สรุปตอน บทที่ 824 ทำพอเป็นพิธี – จากเรื่อง ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ
ตอน บทที่ 824 ทำพอเป็นพิธี ของนิยายการเกิดใหม่เรื่องดัง ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดยนักเขียน จ้าน นิชิโนะ เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
หนึ่งนายหนึ่งบ่าวรับใช้เดินไปข้างหน้า
แดดก็ร้อน ทรายก็ร้อน
แต่ฝีเท้าของหรงซิวก็ก้าวไปด้านหน้าอย่างมั่นคง ความเร็วสม่ำเสมอ
หากมีคนอยู่ตรงนี้ และสังเกตอย่างละเอียดก็จะรู้ว่า เท้าของหรงซิวนั้นไม่ได้แตะกับพื้นทรายที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของเขาเลย
ทุกย่างก้าว ฝ่าเท้าของเขาอยู่ห่างจากพื้นทรายนั้นประมาณครึ่งชุน
ดูเหมือนว่ากำลังเดินอยู่บนพื้นทราย แต่ความจริงแล้วเขาเดินอยู่บนอากาศต่างหาก
อีกทั้งเดินไปทางไหนก็ไม่เหลือร่องรอยทิ้งเอาไว้เลย
เสวี่ยเสวี่ยที่เดินตามอยู่ข้างหลังก็เหมือนจะเป็นเช่นนั้นเหมือนกัน
“เหมือนว่าช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ ก็ไม่ได้สูญเปล่าสินะ คาดไม่ถึงว่าระดับการบำเพ็ญเพียรของเจ้าจะมาถึงขั้นนี้แล้ว…”
เสียงของตู๋กูโม่เป่าดังขึ้น เสียงนั้นเหมือนดังที่ข้างหูก็ไม่ปาน
หรงซิวยิ้มบางๆ
“ขอบคุณสำหรับคำชมขอรับ”
ตู๋กูโม่เป่าแค่นหัวเราะเสียงเย็นหนึ่งครั้ง
เดิมทีเขาตั้งใจจะให้บทเรียนกับเด็กคนนี้ แต่ตอนนี้พวกเขาได้รู้ว่า วิธีทั่วไปก่อนหน้านี้ไม่สามารถทำอันใดเขาได้อีกต่อไปแล้ว
หรงซิวสามารถจัดการสิ่งเหล่านี้ได้อย่างง่ายดาย!
แต่ไม่ว่าพวกเขาจะถามอย่างใด หรงซิวก็ยังไม่ยอมพูดออกมาว่าเกิดอันใดขึ้นกับร่างกายของนังหนูเย่วเออร์ เขาเอาแต่ยืนหยัดว่าเรื่องนี้ต้องให้เจ้าตัวมาพูดเอง
แต่ว่าตอนนี้นังหนูนั้นยังจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าพวกเขาเป็นใคร แล้วนี่เขายังจะพูดอันใดได้อีกงั้นหรือ?
หลานเซียวทอดถอนหายใจเสียงเบา พร้อมพูดอย่างอดไม่ได้ว่า
“ถ้าพวกเราออกจากที่บ้าๆ แห่งนี้ก็พอแล้ว…แล้วเหตุใดต้องมาวุ่นวายกับเด็กมันอย่างไม่หยุดหย่อนด้วยล่ะ?”
ผู้อาวุโสลำดับห้าพูดอย่างใจเย็น
“อย่าฝันกลางวันไปหน่อยเลย”
“ใครฝันกลางวัน?” หลานเซียวเถียงกลับอย่างไม่พอใจเล็กน้อย “ถ้านังหนูไม่เกิดเรื่องและเข้ามาอย่างราบรื่น ไม่มีอันใดผิดพลาด ไม่แน่ว่าพวกเราอาจจะได้รับการปล่อยตัวออกมาในตอนนี้ก็ได้!”
แต่ใครจะรู้เล่าว่าระหว่างทางอาจจะเกิดอุบัติเหตุมากมายขึ้น?
พวกเขาอยู่ที่นี่มานานมากแล้ว กว่าจะได้พบนังหนูก็ยากลำบากอย่างมาก ดังนั้นจึงเห็นประกายแสงแห่งความหวัง แต่สุดท้าย…
เห็นได้ชัดว่าพวกเขาจะต้องรอคอยอีกครั้ง
“อย่าเพิ่งคิดอันใดมากเลย ตอนนี้นังหนูยังไม่ผ่านระดับหกเลยด้วยซ้ำ…”
ผู้อาวุโสลำดับห้าชะงักไป น้ำเสียงของเขาดูจริงจังขึ้นมาก
“อีกทั้งเรื่องที่สำคัญไปกว่านั้นก็คือ ตอนนี้นางไม่ได้มีเส้นชีพจรเทียนจิงอีกต่อไปแล้ว”
เมื่อสิ้นเสียงนั้น เสียงรอบข้างก็พลันเงียบไป
ตู๋กูโม่เป่าและหลานเซียวต่างก็เงียบไปพร้อมกัน
เพราะว่านี่เป็นเรื่องที่เขากังวลมากที่สุดเช่นกัน
แม้ว่าฝีมือของเขาจะหยุดชะงัก และต่อให้ไม่ได้จับชีพจรด้วยตัวเอง พวกเขาก็สามารถเห็นปราณภายในร่างกายของฉู่หลิวเยว่ได้อย่างชัดเจน พร้อมสามารถเห็นเส้นชีพจรและระดับของนางได้
นั่นจะต้องเป็นชีพจรตี้จิงอย่างแน่นอน ไม่ใช่ชีพจรเทียนจิง!
“ตอนนี้นางไม่ใช่เส้นชีพจรเทียนจิงอีกแล้ว แต่ในอนาคตนางจะต้องเป็นคนที่อยู่เหนือโลกเหมือนกันไม่มีเปลี่ยน”
ทันใดนั้นตู๋กูโม่เป่าก็พูดด้วยเสียงที่หนักแน่น
นั่นคือความภูมิใจและมั่นใจในความแข็งแกร่งของตัวเอง!
“พวกเราทั้งหลายช่วยกันสอนมา ใครจะมาสู้นางได้!”
“หากนางลืม ก็สอนนางใหม่อีกครั้งก็พอแล้ว!”
…
ซีหลิง
ช่วงนี้ตระกูลเจียงคึกคักอย่างมาก
ด้านหนึ่งคือการเตรียมตัวสำหรับงานแต่งงานของคุณชายใหญ่กับองค์หญิงสาม อีกด้านหนึ่งก็ต้องเตรียมตัวสำหรับงานแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์ของคุณหนูสี่และตระกูลซย่าโหว
คนที่อยู่ในจวน ตั้งแต่เจ้านายจนถึงลูกน้องล้วนวุ่นวายกันไปหมด ในบรรดาทั้งหมดนี้ เจียงอวี่เฉิงกลับเป็นคนที่ว่างที่สุด
เวลาส่วนใหญ่เขาใช้ไปกับการพักฟื้นร่างกายในห้องของตัวเขาเอง นอกเสียจากสิ่งสำคัญที่จำเป็นต้องได้รับคำแนะนำจากเขาแล้ว งานนอกเหนือจากนี้เขาล้วนยกให้กับลูกน้องจัดการทั้งหมด
เช้าวันนี้เจียงอวี่เฉิงได้ทานยาไป จากนั้นก็วางแผนออกจากจวน
เมื่อเขาเพิ่งมาถึงที่หน้าประตูจวน เขาก็ทันเห็นว่า ซุนฉีพาคนสามคนก่อนจะเดินออกจากจวนไป
แต่เมื่อเขาเห็นใบหน้าของคนที่อยู่ด้านหน้าสุด เขาก็รู้สึกคุ้นเคยอย่างมาก เจียงอวี่เฉิงหรี่ตามอง
อวี่เหวินเว่ย?
เขามาที่นี่เหตุใด ไม่ต้องคิดก็รู้ได้ในทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...