ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 842
สรุปบท บทที่ 842 ตามหา: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
ตอน บทที่ 842 ตามหา จาก ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 842 ตามหา คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายการเกิดใหม่ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ที่เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
ซย่าโหวหรงตกตะลึง
“อันใดนะ?!”
เขารีบมองไปยังปราณสีดำที่อยู่ในกล่องไม้ พร้อมขมวดคิ้วเป็นปมอย่างรวดเร็ว ก่อนจะปฏิเสธเสียงแข็ง
“เป็นไปไม่ได้! ข้าเก็บสิ่งนี้อยู่อย่างระมัดระวังมาโดยตลอด ไม่มีใครมาแตะต้องมันได้อย่างแน่นอน!”
สีหน้าของเจียงอวี่เฉิงเย็นชามากขึ้น ทั่วทั้งร่างกายแผ่ลมปราณที่เย็นเยียบ
“เห็นได้ชัดว่าตราประทับที่อยู่ด้านบนมันเปลี่ยนไป ของสิ่งนี้ข้าเป็นคนมอบให้เจ้าด้วยตนเอง ตอนแรกมันเป็นอย่างใด นึกว่าข้าไม่รู้เรื่องหรือ?”
ซย่าโหวหรงสะอึกไป
“แล้วกุญแจนั้นล่ะ?”
เจียงอวี่เฉิงยื่นมือออกมา
ในใจของซย่าโหวหรงไม่ยินดีอย่างมาก แต่ก็ยังโยนกุญแจให้ไป
สีหน้าของเขาย่ำแย่อย่างมาก
“คุณชายใหญ่ ในเมื่อข้าสัญญาแล้วว่าจะคืนของสิ่งนี้ให้เจ้า เขาไม่มีทางผิดคำพูดอย่างเด็ดขาด ถ้าเจ้าอยากดู ก็สามารถทำได้!”
ในตอนนั้นเจียงอวี่เฉิงสัญญากับเขาว่าโอสถเก้าสวรรค์ฟื้นคืนให้เป็นรางวัลแก่เขา
ตอนนี้เขายังไม่ทันได้ใช้มัน แต่กลับเรียกคืนเสียแล้ว
คำพูดของซย่าโหวหรงมีคำตำหนิอยู่กลายๆ เขาไม่พอใจกับเจียงอวี่เฉิงมาตั้งนานแล้ว
ดังนั้นเวลาที่พูดคุยกันนั้นก็ดูไม่มีความเกรงใจกันเล็กน้อย
เจียงอวี่เฉิงรับกุญแจดอกนั้นมา ไม่ได้สนใจเขา แต่เริ่มเปิดกล่องไม้สีดำกล่องนั้นแทน
แกร๊ก!
เสียงกล่องไม้เปิดขึ้น!
…ว่างเปล่า!
ใบหน้าของเจียงอวี่เฉิงมืดครึ้มลงทันที เขาแค่นหัวเราะเสียงเย็น จากนั้นก็มองไปยังซย่าโหวหรง
“ใต้เท้าซย่าโหว ท่านจะพูดว่าอย่างใด?”
ดวงตาของซย่าโหวหรงเบิกโพลง พร้อมจ้องกล่องไม้ที่ว่างเปล่าตาเขม็ง
“เป็นไปได้อย่างใด? นี่มันเป็นไปได้อย่างใด? ข้าดูแลรักษามันมาอย่างดีโดยตลอด! ทมันถึงหายไปแล้วล่ะ!”
เจียงอวี่เฉิงโยนกล่องไม้สีดำใบนั้นไปตรงหน้าซย่าโหวหรงอย่างแรง จากนั้นเขาก็พูดขึ้นมาด้วยเสียงบูดบึ้ง
“เรื่องจริงหรือไม่ ท่านก็ดูเอาเองเถิด!”
ซย่าโหวหรงไม่ได้สนใจอันใดมาก รีบหยิบกล่องไม้สีดำที่ตกลงพื้นขึ้นมาดูอย่างละเอียด
เขาพลิกกล่องแล้วมองไปโดยรอบ หลังจากมั่นใจแล้วว่ามันไม่มี สีหน้าของเขาก็ขาวซีดขึ้นภายในทันที หน้าผากมีเม็ดเหงื่อ เม็ดเล็กๆ ผุดขึ้นมาเป็นจำนวนมากริมฝีปากสั่นระริก
กล่องไม้สีดำที่อยู่ในมือก็กลายเป็นเผือกร้อนลวกมือ!
ซย่าโหวหรงจะหยิบขึ้นมาก็ไม่ได้ จะทิ้งลงไปก็ไม่ได้ สีหน้าเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา น่าประหลาดใจอย่างมาก!
เจียงอวี่เฉิงจึงจ้องไปที่เขาด้วยความเย็นชา สายตาของเขาก็หนาวเหน็บ
ในตอนนั้นเองก็เหมือนว่าซย่าโหวหรงมีปฏิกิริยาตอบรับแล้ว เขาจึงรีบเงยหน้าขึ้นมา
“ข้าไม่รู้! ข้าไม่รู้เรื่องจริงๆ!”
หลังจากที่เขาได้ของสิ่งนี้มา เขาก็เก็บรักษามันอย่างดีมาโดยตลอด แล้วเหตุใดมันถึงหายไปเช่นนี้ได้เล่า?
เจียงอวี่เฉิงยกริมฝีปากขึ้น แต่มันก็ไม่ได้เป็นรอยยิ้ม
“เช่นนั้นท่านจะบอกว่า ของชิ้นนี้มันวิ่งหนีออกไปเองอย่างนั้นหรือ?”
ซย่าโหวหรงเริ่มทบทวนความจำอย่างรวดเร็ว ภาพความทรงจำนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้นในสมองของเขา
“ไม่ ไม่…”
วันนี้เขาเข้าไปที่ห้องหนังสือเพื่อหยิบกล่องนี้ออกมาด้วยตนเอง แต่ว่าในตอนที่เขาหยิบออกมานั้น ไม่มีร่องรอยการเคลื่อนย้ายเลยแม้แต่น้อย!
นั่นก็หมายความว่าอีกฝ่ายสามารถหยิบของสิ่งนั้นออกไปได้อย่างไร้เสียง!
คนที่สามารถทำเรื่องเช่นนี้ได้ก็มี…
ช้าก่อน!
ทันใดนั้นสีหน้าของซย่าโหวหรงก็เปลี่ยนไปทันที!
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...