ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 96

ความคิดหนึ่งแวบเข้ามาในหัวของฉู่หลิวเยว่ ในงานเลี้ยงวันเกิดองค์ชายรัชทายาทคืนนั้น เขาตั้งใจจริงๆ ด้วย

แต่…เพราะเหตุใดกันล่ะ

“องค์ชาย พระองค์…”

ฉู่หลิวเยว่กำลังจะถามให้แน่ใจ ทว่าหรงซิวกลับลุกขึ้นยืนหลังตรงเสียก่อน

“วันนี้เจ้าเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว เช่นนั้นข้าก็ไม่อยู่รบกวนแล้วล่ะ”

เขาสยายเสื้อคลุมผืนใหญ่ปกคลุมร่างกายเอาวแล้วหมุนตัวออกไป

เงาดำของร่างสูงหายตัวไปอย่างรวดเร็วในคืนที่มืดมิด

ฉู่หลิวเยว่มองทิศทางที่เขาหายตัวไปเป็นเวลาอยู่นาน จากนั้นจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอกแล้วก็กำมือจิกนิ้ว

เมื่อครู่นี้…หรงซิวอยู่ใกล้ขนาดนั้น จู่ๆ หัวใจของนางเต้นโครมครามขึ้นมาทันที

หากกล่าวกันตามเหตุผล นางไม่เคยอนุญาตให้ใครเข้ามา ‘รุกล้ำ’ พื้นที่ส่วนตัวซ้ำแล้วซ้ำเล่าขนาดนี้เด็ดขาด แต่ดูเหมือนว่านางเองก็ไม่ได้รังเกียจ…การที่ต้องใกล้ชิดกับหรงซิว

เหมือนลึกๆ ในใจของนางจะเชื่อใจหรงซิวว่าหรงซิวไม่มีทางทำร้ายนาง

แต่นางเองก็ไม่รู้ว่าไปเอาความเชื่อใจที่อธิบายไม่ได้นี้มาจากไหน

นางเคยผ่านกรถูกทรยศหักหลังในอดีตชาติ นางคิดว่าตัวเองคงไม่มีทางไว้ใจให้ใครเข้ามาใกล้ชิดได้อีก

กระนั้นไม่ว่าจะเป็นฉู่หนิงหรือหรงซิว ดูเหมือนพวกเขาจะทำให้นางค่อยๆ ทลายกำแพงในใจ

ฉู่หลิวเยว่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแต่ก็หาเหตุผลมารองรับไม่ได้สักที ดังนั้นนางจึงยอมแพ้ไปก่อน

นางทำกิจวัตรประจำวันดั่งเช่นเคยโดยการนั่งขัดสมาธิบนเตียงเพื่อฝึกบำเพ็ญและดูดซับพลังแห่งฟ้าดิน

หลังจากเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว นางก็เอนกายลงเพื่อนอนหลับพักผ่อน

…

งานเลี้ยงที่โรงเตี๊ยมเฟิ่งหวงยังคงดำเนินไปอีกสองวัน แค่หรงซิวก็ไม่ได้ไปอีก

ทั้งนี้จึงทำให้ใครหลายคนต้องผิดหวัง เพราะเดิมทีพวกเขากะจะมาใช้โอกาสนี้สร้างความสัมพันธ์กับหลีอ๋อง

ทว่าเขามีสถานะสูงส่ง สละเวลามาได้วันหนึ่งก็ถือว่าเป็นเรื่องยากแล้ว หลังจากนั้นสองวันจะไม่มาก็เป็นเรื่องปกติ

หลายคนอยากมาถามข่าวคราวจากฉู่หลิวเยว่สักหน่อย แต่ก็ถูกนางพูดตัดบทไปสองสามประโยค

ดังนั้นทุกคนจึงได้แค่คาดเดาว่าบางทีฉู่หนิงและหลีอ๋องอาจมีการไปมาหาสู่กันบ้าง หากรายละเอียดเจาะลึกลงไปนั้น ไม่ว่าจะถามอย่างไรก็คงไม่ได้ความอะไรกลับมา

อีกอย่างบทสนทนาระหว่างฉู่หลิวเยว่กับหลีอ๋องก็ไม่ได้ดูสนิทสนมกันมากมาย

จุดนี้ก็สามารถเดาได้ว่าคนระดับหลีอ๋องกับฉู่หลิวเยว่นั้นมีสิ่งใดให้ต้องสนทนาพาทีกัน

แม้ตอนนี้นางจะสอบเข้าสำนักเทียนลู่ได้และเป็นอัจฉริยะทั้งด้านปรมาจารย์และผู้ฝึกยุทธ์ แต่หากไม่มีตระกูลขุนนางใหญ่หนุนหลัง ดังนั้นระหว่างนางกับหลีอ๋องจึงมีช่องว่างขนาดใหญ่กั้นกลางอยู่เช่นกัน

ทว่าฉู่หนิงเพิ่งจะได้รับการเลื่อนขั้นเป็นผู้บัญชาการราชองครักษ์ สามารถทำให้ฝ่าบาททรงไว้เนื้อเชื่อใจได้ เช่นนั้นก็จะได้เปรียบกว่าในเรื่องสานสัมพันธ์

แต่ช่วงนี้ฉู่หนิงกำลังวุ่นวายอยู่กับเรื่องขององค์หญิงสี่ ไม่โผล่หน้ามาที่โรงเตี๊ยมเฟิ่งหวงเลยสักวัน ดังนั้นจึงทำให้ใครหลายๆ คนรู้สึกเสียดาย

ด้วยหลายเรื่องที่ซ้อนทับกันจนสับสนวุ่นวาย ทุกคนจึงให้ความสนใจกับฉู่หลิวเยว่น้อยลงตามไปด้วย

ยังดีที่สองวันนี้เหยียนเก๋อยังคงมาอยู่ตลอด แล้วช่วยแบ่งเบาฉู่หลิวเยว่ไปไม่น้อย

สิ่งนี้เองที่ระงับจิตใจที่ไม่สงบของบางคนได้บ้าง

ไม่ว่าอย่างไร ฉู่หลิวเยว่ยังมีเจินเป่าเก๋อคอยสนับสนุนอยู่เบื้องหลังก็ไม่มีใครสามารถมาหาเรื่องได้ง่ายๆ

…

เวลาช่างผ่านไปอย่างรวดเร็ว เพียงชั่วพริบตาก็ถึงวันที่ต้องกลับไปเรียนที่สำนักเทียนลู่แล้ว

วันนี้เป็นวันแรกที่ฉู่หลิวเยว่เข้าเรียนอย่างเป็นทางการ

เมื่อฉู่หลิวเยว่ลงจากรถม้า ทันใดนั้นก็ดึงดูดสายตาผู้คนจำนวนไม่น้อย

เดิมทีตรงหน้าประตูใหญ่มีเสียงพูดคุยกันดังจอแจ ทว่าตอนนี้กลับเงียบลงไปทันที

สายตาหลายคู่ต่างมองมาทางนี้ด้วยสีหน้าที่แตกต่างกันออกไป