อ่านสรุป บทที่ 777 รอยแผลเป็น จาก ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ
บทที่ บทที่ 777 รอยแผลเป็น คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายการเกิดใหม่ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
เมื่อจู้หงเห็นว่าเขารีบร้อนเช่นนี้ จึงรีบพูดว่า
“นายน้อย เจ้าอย่าได้เป็นกังวลไปเลย เรื่องของคนในสำนักชงซูเก๋อยิ่งพูดยิ่งยาว”
เมื่อเห็นปฏิกิริยาของจู้หงเช่นนี้แล้ว เจี่ยนเฟิงฉือก็ใจเย็นลงเล็กน้อย
เรื่องราวต่างๆ มันอาจไม่เหมือนที่ผู้คนเหล่านั้นเล่าลือกันก็ได้
จู้หงหายใจเข้าลึกๆ
“นายน้อย พวกเรากลับกันก่อนเถอะ แล้วค่อยว่ากันใหม่ ข้าไม่ค่อยสะดวกพูดที่นี่สักเท่าไร”
ระหว่างทางบนถนน อันใดที่พูดกล่าวออกไปอาจถูกผู้คนที่ได้ยินนำไปวิพากษ์วิจารณ์ตีไข่ใส่ความจนเป็นเรื่องราวใหญ่โตได้
แม้ว่าภายในใจของเจี่ยนเฟิงฉือจะร้อนรนเพียงใด แต่เขาก็ทำได้เพียงต้องอดทนระงับอารมณ์เหล่านี้ไว้ให้ได้
หลังจากนั้น สายตาของเขาก็กวาดมองไปที่ผู้คนมากมาย และคิ้วของเขาก็ขมวดกันเล็กน้อย
“มู่หงอวี่ล่ะ?”
จู้หงเม้มปากของเขากลั้นใจพูดออกมาว่า
“นางอยู่กับกลุ่มคนของสำนักชงซูเก๋อ”
หัวใจของเจี่ยนเฟิงฉือจมดิ่งลงในทันใด!
“นายน้อยอย่าได้กังวลไปเลย ตอนนี้พวกเขายังสบายดี”
เมื่อจู้หงเห็นว่าสีหน้าท่าทางของเขาดูแปลกๆ ไป จึงรีบอธิบายเพิ่มเติม
เจี่ยนเฟิงฉือกลับยิ่งสงสัยและตงิดใจมากขึ้น
ฉู่หลิวเยว่และมู่หงอวี่ไม่ได้ตามกลับมาพร้อมกับกองทัพหลัก แต่จู้หงกลับบอกว่าพวกเขายังสบายดี
มันเกิดอันใดขึ้นในนั้นกันแน่?
เกิดคำถามมากมายในใจ แต่เจี่ยนเฟิงฉือเก็บมันไว้และกวาดตามองเพื่อสังเกตไปที่พวกเขาอีกรอบ
ผู้คนเหล่านี้ต่างได้รับบาดเจ็บในระดับที่แตกต่างกันออกไป จู้หงยังไม่เป็นอันใด ส่วนคนอื่นๆ แทบจะยืนไม่ไหว
“กลับไปภูเขาเขี้ยวมังกรก่อน”
…
ณ ภูเขาเขี้ยวมังกร
ผู้คนที่บาดเจ็บสาหัสเมื่อเดินทางกลับมา ก็ถูกส่งตัวไปรักษาพักฟื้นร่างกายทันที
เหลือเพียงแค่จู้หง ที่ร่างกายไม่ได้เป็นอันใดมาก อีกทั้งเขายังเป็นหัวหน้าหน่วยด้วย แน่นอนว่าเขาต้องรอดชีวิตมาได้อยู่แล้ว
หลังจากที่พวกเขากลับมาถึงภูเขา เมื่อเจี่ยนชูเย่ได้ยินข่าวคราวก็รีบมาหาทันที
จู้หงอธิบายต้นตอปัญหาของเรื่องนี้ให้กับสองพ่อลูกเจี่ยนชูเย่และเจี่ยนเฟิงฉือฟังอย่างละเอียด
“…โชคดีที่คราวนี้มีพวกคุณหนูฉู่คอยช่วยเหลือ พวกเราถึงกลับมาได้อย่างปลอดภัย มิฉะนั้น…ข้าไม่อยากจะคิดเลยว่าผลมันจะเป็นเช่นไร!”
หลังจากพูดจบ ทั่วทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบสงัด
ท่าทางของสองพ่อลูกนั้นช่างเคร่งขรึมและจริงจังยิ่งนัก
จากนั้นไม่นาน เจี่ยนชูเย่ก็ได้กล่าวว่า
“เช่นนั้นตอนนี้ ฉู่หลิวเยว่ได้หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย อีกทั้งผู้คนที่หลงเหลือนั้น ยังคงอยู่ในป่าหมอกมายาเพื่อตามหานางสินะ?”
จู้หงพยักหน้าเบาๆ
“เดิมทีพวกข้าก็อยากจะอยู่ช่วย หากแต่เมื่อพิจารณาแล้วว่าคนของพวกเราต่างได้รับบาดเจ็บกันหมด ต่อให้อยู่ต่อ ก็อาจช่วยอันใดได้ไม่มากนัก อีกทั้งอาจจะฉุดลากทุกคนให้ต้องเดือดร้อน เช่นนั้นพวกข้าก็เลือกที่จะกลับมาพร้อมกับกองทัพใหญ่”
เจี่ยนชูเย่ถอนหายใจยาว
“ไม่เลว! ที่พวกเจ้าทำเช่นนี้ มันเป็นสิ่งที่ควรทำแล้ว ”
ในสถานที่เช่นแดนภังคะนั้น เว้นเสียแต่ว่าคนผู้นั้นจะเป็นผู้ที่แข็งแกร่งระดับสูงสุด ถึงจะอยู่รอดได้ มิฉะนั้นผู้ที่อ่อนแออาจกลายเป็นการสร้างปัญหาให้กับผู้อื่นได้เช่นกัน
นับประสาอันใดกับบาดแผลเหล่านี้ล่ะ?
และจู่ๆ เจี่ยนเฟิงฉือก็โพล่งขึ้นมา
“เจ้าหมายความว่า มู่หงอวี่ได้ต่อสู้ไปกับพวกฉู่หลิวเยว่และคนอื่นๆ ตั้งแต่เริ่มแรกเลยหรือ?”
“ขอรับ ในตอนนั้นคนของพวกเขาจำนวนหนึ่งเดินทางไปยังส่วนลึกของป่าก่อน ดังนั้นพวกเขาจึงเลี่ยงเหตุที่เกิดขึ้นในครั้งนั้นได้พอดี ด้วยเหตุนี้ เมื่อพวกเราได้พบกันอีกครั้ง พวกเขาจึงไม่ได้รับบาดเจ็บเลยสักคน”
เจี่ยนเฟิงฉือรู้สึกสับสนในใจ
มู่หงอวี่และฉู่หลิวเยว่มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน และเป็นเรื่องปกติที่พวกเขาจะต่อสู้ร่วมกัน
เพียงแต่ไม่รู้ว่าสถานการณ์ในตอนนี้นั้นจะเป็นเช่นไร…
“ท่านเจ้าสำนัก นายน้อย โปรดวางใจเถิด ยังมีฉินอีและพี่เหลยสี่อยู่ข้างๆ พวกมู่หงอวี่อยู่ ฉะนั้นพวกเขาน่าจะไม่เป็นอันใดแล้วล่ะ”
จริงๆ แล้ว ในใจของจู้หงยังคงกังวล แต่ตอนนี้เขาทำได้แต่ฝากความหวังไว้กับพวกฉินอี
แต่สำหรับฉู่หลิวเยว่…เขากลับไม่กล้าจะพูดถึงมันอีก
นางอาจจะมีโอกาสรอด แต่มันช่างริบหรี่เหลือเกิน
เจี่ยนชูเย่ถามในทันใด
“ฉินอีและพี่เหลยสี่ที่เจ้าพูดถึง…พวกเขาเป็นใครกันแน่? พวกเขาอยู่ในป่าหมอกมายามาตลอด เพื่อปกปักษ์รักษาพิทักษ์อสูรศักดิ์สิทธิ์ตัวนั้นหรือ?”
จู้หงจึงอธิบาย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...