ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 843
สรุปบท บทที่ 843 รู้มากเกินไปแล้ว: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สรุปตอน บทที่ 843 รู้มากเกินไปแล้ว – จากเรื่อง ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ
ตอน บทที่ 843 รู้มากเกินไปแล้ว ของนิยายการเกิดใหม่เรื่องดัง ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดยนักเขียน จ้าน นิชิโนะ เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
ตอนที่ซย่าโหวหรงมาถึงที่หน้าประตูบ้านของอีกฝ่าย มันก็เป็นเวลาค่ำแล้ว ซย่าโหวถิงอันกับเสี่ยวเตี๋ยก็กำลังกินข้าวกันอยู่เลย
เหมือนว่าเสี่ยวเตี๋ยนั้นไม่ได้ถนัดในการทำกับข้าว อาหารที่นางทำนั้นก็ค่อนข้างจะกลืนลงคอยากเล็กน้อย
ซย่าโหวถิงอันเป็นคุณชายสูงศักดิ์มาตลอด เวลากินก็มักจะกินของที่ดีที่สุด แล้วเขาจะเคยชินกับอาหารเหล่านี้ได้อย่างใด?
ในตอนแรกเขายังสามารถพาเสี่ยวเตี๋ยออกไปกินร้านอาหารข้างนอกได้ แต่เมื่อเวลาผ่านไป เงินที่มีในตัวของเขาก็เริ่มจะร่อยหรอ
ต้องบอกก่อนว่าตอนที่เขาออกจากตระกูลซย่าโหวมา เขาก็ออกมาตัวเปล่า
อีกทั้งทรัพย์สินที่มีอยู่ในแหวนมิตินั้น ก็ถูกใช้เพื่อการไถ่ตัวเสี่ยวเตี๋ยหมดแล้ว จึงเหลือเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
ทั้งสองได้แต่กินอาหารพื้นๆ และใช้ชีวิตผ่านไปหลายวัน
เดิมทีซย่าโหวถิงอันก็รู้สึกอึดอัดอย่างมากแล้ว แต่เมื่อรวมกับเรื่องที่เขาขโมยโอสถเก้าสวรรค์ฟื้นคืนแล้ว ในใจของเขาก็รู้สึกไม่สบายใจตลอดเวลา ทั้งตื่นตระหนก และหวาดผวา
ตอนกลางวันไม่มีสติ ตอนกลางคืนนอนไม่หลับ
แม้ว่าเขาจะนอนหลับเป็นบางครั้ง แต่เขาก็มักจะฝันร้าย
หลังจากที่ทนทุกข์ทรมาน ร่างกายของเขาก็ซูบผอมลง
ในใจของซย่าโหวถิงอันก็รู้สึกเสียใจทุกครั้ง
แม้ว่าบ้านหลังนี้จะสะอาดเรียบร้อย แต่ว่ามันก็ไม่สามารถเทียบกับจวนซย่าโหวได้เลย
ไม่มีคนคอยปรนนิบัติ
เขาคุ้นเคยกับชีวิตที่มีอาหารดีๆ เสื้อผ้าหรูหรา หลังจากได้มาใช้ชีวิตเยี่ยงคนธรรมดาแล้ว นี่มันทรมานกว่าการฆ่าเขาให้ตายเสียอีก
ความจริงแล้วซย่าโหวถิงอันก็มีความคิดที่จะกลับไปยอมรับผิด
แต่ด้านหนึ่งทิฐิก็ค้ำคออยู่ เขากลัวว่าเมื่อเขากลับไปแล้วทุกคนจะหัวเราะเยาะเขา แต่อีกด้านหนึ่งเขาก็เป็นห่วงกลัวว่าเรื่องโอสถเก้าสวรรค์ฟื้นคืนจะถูกเปิดเผยออกมา
ถ้าเป็นเช่นนั้นแล้ว เขาว่าเขาใช้ชีวิตต่อไปเช่นนี้จะดีเสียกว่า
แต่ความสงบของเขาก็หายไปอย่างรวดเร็ว!
ตู้ม!
เสียงถีบประตูดังขึ้นมา ซย่าโหวถิงอันและเสี่ยวเตี๋ยก็ตกใจกันอย่างมาก
ทั้งสองคนสบสายตากันไปมา จากนั้นก็ได้ยินเสียงของซย่าโหวหรงดังมาจากด้านนอก น้ำเสียงของเขานั้นเต็มไปด้วยความโกรธแค้น
“ไอ้ลูกบ้า! แกไสหัวออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ!”
หัวใจของซย่าโหวถิงอันเต้น “ตุบตับ” ขึ้นระรัว!
เขาจะต้องรู้เรื่องโอสถเก้าสวรรค์ฟื้นคืนเม็ดนั้นหายไปแล้วอย่างแน่นอน!
ทันใดนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืนด้วยความประหม่า แล้วต้องการจะหนีทันที
เสี่ยวเตี๋ยก็หันมามองทางเขา
“คุณชายรอง คนที่อยู่ด้านนอกนั้น…ใช่ใต้เท้าซย่าโหวหรือไม่? เหมือนว่าเขาต้องการมาหาท่านนะ…”
“บอกไปว่าข้าไม่อยู่!”
ซย่าโหวถิงอันรีบพูดขึ้นหนึ่งประโยค จากนั้นก็หนีออกไปทางหน้าต่างทันที
แต่เขายังไม่ทันได้หนี ที่เอวของเขาก็มีเชือกมารัดอยู่แล้ว!
ซย่าโหวหรง ออกแรงดึงอย่างแรง!
ซย่าโหวถิงอันจึงถอยไปด้านหลัง!
โครม!
ตัวของเขาล้มลงที่ด้านหน้าของซย่าโหวหรงอย่างแรง
“คุณชายรอง…”
เมื่อเห็นดังนั้น เสี่ยวเตี๋ยก็ตะโกนขึ้นมาด้วยความประหม่า ทั้งสองมือเกาะอยู่ที่หน้าประตูแน่น ท่าทางดูลังเลอย่างมาก
สายตาของซย่าโหวหรงมองนางด้วยความเย็นชา
แม่นางคนนี้ดูแล้วเหมือนจะอายุสิบห้าสิบหกเท่านั้น ใบหน้าเล็ก น่าดึงดูดโดยเฉพาะตอนที่ร้องไห้ นางดูน่าสงสารอย่างมาก
ซึ่งแตกต่างจากเจียงอวี่จืออย่างมาก
ก็ไม่น่าแปลกใจที่เจ้าลูกชายชั่วจะคิดกบฏขึ้นมาแบบนี้
“ไสหัวไป!”
ซย่าโหวหรงตวาดเสียงดัง
“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป อย่าให้ข้าเห็นหน้าเจ้าที่เมืองซีหลิงอีก!”
ร่างของเสี่ยวเตี๋ยหดเล็กลง หยาดน้ำตาร่วงหล่น เหลือบมองซย่าโหวถิงอันด้วยความอาวรณ์
“ข้า…ข้าจะไปก็ได้ แต่…แต่ขอร้อง…ท่านอย่าทำร้ายคุณชายรองเลยนะเจ้าคะ ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของข้าเอง…”
ซย่าโหวหรงขมวดคิ้วมุ่น พร้อมแผ่ปราณเย็นออกมามากกว่าเดิม
ใบหน้าของเสี่ยวเตี๋ยเต็มไปด้วยความหวาดกลัว นางรีบกล่าวลาซย่าโหวถิงอัน จากนั้นก็วิ่งออกไปทั้งน้ำตา
ภายในเรือนนั้นจึงเหลือเพียงสองพ่อลูกเท่านั้น
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...