ยอดคุณหมอสกุลเฉิน นิยาย บท 117

ตอนที่117 ปัญหาละเอียดอ่อน

เมื่อเห็นว่าในที่สุดฉีเล่ยก็ยอมใจอ่อน สีหน้าอันแสนตึงเครียดของเหอจื่อก็คลายอ่อนลงทันที เธอวิ่งไปกอดแขนของฉีเล่ยไว้แนบแน่น และพูดขึ้นว่า

“หนูรู้อยู่แล้ว ว่าอาจารย์จะต้องตอบตกลง”

ฉีเล่ยรีบสะบัดแขนออกทันที

“นี่! คุณเป็นนักศึกษานะ ส่วนผมก็เป็นอาจารย์ ช่วยใส่ใจกับเรื่องนี้ให้มากด้วย แล้วก็รักษาระยะห่างอย่าให้เกินพอดีนัก”

เหอจื่อทำปากมุ่ยเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับไปว่า

“ถ้าพูดแบบนั้น หนูก็หวังว่าอาจารย์จะโดนไล่ออกจริงๆ เพราะต่อไปอาจารย์จะได้ไม่ต้องมีข้ออ้างห้ามไม่ให้หนูกอดอีก!”

“…คุณรู้ตัวไหมว่า ตัวคุณเองเริ่มเหมือนแม่เข้าไปทุกทีแล้ว?”

“ก็หนูคลอดออกมาจากท้องเธอนี่คะ ไม่ให้เหมือนแม่แล้วจะให้เหมือนใคร?”

..…….

หลี่ฮั่วเฉินเคยดำรงตำแหน่งอธิการบดีของมหาวิทยาลัยแพทย์ปักกิ่ง

แต่อันที่จริงแล้ว ทุกคนล้วนทราบดีว่านอกจากตำแหน่งหัวเรือใหญ่ของมหาวิทยาลัยแห่งนี้ เขายังเป็นประธานบริหารของโรงพยาบาลพันธมิตรปักกิ่ง ทั้งยังเป็นรองประธานแพทย์สภาอีกด้วย

ดังนั้นหากไม่ใช่เรื่องใหญ่โตจริงๆ จะเป็นหน้าที่ของรองอธิการบดีที่คอยจัดการแทน เพราะอีกฝ่ายไม่อยากจะรบกวนหลี่ฮั่วเฉินมากจนเกินไป

แต่ในตอนนี้หลินหมิงจางเข้ามารับตำแหน่งแทน มันก็เทียบเท่ากับว่าเขาเข้ามารับช่วงต่อ และช่วยปลดภาระก้อนหนึ่งของหลี่ฮั่วเฉินออก ทั้งคู่รู้จักกันมานานหลายปีแล้ว หลี่ฮั่นเฉิวจึงค่อนข้างไว้วางใจในทักษะการแพทย์และการบริหารของหลินหมิงจาง นิสัยของสหายเฒ่าคนนี้แตกต่างจากโห่วเซิงกัวโดยสิ้นเชิง สำหรับเรื่องดำมืดไม่ถูกต้อง รับรองได้ว่าหลินหมิงจางไม่มีทางกล้าทำแน่

หลังจากที่หลินหมิงจางเข้ามารับช่วงต่อจากเขา ทุกอย่างก็กลายเป็นเรื่องง่ายทันที แนวทางการบริหารยังคงเป็นไปตามหลักขนบธรรมเนียมเดิมของหลี่ฮั่วเฉิน นอกจากเปลี่ยนป้ายชื่อตำแหน่งในห้องทำงานอธิการบดีแล้ว ทุกอย่างภายในมหาวิทยาลัยยังคงเป็นดังเดิม

ฉีเล่ยเคาะประตูห้องทำงานเล็กน้อย เพียงไม่นานก็มีหนุ่มแว่นเดินมาเปิดประตูให้และกล่าวขึ้นด้วยรอยยิ้มว่า

“อาจารย์ฉีใช่ไหมครับ? ท่านอธิการบดีกำลังรอคุณอยู่เลย”

“ขอบคุณมากครับ”

ฉีเล่ยยิ้มตอบอย่างสุภาพกลับไป

หนุ่มแว่นคนนั้นเหลือบมองเหอจื่อที่อยู่ด้านหลังอีกฝ่ายฉายแววสงสัยอยู่เล็กน้อย แต่สุดท้ายก็พาทั้งคู่เข้าไปโดยไม่พูดทักถามใดๆทั้งสิ้น

หลินหมิงจางกำลังนั่งรออยู่ที่โต๊ะทำงานพอดี พลางเซ็นเอกสารฉบับหนึ่งในมือและส่งให้หนุ่มแว่นไปจัดการต่อ

“เสี่ยวหวาง ช่วยเอาเอกสารฉบับนี้ไปส่งทีนะ”

“ครับผม”

หนุ่มแว่นรับคำสั่ง หลังจากได้รับเอกสารมาแล้ว เขายังไม่ได้จากไปทันที แต่เดินไปรินชาทั้งสองแก้วให้แขกก่อน แล้วจึงค่อยโค้งศีรษะเดินออกไปอย่างมีมารยาท

หลินหมิงจางเดินไปนั่งบนโซฟาฝั่งตรงข้ามกับฉีเล่ย ขณะกำลังจะเอ่ยปากพูดกลับหันไปเห็นเหอจื่อที่กำลังจ้องเขม็งใส่ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว หลินหมิงจางเห็นแบบนั้นจึงอดที่จะถามขึ้นไม่ได้

“สาวน้อย เธอเป็นใครงั้นเหรอ?”

“หนูชื่อเหอจื่อค่ะ เป็นตัวแทนนักศึกษาจากสาขาแพทย์แผนจีนรุ่น6 แล้วก็เป็นหนึ่งในลูกศิษย์ของอาจารย์ฉีด้วย หนูมาที่นี่เพื่อทวงความเป็นธรรมให้กับอาจารย์ฉี!”

สีหน้าของเหอจื่อทั้งดูเคร่งขรึมและจริงจังอย่างยิ่ง ราวกับว่าเธอเข้าพบหลินหมิงจางเพื่อทำภารกิจสำคัญอย่างนั้นล่ะ

“ทวงความเป็นธรรม?”

หลินหมิงจางปั้นหน้าสับสน

“ทวงความเป็นธรรมเรื่องอะไร?”

เหอจื่อกล่าวเสียงเย็นชาตอบไปว่า

“พวกเราทั้งหมดอยากรู้ว่า ทำไมทางมหาวิทยาลัยถึงต้องไล่อาจารย์ฉีออก?”

หลินหมิงจางยิ้มตอบไปว่า

“เพราะแบบนี้ไงฉันถึงเรียกฉีเล่ยมาที่นี่เพื่อต้องการจะปรึกษาหารือ”