวิชาเองก็ไม่ได้ดีกว่ากันนัก

บทที่ 774 สำนึกผิด 1

บทที่ 774 สำนึกผิด 2

Verify captcha to read the content.ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์